Rodzaje kamicy nerkowej
Ostry ból w lędźwiach, gorączka, krwiomocz – te dolegliwości zwykle są objawami kamicy nerkowej. Jednak samo nazwanie choroby nie oznacza końca diagnostyki. Do podjęcia skutecznego leczenia potrzebne jest również określenie rodzaju schorzenia.
Urolodzy wyróżniają kilkanaście rodzajów kamicy nerkowej. Podziały tworzone są ze względu na czynniki takie jak: wielkość kamienia, skład chemiczny złogu, jego umiejscowienie czy etiologia. Jednak największe znaczenie dla proponowanej przez lekarza terapii mają dwa pierwsze czynniki.
Małe i duże kamienie
Im później podejmie się leczenie, tym większe złogi powstaną w nerkach chorego. Jako małe klasyfikuje się kamienie mniejsze niż 5 mm, jako duże te o wielkości powyżej 20 mm. Najmniejsze z kamieni chory jest w stanie wydalić spontanicznie, większe złogi rozbijane są ultradźwiękami i pozostawiane do samoczynnego wydalenia, największe zaś usuwane operacyjnie.
Kamienie nerkowe o różnym składzie
Europejskie Towarzystwo Urologiczne zaleca, by każdy pacjent z kamicą nerkową miał oznaczony skład przynajmniej jednego kamienia. To badanie jest ważne z kilku powodów. Po pierwsze pozwala określić czy kamica nerkowa jest właściwym schorzeniem czy też objawem innej dolegliwości. Po drugie na podstawie określenia rodzaju kamicy nerkowej lekarz zaleca farmakoterapię, zapobiegającą tworzeniu się nowych złogów oraz ustala dietę wspomagającą leczenie.
Jak prawidłowo dbać o nerki
Garść ciekawostek o kamicy nerkowej i zdrowiu nerek!
Kamica szczawianowo-wapniowa
To najpopularniejszy rodzaj kamicy nerkowej. Na jego powstanie ma wpływ głównie dieta (m.in. nadmierne spożycie produktów zawierających witaminę C i kwas szczawiowy tj. rabarbar czy szczaw) oraz schorzenia w rodzaju zapalenia jelit lub zaburzonego metabolizmu szczawianów.
Obok farmakoterapii lekarze w leczeniu kamicy szczawianowo-wapniowej zalecają zwykle odpowiednią dietę. Produktami, które należy wykluczyć z jadłospisu są m.in. cytryny, rabarbar, figi, maliny, czereśnie, jagody, agrest, produkty na bazie soi, czekolada do picia, kakao, orzechy, marchew, szpinak, cukinia, fasola. Zaleca się też ograniczenie spożywania soli kuchennej. Jeść bez ograniczeń można: mięso, biały makaron, banany, wiśnie, ogórki, cebulę, soki owocowe, jajka, masło.
Kamica fosforanowa
W przeciwieństwie do kamicy szczawianowo-wapniowej, ten rodzaj kamicy występuje sporadycznie. Najczęstszą przyczyną zapadalności na kamicę fosforanowo-wapniową jest zbyt duża ilość fosforanów w organizmie spowodowana np. nadmiernym spożyciem produktów takich jak: sardynki, tuńczyk, kakao czy orzechy. W przypadku tego rodzaju kamicy z diety eliminuje się warzywa strączkowe, zasadowe wody mineralne, ziemniaki, owoce i sery. Zaleca się zaś spożywanie większych ilości mleka, mięsa, masła i makaronów.
Innym rodzajem kamicy fosforanowej jest kamica fosforanowo-amonowo-magnezowa. Przyczyną jej występowania jest zwykle zakażenie bakteriami produkującymi ureazę - enzym odpowiedzialny za rozkład mocznika. Przy tym rodzaju schorzenia najpierw dąży się do usunięcia bakterii. Chorym zaleca się również włączenie do diety produktów zakwaszających mocz np. żurawiny czy czerwonych porzeczek.
Szczególnym rodzajem kamicy fosforanowej jest kamica struwitowa. Kamienie struwitowe są konsekwencją zakażenia bakteriami (w tym przypadku ureazododatnimi). Przy tym rodzaju kamienia najpopularniejszymi metodami terapii są: leczenie operacyjne, podawanie leków antybakteryjnych oraz zakwaszanie moczu, a także eliminacja z jadłospisu produktów bogatych w fosforany. Produktami wspomagającymi leczenie kamicy struwitowej są: produkty mleczne, makarony i ryby.
Kamica moczanowa
Jej przyczyną jest zwykle hiperrurykemia, czyli zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi, które może pojawiać się np. przy leczeniu nowotworów. Na ten rodzaj kamicy nerkowej cierpi 5-10 proc. chorych.
