Czy spowiedź na Wielkanoc jest obowiązkowa? Jak przygotować się do spowiedzi w Wielkanoc?
Sakrament przyjęcia eucharystii w czasie Wielkanocy jest w Kościele katolickim wyjątkowo ważny. Trzecie przykazanie kościelne wyraźnie zaznacza jego wyjątkowość: "Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym, przyjąć Komunię świętą".
By przystąpić do tego sakramentu, wierny powinien pozostawać w stanie łaski uświęcającej — a więc być oczyszczony z grzechów. Jedyną drogą do jej osiągnięcia jest oczywiście spowiedź święta. Kapłan pełni w niej rolę pośrednika pomiędzy Bogiem a penitentem, czyli osobą wyznającą grzechy. Na drodze spowiedzi otrzymuje się łaskę odpuszczenia grzechów, a także pokutę. Tym samym taka osoba może w sposób godny przystąpić do Komunii świętej.
Spowiedź w Wielkanoc
Jak wspomnieliśmy wyżej, trzecie przykazanie kościelne mówi o "okresie wielkanocnym". Co dokładnie oznacza to sformułowanie? Okres wielkanocny trwa od Środy Popielcowej, ale nie kończy się wraz Uroczystością Zesłania Ducha Świętego, ale dopiero tydzień później - w Niedzielę Trójcy Świętej, która w tym roku wypada 4 czerwca. Takie terminy zostały ustalone jeszcze w 1985 roku na 205. Konferencji Episkopatu Polski.
Przygotowanie do wielkanocnej spowiedzi
By móc szczerze i godnie przystąpić do sakramentu spowiedzi, każdy penitent powinien wykonać wcześniej dokładny rachunek sumienia. W sercu rozważa się wtedy wszystkie swoje winy, grzechy i zaniechania. Wierny powinien też wzbudzić w sobie autentyczny żal za swoje grzechy.
Zobacz również: Spowiedź a szóste przykazanie. Jaki seks jest grzechem?
Rozpoczęcie spowiedzi to wykonanie znaku krzyża oraz pozdrowienie. Następnie kapłan powinien zachęcić penitenta do wyznania swoich grzechów. Penitent powinien wtedy odpowiedzieć, kiedy ostatnio był u spowiedzi oraz czy wypełnił swoją poprzednią pokutę sakramentalną. Jeśli wcześniej zapomniał wyznać jakieś ciężkie grzechy, to teraz jest odpowiedni moment, by to zrobić. Warto dodatkowo podać ogólne informacje o sobie, takie jak wiek, stan cywilny, czy posiadanie dzieci, aby ułatwić spowiednikowi zrozumienie sytuacji. Jeśli penitent korzysta z pomocy psychiatry lub psychologa, może również podzielić się tą informacją z kapłanem.
Potem wierny wyznaje swoje grzechy. To również moment, w którym wierny możne zapytać duchownego o rozwiązanie dręczących go problemów. Następnie zostaje nałożona pokuta, a po niej następuje akt rozgrzeszenia.
Choć łaska odpuszczenie grzechów jest uznawana w Kościele katolickim za jeden z najpiękniejszych przejawów miłości Boga do człowieka, trzeba też pamiętać o wadze pokuty i koniecznego żalu, które, według nauki Kościoła, odgrywają ogromną rolę w rozwoju duchowym.
"Aby przyjąć sakrament pokuty, trzeba trzech rzeczy: wiary, pozwalającej odkryć Boga obecnego w kapłanie, nadziei, pozwalającej wierzyć, że Bóg udzieli nam łaski przebaczenia, miłości skłaniającej nas do kochania Boga i przykazującej sercu żal za to, że Go obraziliśmy. Mówi się, że jest wielu takich, którzy się spowiadają, lecz mało tych, którzy się nawracają. Wierzę w to mocno, bo mało jest spowiadających się ze szczerą skruchą" - mówił o pokucie św. Jan Vianney.
Przeczytaj też: Zdrowsze od kurzych jaj. Jedz nie tylko na Wielkanoc
Komunia bez spowiedzi - jakie czekają nas konsekwencje?
Przyjęcie sakramentu Komunii świętej bez wcześniejszego rozgrzeszenia traktowane jest w Kościele katolickim jako popełnienie ciężkiego grzechu. Katolik może jednak liczyć na rozgrzeszenie również w takiej sytuacji.
"Jeśli przyjmujemy Ciało Pańskie bez należnej dyspozycji, będąc w stanie grzechu ciężkiego, Komunia taka staje się świętokradztwem. Staje się przez to kolejnym ciężkim grzechem, obciążającym sumienie. Nie jest to jednak grzech, który nie mógłby zostać odpuszczony. Człowiek, który przystępował do Komunii świętej w stanie grzechu ciężkiego, jest zobowiązany to wyznać przy następnej spowiedzi sakramentalnej wraz z okolicznościami popełnienia tego grzechu" - ostrzega i tłumaczy ksiądz Krzysztof Różański.
