Grasica, czyli zanikający narząd, o którym niewiele osób wie
Niewiele osób o nim słyszało, a być może jeszcze mniej zdaje sobie sprawę, że jego przerost może powodować groźną chorobę. Grasica, bo o nim właśnie mowa, to narząd wchodzący w skład układu limfatycznego. Co ciekawe – gruczoł ten po okresie dojrzewania zaczyna zanikać.
Grasica to główny gruczoł limfoidalny, umiejscowiony w przednio-górnym śródpiersiu, tuż za mostkiem. Grasica jest narządem niezbędnym do rozwoju prawidłowej odporności organizmu. W przeciwieństwie do innych narządów limfatycznych grasica powstaje z endodermy i mezodermy.
Komórki grasicy wędrują do obwodowych tkanek limfatycznych i zasiedlają je. Po tym procesie układ chłonny może funkcjonować nawet po usunięciu grasicy.
Grasica powiększa się do drugiego roku życia i pozostaje wykształcona do okresu dojrzewania, a następnie pod wpływem hormonów płciowych pojawiających się w krwiobiegu w okresie dojrzewania zaczyna zanikać. U osób po 60. roku życia masa grasicy może być nawet mniejsza niż 0,5 g.
Czytaj także: Naukowcy biją na alarm. Tym może skutkować 5-godzinny sen
Grecy uważali, że grasica jest miejscem, gdzie bytuje dusza. Co ciekawe, jeszcze do 1961 roku nie było pewności, jaką rolę w organizmie spełnia ten narząd. To właśnie wtedy australijski lekarz Jaquez Miller odkrył, że grasica jest niezbędna do powstawania limfocytów T.
U dzieci grasica może być widoczna na zdjęciach rentgenowskich, z kolei u dorosłych trudno ją dostrzec nawet po otwarciu klatki piersiowej.
Zdarzają się przypadki, gdy grasica zamiast zanikać - patologicznie się rozrasta. Wówczas przerostowi grasicy może towarzyszyć miastenia. Może również dojść do rozwoju grasiczaka, czyli rzadkiego nowotworu. W przypadku grasiczaka najczęstszym zespołem paraneoplastycznym jest właśnie wspomniana miastenia.
Warto wiedzieć: Stan włosów może zdradzać obecność chorób w naszym ciele
Czym jest miastenia?
Miastenia jest przewlekłą, nabytą autoimmunologiczną chorobą, charakteryzującą się szybkim męczeniem i osłabieniem mięśni szkieletowych. Choroba objawia się m.in. opadaniem powiek i głowy, zaburzeniami widzenia, osłabieniem siły mięśniowej rąk i nóg, niewyraźną mową, problemami z gryzieniem i połykaniem pokarmów i zaburzeniami oddychania.
Na miastenię o wiele częściej chorują kobiety niż mężczyźni, a dysfunkcja rozwijają się u nich w wieku 20-35 lat. Mężczyźni chorują w wieku około 60-70 lat.
Miastenia jest chorobą autoimmunologiczną, dlatego dochodzi do produkowania przez organizm własnych przeciwciał, które niszczą receptory dla przekaźnika, jakim jest acetylocholina. W Polsce na miastenię cierpi około 5 tys. osób.
Jeśli po wykonaniu diagnostyki u pacjenta zostanie stwierdzony grasiczak, wówczas zachodzi potrzeba operacyjnego usunięcia grasicy. W przypadku miastenii wdraża się leczenie farmakologiczne polegające na podawaniu leków będących inhibitorami cholinoesterazy i leków immunosupresyjnych.
Czasami stosuje się również plazmaferezę oraz dożylne wlewy immunoglobulin.
