Jeden z najpiękniejszych parków w Polsce. Dolina Szwajcarska trafiła na listę zabytków

Historia tego miejsca sięga XVIII wieku. W 1764 roku w ręce króla Stanisława Augusta Poniatowskiego trafił Ujazdów. Cztery lata później przekazał ojcom bazylianom teren teraźniejszego parku pod budowę kościoła. Ze względu na problemy finansowe nie zdołano postawić budowli, a ziemia ponownie trafiła do króla.

Teren przez lata przechodził z rąk do rąk. W 1825 roku wydzierżawił go kapitan saperów Wojska Polskiego - Stanisław Śleszyński. Z jego inicjatywy dobudowano pałacyk, a także założono ogród, który z czasem stał się publiczny. Atrakcją okazały się pawilony kawiarniane w szwajcarskim stylu. Możliwe, że to właśnie od tych zabudowań wzięła się teraźniejsza nazwa Doliny.

W połowie XIX wieku ogród został sprzedany Dziechcińskim i Winnickim. Wówczas powstał tam gmach koncertowy zwany Salonem Wielkiej Alei. Został on jednak przebudowany po powstaniu styczniowym przez A. Włodkowskiego, który nabył teren w drodze licytacji. Budynek miał zostać wzbogacony tarasem, ozdobną posadzką, salami jadalnymi oraz galeriami.

Z biegiem lat teren Doliny stawał się coraz bardziej okrojony, a u schyłku XIX wieku pojawiły się pierwsze zabudowania przysłaniające dzisiejszy park.

Zobacz także: Niezapomniane hity PRL-u. Dziś są już kultowe

Przez lata Dolina była rozrywkowym miejscem. Odbywały się tam koncerty oraz inne wydarzenia kulturalne przyciągające sporą publikę. Nie brakowało konkursów, wystaw czy też występów magików. Powstał tam również Cyrk Letni. Co więcej, zimą Dolina Szwajcarska stawała się jedną wielką ślizgawką. Lodowisko cieszyło się ogromnym zainteresowaniem.

Dolina Szwajcarska ucierpiała w powstaniu warszawskim i została niemal doszczętnie zniszczona. Wcześniej należała ona m.in. do dyrektora Cyrku Letniego, Konstantego Kuzińskiego czy też Warszawskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego.

Odbudowa parku zakończyła się w 1950 roku. Wszelkie prace były wykonywane zgodnie z projektem Zygmunta Stępińskiego, Władysława Niemirskiego i Zygmunta Hellwiga. Warszawiacy ponownie mogli zacząć korzystać z ogrodu przeznaczonego do wypoczynku. Stanęły tam m.in. dwie rzeźby autorstwa Romana Łukijanowa - "Chłopiec z żółwiem" oraz "Chłopiec z krokodylem", waza kamienna i fontanna. Do dziś można oglądać Dolinę Szwajcarską według założeń projektu z połowy XX wieku. Kilka lat temu park został wzbogacony o pomnik Henryka Sławika i Józsefa Antalla.

Zobacz także: Lata 70. wracają na salony. Kolory, światło i psychodela

Park Dolina Szwajcarska odznacza się nie tylko wyjątkową historią, ale także niezwykłą zielenią. Porastają go m.in. cisy, kasztanowce, klony, wiązy i lipy. Wiosną nie brakuje tam tulipanów, a podczas letnich miesięcy park zdobią m.in. róże, hortensje, a także irysy, lilie, funkie, paprocie oraz szałwia omszona.

Prof. Jakub Lewicki podkreśla w rozmowie z Polską Agencją Prasową, że Dolina Szwajcarska to ważny element dziedzictwa kulturowego zarówno przed jak i powojennej Warszawy. Podkreślił istnienie przemyślanej i konsekwentnej kompozycji parkowej i dodał, że kształt obecnej Doliny wynika z wielu burzliwych zmian na przestrzeni lat.

Dziś park Dolina Szwajcarska to zabytkowy teren stanowiący idealne miejsce dla miłośników spacerów i odpoczynku w towarzystwie natury. Park w Śródmieściu Warszawy należy do jednego z najpiękniejszych w Polsce. Obecnie przyciąga głównie mieszkańców stolicy, którzy chcą odetchnąć od pędzącego miasta i choć na chwilę odpocząć wśród zieleni.

***