Kobiety „zanurzone w relacji z Bogiem”. W Polsce jest ich garstka
Wiodą zwyczajne życie – mają dzieci, wnuki, pracę. Po tym, jak zostają wdowami, nie szukają nowego związku. Decydują się oddać swoją miłość i wiedzę do tego, by zrobić coś więcej dla Kościoła. Wdowy konsekrowane – obecnie w Polsce żyją 373 kobiety, które zdecydowały się wstąpić na tę drogę.
Spis treści:
Tobie, Panie, oddajemy nadzieję, jaka pulsuje w sercach wszystkich wdów, nadzieje młodych, naszych dzieci i wnuków; nadzieje Kościoła i wszystkich ludów. Ufamy Tobie, pewne Twej niewzruszonej miłości
Niektóre z kobiet są młodsze, niektóre starsze. Część z nich jest samotna, część ma dzieci i wnuki, część pracuje lub jest na emeryturze. Chociaż biorą intensywny udział w życiu religijnym, nie noszą wyraźnego znaku poświęcenia Bogu.
"Czułam, że to moja przyszłość"
W 2018 roku "Echo Katolickie" opisało historię pani Małgorzaty Ciołek. Pochodząca z Dęblina kobieta była wówczas drugą w diecezji siedleckiej wdową konsekrowaną.
W 2008 roku mąż miał wypadek i od tego momentu rozpoczął się kolejny proces mojego nawrócenia. W kwietniu 2013 roku usłyszałam w radiu o wdowach konsekrowanych. Mąż wciąż był w śpiączce. Zmarł trzy miesiące potem, a ja zaczęłam się zastanawiać nad moim powołaniem. Przypomniałam sobie o audycji, w której mówiono o konsekracji. O tym, że chciałabym ją przyjąć, zwierzyłam się księdzu. Choć wciąż targały mną różne myśli, w głębi duszy czułam, iż to moja przyszłość
W 2015 roku rozpoczęła przygotowania do wstąpienia w stan wdów konsekrowanych. Cały proces trwał trzy lata. W tym czasie kobieta uczyła się m.in. jak odmawiać brewiarz czy analizowała adhortację "Vita consecrata". 2 grudnia 2018 roku miała miejsce uroczystość konsekracji pani Małgorzaty.
Uświęcona, czyli przeniknięta i zanurzona w relacji z Bogiem
W niektórych Kościołach chrześcijańskich, kobiety po śmierci męża postanawiają oddać swoje życie Bogu i służyć Kościołowi. Praktyka konsekracji wdów nie jest w Kościele niczym nowym, chociaż na przestrzeni wieków zaczęła stopniowo zanikać. W Polsce, po długiej przerwie, pierwszą konsekrowaną wdową została w 1996 roku pani Lidia Cholewa ze Szczecina.
Stan konsekracji dziewic i wdów sięga czasów apostolskich. Przez długi okres przeżywał on swój rozkwit, ale w pewnym okresie historii Kościoła został stopniowo wchłonięty przez żeńskie życie zakonne, zwłaszcza monastyczne. Ponowny rozkwit nastąpił od czasów Soboru Watykańskiego II. Przez taki styl życia świeccy konsekrowani stają się bardzo wyraźnym znakiem tego, że nasza codzienność powinna być uświęcona, czyli przeniknięta i zanurzona w relacji z Bogiem. Realizują swoje śluby w takiej rzeczywistości, w jakiej żyje większość ludzi: w miejscu pracy, rodzinie, wspólnocie parafialnej, społeczeństwie. W oddaniu się na służbę Chrystusowi w Jego Kościele
Wdowy konsekrowane w Polsce
Według danych Katolickiej Agencji Informacyjnej z początku 2022 roku, w Polsce obecnie żyje prawie 30 tys.300 osób konsekrowanych. Wśród nich grupę odrębną stanowią osoby świeckie. Do takiej należą wdowy konsekrowane, których jest w naszym kraju 373 i wdowcy konsekrowani - według danych w naszym kraju jest obecnie jeden wdowiec. Mężczyźni po śmierci żony również mogą wstąpić do stanu wdowców konsekrowanych.
Biskup błogosławi obrączki - obrzęd konsekracji wdów
Chociaż wdowy konsekrowane nie żyją w zgromadzeniach i wspólnych domach, ich obowiązkiem jest uczestnictwo w życiu wspólnoty swojego stanu. To obowiązek brania udziału w spotkaniach i rekolekcjach.
Obrzęd konsekracji wdów nie przekreśla ich wcześniejszego małżeństwa. W czasie obrzędu biskup błogosławi obrączki wdów, które od tej pory są znakiem więzi z Chrystusem. Biskup wręcza kobietom również brewiarze i krzyże.
"Wdowieństwo, jeśli spełnia określone warunki, staje się wtedy oficjalnie uznanym przez Kościół stanem życia. Wdowy zajmują we wspólnocie eklezjalnej miejsce szczególne, różne w stosunku do pozostałych wiernych. Są to bowiem osoby, które swoją sytuację wdowieństwa pragną uczynić przestrzenią bardziej radykalnego życia chrześcijańskiego" - czytamy na stronie Stanu Wdów Konsekrowanych.
Msza święta, brewiarz, adoracja
Centrum Promocji Indywidualnych Form Życia Konsekrowanego podaje, że dla osób chcących wejść na drogę konsekracji swego wdowieństwa, przewidziany jest okres formacji wprowadzającej, który może trwać do dwóch lat. W szczególnych przypadkach może zostać skrócony.
Konsekracja jest poświęceniem człowieka na służbę Bogu. I to ona staje się pierwszym obowiązkiem wdowy konsekrowanej. Kobieta nie przeprowadza się do budynku, w którym żyłaby wspólnie z innymi osobami ze swojego stanu. Chociaż pozostaje niezależna i mieszka tam, gdzie chce, zobowiązuje się do posłuszeństwa biskupowi miejsca.
Jak wspominał ks. Sebastian Bisk, konsekracja nie jest równoznaczna z zerwaniem przez kobietę więzi rodzinnych. Nadal uczestniczą w życiu swoich dzieci czy wnuków, jednak priorytetem staje się troska w wymiarze duchowym, np. modlitwa za rodzinę. Do tego typu obowiązków dochodzi też brewiarz - modlitwa, na którą składają się przede wszystkim psalmy, które osoby duchowne powinny odmawiać kilka razy w ciągu dnia. Do tego dochodzi codzienna msza święta, czytanie Pisma Świętego i adoracja.
Charyzmatem osoby konsekrowanej staje się zażyłość z Bogiem i oczekiwanie na niebo, gdzie kobieta ma ponownie spotkać się ze swoim mężem. Dla wdowy konsekrowanej to czas tęsknoty i czekania i przygotowywania na ponownie spotkanie. Dla przyjaciół i rodziny ma to być świadectwo, że śmierć nie oznacza końca.
Zobacz również: Kim są dziewice konsekrowane? W Polsce jest ich już ponad 350
Kto może zostać wdową konsekrowaną?
Do stanu wdów konsekrowanych może wejść kobieta, która żyła w sakramentalnym związku, który ustał z powodu śmierci męża. Po jego śmierci nie może żyć w niesakramentalnym związku - przy konsekracji będzie ślubować czystość już do końca życia. Przyjmuje się, że kobieta powinna mieć nie mniej niż 60 lat.
Kandydatka musi cieszyć się dobrą opinią oraz wyrazić gotowość do zaangażowania się w działania parafii i diecezji. O włączenie do takiego stanu musi zwrócić się do swojego ordynariusza. Przedstawia prośbę o rozeznanie i konsekrację oraz opinię proboszcza, życiorys, wypis z księgi chrztów, świadectwo sakramentu małżeństwa, które rozwiązała śmierć małżonka.
To do niego - lub delegowanego kapłana - należy ostateczna decyzja. Zapada ona po odbyciu przez kandydatkę formacji. Jeżeli stanowisko jest pozytywne, kapłan podczas specjalnego obrzędu przyjmuje od kandydatki śluby i udziela jej błogosławieństwa.
Wdowa konsekrowana do końca życia kontynuuje swoją formację apostolską, duchową i teologiczną. Żyje na swój własny rachunek - diecezja nie ponosi w związku z jej osobą żadnych kosztów i nie obiecuje specjalnej opieki. Wyjątek stanowi zapewnienie właściwej formacji i opieka duchowa.
***
Zobacz również:
