Najpiękniejsze podwórko w Polsce. Niebywałe miejsce skryte między kamienicami
Miasta skrywają wiele magicznych zakątków, o których istnieniu często nie mamy pojęcia. Spacerując po mieście, warto zapuścić się w wąskie uliczki, czy też zajrzeć w otwarte bramy podwórek. Czasami trudno uwierzyć, jakie skarby mamy tuż pod nosem. Takim miejscem jest "Pasaż Róży" w Łodzi okrzyknięty najpiękniejszym podwórkiem w Polsce.
Spis treści:
"Pasaż Róży" - niebywałe podwórko skryte pomiędzy kamienicami
"Pasaż Róży" to niebywałe miejsce, skryte pomiędzy niepozornymi kamienicami. Przekraczając bramę podwórka, możemy przenieść się do magicznej krainy, która hipnotyzuje nas swoim blaskiem i mieniącymi się kolorami.
"Pasaż Róży" to projekt artystyczny, w ramach którego ściany budynków podwórka szczelnie wyłożono lustrzaną mozaiką, składającą się z tysięcy malutkich i różnorodnych kawałków luster, ułożonych w taki sposób, aby tworzyły wzór kwiatu róży. Ogromne wrażenie robi tutaj dbałość o szczegóły — mozaiką zostały wypełnione również gzymsy, wnęki okien.
Zależnie od tego, gdzie staniemy i pod jakim kątem patrzymy na budynki, miejsce to za każdym razem wygląda nieco inaczej. W odbiciach możemy dostrzec zieleń trawy, błękit nieba, a także siebie samych. Możemy odnieść wrażenie, jakbyśmy zaglądali do równoległego wymiaru, do miejsca, które jest jedynie roztrzaskanym odbiciem naszej rzeczywistości. Dopiero oddalając się od ścian, zaczynamy dostrzegać pełen obraz tego miejsca.
Podobnie jest z porą dnia i nocy. Srebrne budynki o zachodzie słońca nabierają złocistych tonów. Podobnie jest w nocy, gdy pasaż rozświetla od dołu ciepłe światło lamp, a od góry srebrny blask księżyca.
"Pasaż Róży" mieści się przy ul. Piotrkowskiej 3 w Łodzi. Jest on jednym z najbardziej spektakularnych miejsc w tym mieście. Ma również praktyczną funkcję. Dzięki niemu szybciej przemieścimy się pomiędzy ulicą Zachodnią a placem Wolności i ulicą Piotrkowską.
Miejsce to stanowi spokojną i zaciszną przestrzeń, w której można odpocząć od zgiełku miasta oraz doświadczyć niesamowitych wizualnych wrażeń.
Osobisty projekt o słodko-gorzkiej historii. "Pasaż Róży" artystka zadedykowała swojej córce
"Pasaż Róży", w porównaniu do wcześniejszych projektów artystki jest bardzo osobistą realizacją. Nazwa nawiązuje do imienia córki artystki, która w pierwszym roku życia została zdiagnozowana z nowotworem oczu. Udało się zdobyć fundusze na badania i operację dziewczynki, dzięki której odzyskała wzrok, jednak po chorobie Róża widzi szczątkowo.
Rozbite części luster mają symbolizować chorą siatkówkę oka oraz percepcję rzeczywistości dziewczyny po operacji. Świat, który widzimy w połamanych fragmentach luster, jest poszatkowany na kawałeczki, to my musimy podjąć wysiłek, aby zobaczyć go w całości, aby złożyć go w jeden obraz.
Artystka stworzyła projekt, który ma angażować i zachwycać nasz zmysł wzroku. To właśnie on dostarcza nam niesamowitych wrażeń wizualnych, będących efektem mieniących się w lustrzanej mozaice błysków światła i kolorów.
Zobacz również: Małe miasteczko zdobyło tytułu Cudu Polski. Dlaczego jest wyjątkowe? To popularne miejsce kultu maryjnego
Artystka znana jest z innych ważnych realizacji
Autorką projektu jest Joanna Rajkowska. Artystka znana jest ze swoich instalacji umieszczanych w przestrzeni publicznej. To właśnie ona jest autorką sztucznej palmy na rondzie Charles’a de Gaulle’a w Warszawie, będącej częścią projektu "Pozdrowienia z Alej Jerozolimskich".
Joanna Rajkowska znana jest również z takich projektów jak: Dotleniacz na Placu Grzybowskim w Warszawie, Wodnik zatopiony w rzeczce Wilga niedaleko ujścia Wisły, a także kontrowersyjny Minaret, który z powodu protestów mieszkańców Poznania, nigdy nie został zrealizowany.
Realizację "Pasażu Róży" rozpoczęto w 2013 roku w ramach Festiwalu Łódź Czterech Kultur. Przy realizacji projektu Joanna Rajkowska współpracowała z mieszkańcami Łodzi, a także studentami lokalnej Akademii Sztuk Pięknych.
Warto wspomnieć również, że "Pasaż Róży" nie powstał w miejscu przypadkowym. To właśnie tam mieści się Hotel Polski, będący najstarszym budynkiem w mieście. Powstał on w połowie XIX wieku, natomiast po II wojnie światowej niszczał, będąc wtedy kamienicą komunalną, aż do czasu wpisania go do projektu "Mia100 kamienic" - inicjatywy, której celem było przywrócenie łódzkim kamienicom dawnego blasku.
