Naukowcy już wiedzą, jak wspierać skutecznie. W ten sposób nie pocieszaj

Nieważne, czy chodzi o przyjaciela, znajomego z pracy, czy członka rodziny — jeśli ktoś z naszych bliskich ma kłopoty, przydarzy mu się coś nieprzyjemnego albo po prostu ma gorszy dzień, naturalnym odruchem będzie próba wsparcia i pomocy mu. Dzięki empatii możemy zrozumieć sytuację drugiej osoby, współodczuwać jej emocje na podobnym poziomie, a dzięki zaufaniu, zaproponować pomoc i dyskrecję, jeśli jest konieczna. Najczęściej mówi się, że sama obecność drugiego człowieka jest już ogromną pomocą. Ale wspólna rozmowa i dobre słowo także mają znaczenie. Podobnie jak niewerbalne komunikaty: dotyk, przytulenie, pogłaskanie. Adiunkt na University of Alabama w Birmingham oraz współredaktorka "Understanding Human Communication" Samantha J. Shebib postanowiła zbadać, który z tych sposobów ma największą moc w kontekście wsparcia emocjonalnego i jak pocieszanie werbalne i niewerbalne wpływa na poczucie własnej wartości i wiarę we własne siły. 

Badanie opublikowane w "Journal of Nonverbal Behavior" polegało najpierw na przygotowaniu krótkiego filmu, w którym przedstawili interakcję między dwiema studentkami. W scenariuszu jedna ze studentek o imieniu Courtney nie zdała egzaminu semestralnego i otrzymała wsparcie od innej studentki o imieniu Payton.

Powstały cztery wersje filmu, różniące się w dwóch kluczowych kwestiach: czy Payton udzieliła Courtney wsparcia dotykiem (np. poklepała ją po plecach i przytuliła), czy też powstrzymała się od tego, a także czy werbalny przekaz Payton koncentrował się na problemie (np. „Porozmawiaj z profesorem”), czy na emocjach Courtney (np. „Naprawdę mi przykro, że przechodzisz przez takie trudne chwile”). Tak przygotowane filmy zaprezentowano grupie badanych, czyli 409 studentom z dużego uniwersytetu w USA.

Czytaj też: Psycholog Anna Frołowicz: Wybaczając, dajemy sobie... wolność

Badanie wykazało, że komunikaty oparte na emocjach, czyli słowa pocieszenia i zrozumienia, były oceniane jako najskuteczniejsze w działaniu. Znacznie gorzej oceniane były te, w których brak było empatii, a jedynie sucha rada jak rozwiązać problem. Ważnym czynnikiem, dzięki któremu komunikaty pozbawione emocji zyskiwały na wartości, był dodatek wspierającego dotyku. W tym połączeniu działały podobnie dobrze jak wsparcie emocjonalne. Sam czuły dotyk i jedynie wysłuchanie osoby w kryzysie ocenione zostały jako najsłabiej działające jako wzmocnienie poczucia własnej wartości. A więc, jeśli chcemy pocieszać jak najskuteczniej, warto skupić się na emocjach drugiej osoby, wyrazić swoje, a do tego, jeśli czujemy się na tyle komfortowo, dodać także czuły gest choćby w postaci przytulenia lub poklepania po ramieniu. Rozwiązanie problemu, choć potrzebne, w pierwszych chwilach smutku i żalu nie będzie odebrane jako pocieszające.

Źródło:https://link.springer.com/article/10.1007/s10919-024-00461-0