Amarantus: Właściwości i zastosowanie w kuchni

Znaleźć go można także pod nazwą szarłat. Rdzennej ludności zamieszkującej Amerykę Południową i Środkową znany był już ponad pięć tysięcy lat temu. Wraz z fasolą i kukurydzą zaliczał się do najważniejszych produktów spożywczych. Wynikało to nie tylko z jego dostępności, ale przede wszystkim bogatego składu i wysokiej wartości odżywczej. W Europie pojawił się w XVI wieku. Jednak, jak do wielu roślinnych zdobyczy z Nowego Świata, podchodzono do niego z dużą nieufnością, więc przez długi czas traktowano go wyłącznie jako roślinę ozdobną.

Co ciekawe, amarantus uznawany jest za pseudozboże, ponieważ pod względem botanicznym zdecydowanie bliżej mu do buraka, komosy ryżowej oraz szpinaku.

W celach spożywczych wykorzystuje się niewielkie nasiona amarantusa. Cechują się jasnobrązową barwą i delikatnym orzechowym smakiem. Szarłat dostępny jest pod postacią ziaren, które można gotować i wykorzystywać jako dodatek do dań głównych zamiast spowszedniałych ziemniaków czy kasz. Sprawdzają się znakomicie jako składnik roślinnych kotletów oraz pulpecików. Coraz większe grono fanów zyskuje mąka z amarantusa, która nadaje się do przygotowania wytrawnych i słodkich wypieków.

Przypomina ryż preparowany, który wielu osobom kojarzy się z uwielbianą przekąską z czasów dzieciństwa. Ziarna amarantusa poddawane są działaniu zarówno bardzo wysokiej, jak i niskiej temperatury, a cały proces przebiega pod dużym ciśnieniem. Nasiona, których rozmiar jest niewiele większy od ziaren maku, zwiększają swoją objętość. Stają się też bardziej miękkie, dzięki czemu nadają się do jedzenia bez dodatkowej obróbki. Dodawać je można do deserów, owsianek lub traktować jako samodzielny smakołyk - idealny do pochrupania. Amarantus ekspandowany określa się także mianem poppingu.

Trudno byłoby znaleźć osoby, dla których amarantus się nie nadaje. Niepozorne nasiona skrywają w swoim wnętrzu liczne witaminy, składniki mineralne oraz aminokwasy, które powinniśmy uwzględniać w naszych codziennych posiłkach. Komu jedzenie amarantusa przysłuży się najbardziej?

• Sportowcom: Szarłat jest doskonałym źródłem dobrze przyswajalnego białka. Pomaga więc dbać o mocne mięśnie i kości oraz regenerować organizm po intensywnym wysiłku.
• Wegetarianom i weganom: Osoby sceptycznie nastawione do całkowitego eliminowania produktów pochodzenia zwierzęcego często zwracają uwagę na niedobory białka w diecie. Nasiona amarantusa pomogą wyrównać ewentualne braki.
• Osobom chorym na celiakię: Pseudozboże nie zawiera glutenu. Dzięki ziarnom i mące z amarantusa nie trzeba więc rezygnować ze swoich ulubionych wypieków i mącznych potraw.
• Sercowcom: W składzie nasion wyróżnić trzeba magnez oraz zdrowe kwasy tłuszczowe, które wspomagają pracę serca, obniżają stężenie złego cholesterolu i zmniejszają ryzyko pojawienia się groźnych zakrzepów.
• Diabetykom: Amarantus śmiało można wpisać na listę produktów o niskim indeksie glikemicznym. Nie powoduje gwałtownych wahań cukru we krwi.
• Osobom przemęczonym: Wapń, żelazo, magnez i witaminy z grupy B są kluczowe dla poprawy stanu osób, które narażone są na ciągły stres oraz duży wysiłek - zwłaszcza umysłowy. Pomogą w koncentracji w okresach wytężonej pracy.
• Rekonwalescentom: Duża zawartość składników odżywczych wzmacnia organizm osłabiony infekcjami oraz leczeniem farmakologicznym. Odpowiednio skomponowany jadłospis dodaje sił i pomaga w szybszym powrocie do formy. Jednocześnie szarłat ma działanie grzybobójcze, więc przyda się w okresie jesienno-zimowym jako naturalne wsparcie dla odporności.

To cię zainteresuje:

Herbata z karczocha: Balsam dla wątroby i żołądka

Lżej w święta i po świętachJak wybrać dobre orzechy włoskie?