Zakazany przy wrzodach żołądka i zapaleniu jelit. Problem zaogni nawet kawałek

Chrzan pełnił w wielu regionach Polski, zwłaszcza na wsiach, ważną rolę w ramach obrzędów towarzyszących Świętom Wielkanocnym. W wielu rodzinach, tradycją było to, że do świątecznego koszyczka z pokarmami, wkładało się kawałek korzenia chrzanu - wykopanego przez głowę rodziny. Wierzono, że dochowanie tego rytuału przyniesie domownikom szczęście. Przy wielkanocnym śniadaniu, każdy członek rodziny był zobligowany do zjedzenia choć małego kawałeczka chrzanu, co dla większości dzieci było nie lada wyzwaniem.

Czytaj także:  Dieta trzustkowa - produkty zalecane i zakazane

Warto wiedzieć, że chrzan należy do tej samej rodziny co kapusta, brokuł, kalafior i inne warzywa z rodziny słynącej z właściwości antynowotworowych.

Odpowiedzialne za ostry, charakterystyczny smak i wyrazisty aromat chrzanu, izotiocyjaniany mają silny potencjał antynowotworowy. Jak przekonują naukowy, produkty, które obfitują w izotiocyjaniany, znacząco redukują ryzyko rozwoju raka pęcherza. Potrafią też spowolnić rozwój toczącej się choroby nowotworowej, zwłaszcza w obrębie płuc i przewodu pokarmowego - przełyku i żołądka.

Najwięcej wartości odżywczych i najsilniejsze działanie lecznicze, w tym przeciwnowotworowe, ma świeżo utarty chrzan. Jeśli zetrzemy go zbyt dużo, przechowujmy w szklanym pojemniku, w lodówce, ale nie dłużej niż 4-6 tygodni.

Najcenniejszą dla zdrowia opcją jest chrzan zakupiony w postaci korzenia (wybierzmy ten o mniejszej średnicy) i własnoręcznie starty przed podaniem na stół, nie tylko wielkanocny. Warto zaprosić chrzan do codziennego menu. To doskonała metoda profilaktyki chorób nowotworowych i skuteczny katalizator trawienny.

W czasie wielkanocnym, jak i w wielu innych świątecznych sytuacjach, produkty, które stymulują przebieg procesów trawiennych, są na wagę złota. Warto pamiętać, że chrzan jest na liście tych, które powinny dostać takie szlachetne odznaczenie.

Oczywiście najlepszym rozwiązaniem jest pilnowanie umiaru w spożywaniu przysmaków, co - jak większość z nas doskonale wie - jest w czasie świąt dużo trudniejsze w praktyce, niż w teorii.

Zobacz również: Chrzanisz? To wyjdzie ci na zdrowie!

Chrzan stymuluje wydzielanie soków trawiennych, usprawnia metabolizm, przyswajanie składników odżywczych i pasaż jelitowy. Może być doskonałym antidotum na przejedzenie i dyskomfort metaboliczny, o ile zachowamy umiar w jego spożywaniu.

Chrzan pomoże strawić tłuste i ciężkostrawne przysmaki. Nie warto jednak przesadzić z ilością zjadanego chrzanu, zarówno w trakcie jednego posiłku, jak i w ciągu doby. Najlepiej nie przekraczać porcji chrzanu, która zmieści się na łyżeczce do herbaty. Chrzan drażni delikatne śluzówki przewodu pokarmowego. U osób ze skłonnościami do stanów zapalnych i wrzodów żołądka czy dwunastnicy, może dosłownie zaognić problem.

Absolutnie nie można spożywać chrzanu przy czynnej chorobie wrzodowej i w wielu jednostkach chorobowych przewodu pokarmowego, zwłaszcza przy nieswoistych chorobach zapalnych jelit, jak wrzodziejące zapalenie jelita grubego czy choroba Leśniowskiego-Crohna.

Jak można usłyszeć z niejednych ust: "nieleczony katar trwa tydzień, leczony siedem dni". Żarty się kończą, gdy chodzi o katar alergiczny (który wymaga odczulania i/lub przyjmowania preparatów farmaceutycznych) albo zapalenie zatok. Każda z opcji potrafi skutecznie uprzykrzyć życie.

Obok substancji o działaniu przeciwnowotworowym, chrzan obfituje w składniki (fitoncydy, lizozym), które dają mu właściwości antybakteryjne. Dlatego chrzan, podobnie jak czosnek i cebula, bywa nazywany antybiotykiem z natury. Nasze babki i prababki leczyły chrzanem liczne infekcje górnych dróg oddechowych, takie jak grypa, przeziębienie, zapalenie zatok, krtani, gardła, oskrzeli, a nawet płuc. Chrzan pomaga łagodzić kaszel i pozbyć się kataru, potrafi skutecznie udrożnić drogi oddechowe i pozbyć się zalegającej wydzieliny. Ważne, by był spożywany na surowo. Poddany obróbce termicznej traci znaczną część leczniczych właściwości.

Przeczytaj też: Chrzan - naturalny antybiotyk. Jak go podać?