Przeżyje bez głowy, jedzenia i picia. Karaluch - mistrz survivalu w gronie szkodników

Karaluchy zaliczają się do owadów z grupy karaczanów - Blattodea i łatwo je rozpoznać. Karaczany mają ciemnobrązowy lub czarny korpus. Ich wygląd jest charakterystyczny: długi i spłaszczony.

Karaluchy określa się jako owady synantropijne. Oznacza to, że ich sposób funkcjonowania jest idealnie dostosowany do środowiska, w którym na co dzień żyją ludzie. Dlatego karaluchy tak chętnie wybierają na swoje miejsce do życia domy, ale także duże bloki mieszkalne. Można się też na nie natknąć w hotelach, restauracjach, czy przy sklepach.

Owady mają egzoszkielet z nakładających się na siebie płytek, które są połączone rozciągliwą membraną. Jest na tyle elastyczna, że umożliwia karaczanom przeciskanie się przez mikroskopijne szczeliny. Płytki są ponadto ułożone w gęstym układzie, co nadaje egzoszkieletowi odporności na uszkodzenia fizyczne.

Karaluchom niestraszne są wahania temperatury. Mogą funkcjonować nawet do tygodnia z odciętą głową i wstrzymać oddech do 40 minut. Poradzą sobie również przez 7 dni bez wody i jedzenia.

Rozmnażają się w błyskawicznym tempie. Samica karalucha produkuje nawet do 128 jaj. Ponadto organizm karalucha wytwarza enzymy, które chronią owada przed toksycznymi substancjami. To wszystko sprawia, że karaluch jest prawdziwym mistrzem survivalu.

Czytaj również: Posadź w ogrodzie i uwolnij się od kleszczy. Jakich roślin boją się te pasożyty?

U karaluchów zmysły są wyostrzone do granic możliwości. Jednak jako pierwszy cel obierają miejsca, w których można w łatwy sposób znaleźć żywność oraz wodę. Dlatego karaluchy pojawiają się najczęściej w domach, gdzie nie dba się o czystość.

Karaluchy żywią się resztkami jedzenia, odpadkami z żywności, a także olejem i tłuszczem. Przyciągają je też wilgotne miejsca takie jak łazienki, kuchnie, czy piwnice. Przyczyną pojawienia się karaluchów w domu może być również niechlujstwo sąsiadów, czy brak czystości w okolicy miejsca zamieszkania.

Natknięcie się na karalucha jest z reguły przypadkowe. Owady są aktywne przede wszystkim w nocy. Dlatego wiele osób widzi je po raz pierwszy, budząc się, na przykład w celu napicia się wody, czy pójścia do toalety.

Oprócz bezpośredniego spotkania z karaluchem obecność owadów można rozpoznać po ich odchodach. Są to małe, ciemnobrunatne fekalia. Karaluchy pozostawiają je w miejscach żerowania oraz lęgu. W trakcie dorastania porzucają pancerzyki, które są również widoczne. W przypadku dużej infekacji wyczuwalny jest również charakterystyczny zapach stęchlizny.

Czytaj również: Spryskaj tym brązową tuję dwa razy dziennie. Odżyje w oczach

Pomimo tego, że karaluchy wykazują dużą odporność na zwalczanie, jeśli zadomowią się w konkretnym miejscu, to jest parę rzeczy, których wyjątkowo nie lubią. Pierwszą jest czystość i higiena, utrzymywanie porządku.

Do odstraszania owadów używa się również olejków eterycznych, cytrynowej wody lub kwasów organicznych. Należy też ograniczać dostęp do tego, co jedzą karaluchy: resztek żywności, chleba, czy nabiału. 

Warto też zwrócić uwagę na zależność - karaluchy a światło. Owady nie lubią jasnych miejsc. Dlatego ukrywają się w wilgotnych i ciemnych lokalizacjach. Po naświetleniu uciekają od promieni.

Czytaj również: Nakarm ogrodową piękność jednym składnikiem. Lawenda będzie kwitła przez całe lato

Karaluchy w przeciwieństwie do wielu innych owadów nie są bezpośrednim zagrożeniem dla człowieka. Nie kąsają, nie gryzą, ani nie mają jadu. Jednak ze względu na miejsca, w których funkcjonują, wilgotnych i brudnych, mogą przenosić bakterie, wirusy i patogeny. Karaczany wywołują też objawy alergiczne: katar, kaszel, wysypka i astma. Powodują je odchody i pyłki owadów.

Jest ponad 4,500 gatunków karaluchów, 30 z nich klasyfikuje się jako gatunki synantropijne, a cztery jako szkodniki. Tak duża różnorodność sprawia, że na karaluchy można natknąć się nie tylko w domu, przy śmietniku, w magazynie lub publicznych toaletach. Karaczany są spotykane w szeregu innych miejsc.

Owady funkcjonują na świeżym powietrzu. Pierwotnie zamieszkiwały siedliska naturalne. Były to lasy deszczowe i pustynie, gdzie mogły żywić się roślinami, szczątkami organicznymi, padliną i jajami. Źródłowo ich funkcja w ekosystemie była taka sama jak owadów saprofitycznych, pomagających w procesie rozkładu materii organicznej.

Prusaki, podobnie jak karaluchy, są nosicielami chorób i mogą zanieczyszczać żywność. Są jednak łatwiejsze do usunięcia. Nie mają tak dużej odporności na trudne warunki środowiskowe. Termin "prusak" i "karaluch" są często używane na przemian. Czy słusznie?

Stosowanie dwóch nazw dla tego samego owada nie jest prawidłowe. Owszem, prusaki zaliczają się do rzędu karaczanów, jednak są mniejsze. Ich dokładne określenie to Blattella germanica. Mają jasnobrążowy grzbiet, a długość owada nie przekracza 1,5 centymetrów.

Czytaj również:

Dodaj do wody, a kwiaty odżyją. 4 triki Katarzyny Bosackiej na cięte tulipany

Domowy nawóz z płatków owsianych. Pielęgnacja roślin za grosze

Zakop pod różami w ogrodzie. Krzew będzie uginał się od kwiatów