Te rasy psów nie gubią sierści. Alergicy jednak powinni uważać

Ciepłe futro, w które miło zatopić dłoń podczas codziennego głaskania pupila to coś, co sprawia, że nasze serca biją wolniej, a oddech się wyrównuje  - czujemy spokój rytmicznie głaszcząc psa.

Jednak ta sama sierść, która jest tak miła w dotyku, może właścicielom niestety przysporzyć sporo problemów i decydując się na psa, musimy mieć tego świadomość.

By sierść psa była piękna i błyszcząca potrzebna jest odpowiednia i regularna pielęgnacja oraz zbilansowane żywienie. Jednak nawet i to nie ustrzeże nas przed wypadaniem sierści, jeżeli mamy do czynienia z konkretnym jej rodzajem.

Sierść dzielimy ze względu na:

• strukturę: jedwabista, gładka, szorstka, kręcona
• długość: długa, średnia, mieszana, krótka, psy nagie
• warstwy sierści: bez podszerstka, z podszerstkiem

Mitem jest mówienie o niektórych rasach psów, że zamiast sierści posiadają włosy. Żadna z istniejących ras nie posiada włosów jak ludzie. Za wypadanie lub niewypadanie sierści odpowiada właśnie podszerstek.

Psy posiadające jednowarstwową sierść bez podszerstka nie będą linieć i to właśnie ich sierść często mylnie nazywana jest włosami. Jakie więc rasy nie zmieniają sierści? 

Zobacz także: Psy z włosami zamiast sierści: fakty i mity

Maltańczyki to jedna z ras psów, która nie gubi sierści i chętnie jest wybierana z tego względu przez właścicieli. Sierść maltańczyka jest długa, prosta, jedwabista w dotyku. Należy jednak pamiętać, że mimo braku wypadania sierści u tych psów, należy o nią wyjątkowo dbać.

Zaniedbana sierść będzie się zbijać w kołtuny i finalnie przeszkadzać psu. Wymagane jest regularne czesanie. Dodatkowo ze względu na biały kolor sierści maltańczykom wokół oczu często sierść barwi się na brązowy kolor, więc wymagana jest troskliwa higiena okolic wokół oczu psa.

Yorkshire terrier to jedna z najpopularniejszych raz mniejszych psów wybierana chętnie przez rodziny z dziećmi, mieszkające z mieście. Zaletami tej rasy jest wielkość i też właśnie sierść - podobnie jak maltańczyki nie mają podszerstka, a ich sierść rośnie całe życie, więc wymaga strzyżenia, a także regularnego czesania, by sierść się nie plątała.

Zobacz także: Jak dbać o psa zimą?

Ten niewielki pies o specyficznym wyglądzie posiada bardzo mało sierści. Jest niemal nagi, co eliminuje problemy z utrzymaniem sierści w dobrym stanie. Za to przy posiadaniu tego psa, szczególną uwagę należy zwrócić na pielęgnację skóry psa i temat przegrzewania latem oraz wychłodzenia zimą. Należy zadbać o to by psiakowi nie było za gorąco i nie był wystawiony na działanie słońca, a zimą, by przez wyziębienie nie zachorował.

Nieco podobny do maltańczyka, bichon frisé jest jednak od niego znacznie bardziej puszysty i zdarza się, że znajdziemy kilka włosów z sierści tego psa na podłodze, ale zdecydowanie jest wybierany przez osoby, które nie chcą fruwającej sierści w swoim domu.

Sierść tych psów jest gęsta, szybko się plącze i filcuje. Powinniśmy wyczesywać ją raz lub dwa razy w tygodniu. Pielęgnację tej sierści należy zacząć od samego początku, by pies był przyzwyczajony do czesania.

Rasy bez podszerstka często wybierają osoby zmagające się z alergią, a pragnące posiadać psa. Jest to jednak częsty błąd i możemy niemiło się rozczarować, gdy wybrany pies bez podszerstka jednak nas uczuli. Kupno psa powinno być przemyślaną decyzją i osoby posiadające alergię powinny wcześniej sprawdzić - u znajomych, w hodowli, przebywając z innymi psami, czy aby na pewno dana rasa nie wywoła u nas, czy też u dziecka, reakcji alergicznej.

Nie warto kierować się zapewnieniami osób trzecich, że dana rasa z pewnością nas nie uczuli. Jeżeli już jednak w aspekcie zdrowotnym nic nie stoi na przeszkodzie, to pamiętajmy o tym, że sierść i jej wypadanie nie powinno być jedyną rzeczą, jaką kierujemy się przy wyborze psa.

Zobacz też: Jaka rasa psa dla alergika?

Niezwykle ważny jest rys charakteru danej rasy i jej potrzeby. Ofiarami ślepych wyborów są np. yorkshire terrier, uznane przez wielu mylnie za psy idealne dla dzieci i "na kanapę" do mieszkania. Nic bardziej mylnego. O tej rasie zwykło się mówić, że to wielkie psy w małym ciele, wymagające treningu i sporej dawki ruchu, z zacięciem myśliwskim. Niegdyś ta rasa była wykorzystywana do polowań na niewielkie gryzonie i instynkt ten pozostał.

Zastanówmy się więc, czy nie tylko sierść stanowi dla nas problem, ale np. ilość aktywności, które musimy zapewnić psu.