W ten sposób zwierzak woła o pomoc. Nie lekceważ tych sygnałów

Zachowania takie jak gonienie własnego ogona, można określić jako kompulsywne. Innymi słowy, zwierzę odczuwa przymus kontynuowania takiej czynności. Niekiedy pies jedynie obraca się w miejscu, innym razem łapie ogon i go gryzie, co może prowadzić do urazów i bolących ran.

Niepokoić powinny również inne podobne aktywności, które pies wykonuje obsesyjnie. Może to być na przykład pogoń za cieniem, odbiciem światła, polowanie na nieistniejące muchy, a także nadmierne zainteresowanie przedmiotami jak piłki, których zwierzak nie chce oddać.

Chociaż niektórzy właściciele zwierząt uważają te czynności za zabawne, ważne jest, by zdawać sobie sprawę, że są one oznaką głębszych problemów u psa.

Wylizywanie łap u psa nie zawsze jest czynnością związaną z higieną. Choć często może wydawać się, że pies jedynie dba o czystość swojego ciała, nieustanne lizanie łap może wskazywać na różne problemy zdrowotne lub emocjonalne.

Nadmierne wylizywanie łap może być reakcją na podrażnienie skóry. Może to wynikać z alergii, infekcji grzybiczej, obecności ciał obcych jak kolce, czy też urazów. U psów z alergią, skóra między palcami może stać się zaczerwieniona i swędząca, prowadząc do częstego lizania i gryzienia w próbie złagodzenia swędzenia.

Przeczytaj też: Nigdy nie lekceważ takiego zachowania u kota. Jego stan może być bardzo poważny

Przewlekłe lizanie łap może być oznaką bólu, na przykład spowodowanego artretyzmem lub innym schorzeniem stawów. Pies może lizać obszar, który go boli, w nadziei na ulgę.

U niektórych psów nadmierne lizanie może być natomiast zachowaniem kompulsywnym, podobnym do ludzkiego gryzienia paznokci. Może to być reakcja na stres, nudę lub lęk. W takich przypadkach często potrzebna jest interwencja behawioralna, a czasem nawet wsparcie medykamentami.

Drapanie się psa jest zazwyczaj czynnością normalną, jednak nadmierna i ciągła potrzeba drapania może wskazywać na poważniejsze problemy zdrowotne.

Jednym z najczęstszych powodów nadmiernego drapania się psa jest alergia. Może to być alergia pokarmowa, alergia na pyłki roślin, pleśnie czy sierść innych zwierząt, a także alergia na roztocza kurzu domowego. Ponadto, reakcje alergiczne mogą być wywołane przez ukąszenia niektórych insektów, takich jak pchły.

Infekcje skórne, zarówno bakteryjne, jak i grzybicze, są kolejną przyczyną nadmiernego drapania. Zainfekowane obszary mogą być zaczerwienione, opuchnięte, a czasem wydzielać nieprzyjemny zapach. Ponadto niektóre schorzenia wewnętrzne, takie jak zaburzenia tarczycy, mogą objawiać się nadmiernym drapaniem. Problemy behawioralne, takie jak lęk czy stres, mogą również prowadzić do wzmożonej potrzeby drapania, gryzienia czy lizania skóry.

Przeczytaj też: Rok ludzki to ile lat kocich? Sprawdź, jak obliczyć wiek mruczka

Agresywne zachowania u kota mogą być oznaką poważnych problemów zdrowotnych lub reakcją na czynniki środowiskowe. Przede wszystkim warto zauważyć, że każde zwierzę może okazywać agresję w odpowiedzi na ból lub dyskomfort.

Jeśli kot nagle staje się agresywny, bez wyraźnej przyczyny, nie oznacza to, że jest "niegrzeczny"— takie zachowanie może sugerować, że coś go boli. Przykładowo, infekcje układu moczowego, bóle stomatologiczne czy zapalenie stawów mogą prowadzić do bolesności, a w konsekwencji do zmiany zachowania. Dlatego ważne jest, aby w przypadku niespodziewanej agresji skonsultować się z weterynarzem.

Stres jest kolejnym czynnikiem prowadzącym do agresji u kotów. Zmiana środowiska, wprowadzenie nowego zwierzęcia do domu, remonty czy zmiana harmonogramu właściciela to tylko niektóre z sytuacji, które mogą być dla kota stresujące. W takich okolicznościach agresja jest często reakcją obronną i mechanizmem radzenia sobie z napięciem.

Koty, które były źle traktowane w przeszłości lub które miały ograniczone doświadczenia społeczne w okresie kociego dzieciństwa, mogą być bardziej skłonne do agresywnych reakcji. Nieśmiałość, lęk czy niepewność mogą manifestować się u nich poprzez agresję.

Często właściciele zwierząt domowych przypisują pewne działania kaprysom lub łobuzerskiej naturze swojego pupila. Jednak ważne jest, aby zrozumieć, że takie zachowania mogą być krzykiem o pomoc. Dlatego zawsze warto skonsultować się z weterynarzem lub behawiorystą zwierząt, jeśli zauważymy u naszego pupila dziwne zachowania. Profesjonalne porady i odpowiednie podejście mogą nie tylko rozwiązać trudności, ale również wzmocnić więź między właścicielem i jego zwierzakiem.

Przeczytaj też: Twój pies może na ciebie nawet warczeć. Winny jest temu... upał