Zjawiskowy krzew. Dobrze znosi suszę i szczelnie osłoni przed sąsiadami
Perukowiec podolski to roślina, która zachwyca swoim niezwykłym wyglądem i wyjątkową odpornością na suszę oraz mróz. Jego zjawiskowe, puszyste kwiatostany przypominające dym, nadają ogrodom niepowtarzalnego charakteru. Sprawdź, gdzie najlepiej sadzić perukowca podolskiego i jak go przycinać, aby cieszyć się jego pięknem przez cały rok.
Spis treści:
Perukowiec podolski – odmiany
Perukowiec podolski (Cotinus coggygria), to gatunek rośliny, który z powodzeniem zdobywa uznanie wśród miłośników polskich ogrodów. Jego wyjątkowe, aksamitne kwiatostany, które swoim wyglądem przypominają peruki, stanowią niebanalną dekorację, szczególnie w okresie jesieni, kiedy to krzew rozświetla się paletą barw.
Różnorodne odmiany perukowca oferują szeroki wachlarz wysokości, kolorystyki liści oraz odcieni kwiatostanów, co umożliwia ich dopasowanie do osobistych upodobań estetycznych oraz specyfiki danego ogrodu:
- Golden Spirit (Ancot) - ta odmiana osiąga wysokość około 2,5 metra i charakteryzuje się liśćmi o złocistym odcieniu, które jesienią zmieniają barwę na ognisto-pomarańczową. Kwiatostany są różowawe i imponujące;
- Kanari - wyróżnia się jasnozielonymi liśćmi podczas sezonu wegetacyjnego, które z kolei jesienią przeobrażają się w złote tony. Krzew ten może dorastać do 3 metrów wysokości;
- Lilla - jest odmianą o wolniejszym tempie wzrostu, z liśćmi w odcieniach purpury, osiągającą do 1,5 metra. W okresie jesiennym liście przybierają barwy czerwieni, pomarańczy i żółci;
- Royal Purple - należy do grupy wyższych odmian, mogących osiągnąć nawet 4 metry. Młode liście mają głęboki purpurowy kolor, który jesienią przechodzi w intensywną czerwień;
- Velvet Cloak - liście w bordowej i fioletowej tonacji nadając mu wyjątkowego uroku i elegancji.
Drzewo perukowe, dzięki swoim dekoracyjnym walorom, doskonale sprawdza się jako pojedynczy akcent w przestrzeni zielonej lub w kompozycjach z innymi roślinami. Może być również stosowane do tworzenia kolorowych żywopłotów lub jako tło dla niższych gatunków roślin.
Gdzie najlepiej sadzić perukowca?
Drzewo perukowe najlepiej rozwija się w pełnym słońcu. Toleruje brak wody, dlatego nie musimy często go podlewać. Ponadto perukowiec wyróżnia się również wysoką mrozoodpornością, więc świetnie poradzi sobie w polskim klimacie.
Idealne miejsce dla perukowca to lokalizacje o dużym nasłonecznieniu, takie jak południowa strona budynków czy altan, a także otwarte przestrzenie trawnikowe. Perukowiec może być sadzony indywidualnie, jako dominujący element w ogrodzie, lub w grupach, tworząc luźne żywopłoty. Najlepszy czas na sadzenie to wiosna lub jesień, ale dobrze rozwinięte rośliny w pojemnikach mogą być również sadzone w lecie, pod warunkiem, że nie będziemy tego robić podczas ekstremalnych temperatur.
Czy perukowiec szybko rośnie?
Tempo wzrostu perukowca jest zależne od warunków, w których jest hodowany oraz od konkretnej odmiany. Jednak najczęściej rośnie dosyć wolno, każdego roku zyskując średnio 15 cm na wysokości. Różne typy perukowca mogą osiągać różnorodne rozmiary - od 1,5 metra do nawet 4 metrów. Te o zielonych liściach zwykle rosną szybciej niż ich czerwonolistne odpowiedniki. Po dziesięciu latach hodowli odmiany o czerwonych liściach mogą osiągnąć imponujące rozmiary.
Wzrost perukowca możemy jednak przyspieszyć, zapewniając mu optymalne warunki uprawy, czyli dostateczne nasłonecznienie, regularne nawadnianie oraz nawożenie.
Jak przycinać perukowca?
Najbardziej odpowiedni moment na cięcie perukowca przypada na wiosnę, a dokładniej do połowy kwietnia. W tym okresie roślina najszybciej regeneruje się po cięciu. Zabieg najlepiej wykonać w dni bez bezpośredniego nasłonecznienia i w okresie, kiedy nie ma już zagrożenia silnymi mrozami.
Do przycinania należy użyć ostrego sekatora, skracając pędy o 1/3 ich długości. Ostatni pąk należy kierować na zewnątrz korony, aby zapobiegać wewnętrznemu zagęszczeniu i umożliwić lepsze oświetlenie rośliny. Co kilka lat warto również przeprowadzić cięcie prześwietlające, usuwając niektóre starsze i zbyt gęste gałęzie.
W przypadku prowadzenia perukowca w formie drzewka, wybiera się jeden silny, pionowo rosnący pęd jako główny, usuwając pozostałe odrosty. Regularne skracanie bocznych gałęzi pobudza krzewienie i pomaga utrzymać pożądany kształt.
Po cięciu, miejsca cięć warto zabezpieczyć specjalnym preparatem ochronnym, aby zapobiec infekcjom grzybowym. W okresie wegetacyjnym zaleca się stosowanie nawozów bogatych w potas, wspierających zdrowy wzrost i regenerację rośliny.
Uprawa perukowca podolskiego
Perukowiec podolski jest rośliną odporną i tolerancyjną, która najlepiej rośnie na glebach piaszczysto-gliniastych, bogatych w wapń. Preferuje stanowiska słoneczne i ciepłe, co sprzyja intensywnemu wybarwieniu liści oraz owocostanów. Mimo że dobrze znosi suszę i lekkie zasolenie gleby, to warto zapewnić mu odpowiednie warunki, aby mógł rozwijać się w optymalny sposób. Jest wykorzystywany jako roślina ozdobna w parkach i ogrodach, gdzie może naturalizować i rozprzestrzeniać się spontanicznie.
Można rozmnażać go z nasion lub sadzonek zielnych. Jest to proces stosunkowo prosty, który pozwala na szybkie i efektywne rozmieszczenie tej rośliny w ogrodzie. Perukowiec rzadko choruje na choroby grzybowe i jest odporny na mróz. Warto jednak pamiętać o regularnym nawożeniu, najlepiej kompostem na wiosnę, oraz sporadycznym podlewaniu, szczególnie w okresach dłuższej suszy.
Czego nie lubi perukowiec?
Pomimo tego, że perukowiec jest odporny na suszę i lekkie zasolenie gleby, to nie lubi zastoisk wody i ciężkich, mokrych gleb. Zbyt duża wilgotność może prowadzić do problemów z korzeniami i do rozwoju chorób grzybowych
Drzewo perukowe jest również wrażliwe na silne wiatry, które mogą uszkadzać jego delikatne pędy i kwiatostany. Nie przepada za miejskimi zanieczyszczeń, takich jak nadmiar soli stosowanej zimą na drogach. Preferuje czyste, niezanieczyszczone środowisko, gdzie może w pełni rozwinąć swoje dekoracyjne liście i kwiaty. Warto również pamiętać, że w pierwszych latach po zasadzeniu będzie potrzebować ochrony przed niskimi temperaturami.
Czy perukowiec jest trujący?
Perukowiec podolski może zawierać substancje chemiczne, które mogą być szkodliwe dla ludzi i zwierząt. Liście i gałęzie zawierają toksyczne związki, takie jak taniny i inne fenole, powodujące podrażnienia skóry lub błon śluzowych. Spożycie części rośliny może wywołać problemy żołądkowo-jelitowe. Dlatego ważne jest, aby unikać bezpośredniego kontaktu z sokiem rośliny oraz nie spożywać jej części.
Jeśli masz dzieci lub zwierzęta domowe, które miały kontakt z perukowcem podolskim, warto zachować ostrożność i monitorować ewentualne objawy zatrucia, takie jak podrażnienia skóry, wymioty czy biegunka, i w razie potrzeby skontaktować się z lekarzem lub weterynarzem.
Warto jednak wiedzieć, że wysuszone części perukowca podolskiego można stosować w celach leczniczych, korzystając z jego licznych właściwości. Roślina ta jest znana ze swojego działania bakteriobójczego, antywirusowego i grzybobójczego. Działa skutecznie przeciwko infekcjom i zawiera fizetynę, która wykazuje działanie przeciwnowotworowe oraz buteinę, zdolną do hamowania przerzutów komórek nowotworowych. Dzięki swoim właściwościom przeciwzapalnym, perukowiec podolski może być pomocny w walce z chorobami autoimmunologicznymi.
Niemniej stosowanie perukowca podolskiego wymaga ostrożności. Istnieją pewne grupy osób, które powinny unikać jego użycia. Przede wszystkim, nie jest zalecany dla dzieci, kobiet w ciąży oraz karmiących matek. Osoby cierpiące na białaczkę również powinny unikać tej rośliny.
Perukowiec podolski może wywoływać alergie, dlatego przed rozpoczęciem jego stosowania zaleca się przetestowanie minimalnej dawki i obserwację reakcji organizmu. Można także sprawdzić reakcję skóry na kontakt z rośliną. Jeśli nie wystąpią żadne niepożądane efekty, można bezpiecznie korzystać z dobrodziejstw, jakie oferuje ten krzew.
Przeczytaj również:
