Znak, że musisz zrezygnować z pieczywa. Objawy nie są charakterystyczne

Pieczywo to produkt zbożowy, który jest nieodłącznym elementem diety wielu osób. Swego czasu panowało przekonanie, że należy go jednak unikać, bo jest przyczyną nadprogramowym kilogramów.

Jego kaloryczność jest uzależniona m.in. od rodzaju mąki. Najmniej kalorii ma pieczywo razowe. Odwrotnie jest jednak z chlebem przygotowanym z białej oczyszczonej mąki pszenicznej odznaczającym się niską zawartością błonnika. Najlepiej sięgać po pieczywo żytnie, razowe, pełnoziarniste, a także te z dodatkiem ziaren i będące źródłem błonnika. 

Na wartość i jakość pieczywa wpływ mają dodawane do niego dodatki smakowe i polepszacze. Wybierając chleb, warto dokładnie przeanalizować skład, by mieć pewność, jaki produkt ląduje w koszyku. Często mylący jest kolor pieczywa. Wielu uważa, że ciemna barwa oznacza, że jest ono pełnowartościowe, a tak naprawdę może ona wynikać m.in. z dodatku nasion.

Dlaczego warto jeść pieczywo? Przede wszystkim zawiera białka stanowiące materiał budulcowy organizmu, a także węglowodany i tłuszcze będące źródłem energii. Poza tym w jego składzie są witaminy, błonnik pokarmowy i składniki mineralne.

Zobacz także: Spożywcze skarby pełne błonnika pokarmowego. Ich obecność na talerzu szybko uszczęśliwia jelita

Pieczywo stanowi podstawę żywienia człowieka. Odpowiednio dobrane do potrzeb oraz pod względem jakości zdecydowanie może pozytywnie oddziaływać na zdrowie i nie szkodzić. Na przykład chorym na cukrzyce zaleca się wybierać chleb o niskim indeksie glikemicznym przygotowany na bazie mąki pełnoziarnistej, a borykającym się z nadciśnieniem tętniczym pieczywo niskoskodowe.

Po pieczywo nie mogą jednak sięgać osoby zmagające się z celiakią, czyli chorobą autoimmunologiczną, która wiąże się z nietolerancją białka zapasowego zbóż, czyli glutenu. Można go znaleźć w pszenicy, życie i jęczmieniu. Rozwiązaniem dla nich jest spożywanie pieczywa bezglutenowego, czyli np. z mąki kukurydzianej.

Chorujący na celiakię muszą zrezygnować z glutenu ze względu na jego negatywny wpływ na jelita, a dokładnie kosmki jelitowe. Doprowadza do ich zaniku.

Szacuje się, że to kobiety częściej borykają się z celiakią. Choroba może się ujawnić w każdym wieku, zarówno u dzieci, jak i dorosłych.

Objawy celiakii na pierwszy rzut oka mogą nie wskazywać na nietolerancję glutenu, a chory może je odczytywać jako niegroźne dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Osoby chorujące na celiakię jawną i pełnoobjawową po spożyciu glutenu mogą się skarżyć m.in. na:

• spadek masy ciała,
• ból brzucha,
• wzdęcia,
• biegunkę,
• wymioty,
• zgagę,
• zwiększenie obwodu brzucha.

Zobacz także: Zamieniają kawę w toksyczny płyn dla układu nerwowego. Najgorsze, czym można podkręcić jej smak

Objawy celiakii u każdej osoby mogą wyglądać zupełnie inaczej, a wszystko to ze względu na m.in. wiek oraz ilość spożywanego glutenu. Wyróżnia się również celiakię nietypową, której objawy wiążą się z zaburzeniami wchłaniania jelitowego. Wówczas oznaki nie są charakterystyczne i mogą wystąpić np. zmiany skórne oraz błon śluzowych, a także zaburzenia ze strony wątroby, stawów i układu rozrodczego.

Istnieje również celiakia niema, która jest powiązana z zanikiem kosmków jelitowych, ale chory nie odczuwa objawów. Diagnoza jest stawiana po rozpoznaniu w surowicy swoistych przeciwciał. W celiakii utajonej jest nieco inaczej, bo kosmki są prawidłowe mimo przeciwciał w surowicy.

Nietolerancja glutenu może się również objawiać na skórze. Jest to choroba Duhringa, czyli opryszczkowate zapalenie skóry. Wówczas pojawiają się zmiany w postaci grudek, rumienia i niewielkich pęcherzy. Są widoczne m.in. na łokciach, kolanach, łopatkach, twarzy i pośladkach.

Po zaobserwowaniu objawów celiakii należy skonsultować się z lekarzem, który zleci niezbędne badania. Choroba ta wiąże się z dietą bezglutenową, którą należy stosować do końca życia. Konieczne jest więc zrezygnowanie z m.in. z produktów zbożowych na bazie pszenicy i wszystkich jej odmian.

***