Kleptomania: Czym jest i jak się objawia?
Kleptomania najczęściej dotyka osoby przed 30. rokiem życia. Najprościej można powiedzieć, że jest to niepohamowana potrzeba kradzieży. Wbrew pozorom, nie wiąże się ona z chęcią zysku, a rozładowaniem napięcia. Jakie objawy daje kleptomania? Czy jest to choroba psychiczna?
Kleptomania to zaburzenie psychiczne, które wiąże się z chęcią kradzieży przedmiotów w celu rozładowania napięcie. Nie opiera się jednak na chęci wzbogacenia się. Osoby dotknięte tym zaburzeniem nie potrzebują skradzionych rzeczy. Zdarza się tak, że po prostu je wyrzucają.
W Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-10 wskazano, że kleptomania "polega na powtarzającej się trudności lub niemożności powstrzymania się od kradzieży przedmiotów, które nie są zabierane dla osobistego użytku ani chęci zysku. Zamiast tego rzeczy skradzione mogą być wyrzucane, rozdawane lub zbierane. Zachowaniu towarzyszy wzrastające uczucie napięcia przed kradzieżą i gratyfikacji podczas tego czynu i bezpośrednio po jego dokonaniu".
Kleptomania - wariactwo czy choroba?
Osoba cierpiąca na kleptomanię odczuwa potrzebę kradzieży cudzych rzeczy i nie może się jej oprzeć. W takiej sytuacji pojawia się napięcie emocjonalne, które może zostać rozładowane tylko poprzez przywłaszczenie sobie danego przedmiotu.
Całemu zajściu towarzyszy wysoki poziom adrenaliny. Chociaż pojawia się również satysfakcja, to osoba cierpiąca na kleptomanię czuje wstyd, jest bezsilna i boi się, że dojdzie do kolejnych takich sytuacji.
Obecnie nie są znane przyczyny kleptomanii. Istnieją jednak teorie, że kleptomania może występować również z innymi zaburzeniami np. zaburzeniami odżywiania, fobiami lub zaburzeniami preferencji seksualnych.
Uznaje się również, że do występowania kleptomanii mogą przyczyniać się uwarunkowania genetyczne. W rodzinie osób borykających się z kleptomanią często występuje problem z alkoholem lub bliscy cierpią na zaburzenia psychiczne.
Winona Ryder. Kleptomania zniszczyła jej karierę?
Kleptomanię można leczyć. Jedną z metod jest m.in. farmakoterapia, która w tym przypadku opiera się na podawaniu leków przeciwdepresyjnych z grupy SSRI. Inną metodą jest także terapia poznawczo-behawioralna oraz terapia racjonalno-emotywna.
Ta pierwsza wiąże się z oduczeniem pacjenta nawyku i zastąpieniem go innym. Natomiast celem terapii racjonalno-emotywnej jest zmiana nawyków i schematów myślenia przyczyniających się do impulsów namawiających do kradzieży.
Czytaj więcej:
Koleżanka kleptomanka
Zobacz także:
Ponad 30 tys. zakażeń. Ministerstwo Zdrowia podaje nowe dane
