Cechy, które mogą świadczyć o trudnym dzieciństwie. Eksperci alarmują

Wiele przeprowadzonych na przestrzeni lat badań i obserwacji dowodzi, że wydarzenia, których doświadcza każde, nawet najmniejsze dziecko, prędzej czy później odbijają się na jego życiu. Negatywne emocje i przeżycia potrafią odcisnąć na zawsze swoje piętno. Psychologowie twierdzą, że trudne doświadczenia nie tylko są powodem do poczucia lęku i strachu w późniejszych latach życia, ale również wpływają na zaniżoną samoocenę, brak pewności siebie, blokadę w chęci realizacji swoich pragnień i rozwijania pasji.

Do tych najbardziej traumatycznych przeżyć w życiu młodego człowieka, które potrafią już na zawsze pozostawić po sobie "blizny" zalicza się m.in.:

• Alkoholizm w rodzinie
• Brak bliskości
• Brak zainteresowania
• Brak więzi emocjonalnej z rodzicami
• Poczucie zaniedbania
• Przemoc fizyczną i psychiczną

Wszystkie te doświadczenia sprawiają, że dzieci chcą być w cieniu, kulą się w sobie, żyją w ciągłym strachu i wchodzą w dorosłe życie z poczuciem zagrożenia. Dziecko, które kilka razy doświadczyło traumy, zamiast rozwijać się i mieć chęć do działania - przyjmuje postawę obronną i oczekuje kolejnych bolesnych wydarzeń. Stąd już krótka droga do zaburzeń cech osobowości i problemów psychicznych w dalszych latach życia. Młody człowiek, który mimo ciężkich przeżyć nie otrzymuje pomocnej dłoni i bliskości, zazwyczaj wyrasta na osobę żyjąca w permanentnym strachu. Nie wierzy we własne możliwości, cierpi na zaburzenia lękowe, a winą za całe zło obarcza siebie.

Czytaj również: Twierdzi, że każdy powinien pójść na terapię. Oto powody

Na temat cech osobowościowych, które najczęściej wynikają z bolesnych przeżyć w dzieciństwie wypowiedzieli się naukowcy. Zdaniem ekspertów do najczęściej spotykanych należą:

• Neurotyzm

Trudne dzieciństwo może sprzyjać rozwojowi nerwicy i zaburzeń lękowych, a w konsekwencji prowadzić do neurotyzmu. Takie osoby nadmiernie przeżywają nawet najdrobniejsze, negatywne emocje, przez co nie umieją cieszyć się życiem i są bardziej podatne na depresję.

• Niekontrolowana agresja

U osób, które w dzieciństwie doświadczyły traumatycznych momentów często obserwuje się nagłe wybuchy złości, niepohamowane emocje oraz brak umiejętności osiągania kompromisu. W życiu dorosłym może pojawić się niekontrolowana agresja słowna lub fizyczna - często będąca wzorcem wyniesionym z domu i stosowana w celu wyładowania napięcia.

• Trudność w nawiązywaniu współpracy

Osoby, które miały trudne początki życia często też niechętnie działają w grupie. Są raczej indywidualistami, których życie nauczyło, że mogą liczyć wyłącznie na siebie, bo od nikogo nie otrzymają wsparcia. Cechy te mogą okazać się problematyczne podczas rozwijania kariery zawodowej, bowiem znacznie utrudniają pracę zespołową.

• Brak chęci rozwoju

To jak kształtuje się dzieciństwo ma też znaczący wpływ na rozwój osobisty, chęć doskonalenia się i angażowania w aktywności. Apatia rzutuje nie tylko na braku chęci do działania, ale też na wykształcenie, pracę czy relacje międzyludzkie. Taka osoba ma poczucie, że nie stać ją na więcej i musi tkwić w jednym punkcie przez całe życie.

• Nieufność

Złe traktowania zarówno w dzieciństwie czy życiu dorosłym sprawiają, że stajemy się nieufni. Podświadome doszukiwanie się negatywnych cech u osób, które pojawiają się w naszym życiu prowadzi z kolei do problemów w życiu osobistym, a co za tym idzie uniemożliwia stworzenie trwałego związku.

Eksperci od psychologii alarmują - aby nabrać pewności siebie po traumatycznych przeżyciach, doświadczonych w wieku dziecięcym, wyjść z tego błędnego koła i móc cieszyć się życiem konieczna jest terapia. Zaznaczają też, że im wcześniej się ją rozpocznie - tym lepiej. Tylko zmierzenie się oko w oko z trudnymi momentami dzieciństwa i przepracowanie ich sprawi, że osoby, których dotknęła trauma przestaną obwiniać się za swój stan. Terapia ponadto pomoże uwolnić się od ciężkich doświadczeń, odblokować na świat, a także poprawić samoocenę i przywrócić wiarę w siebie. Psychologowie ostrzegają, że to jedyny sposób na to, aby życie stało się wartościowe, nabrało kolorowych barw i przestało uciekać przez palce.