Ile dawać na tacę podczas mszy? Oto wskazówki dla wiernych

Już od początku istnienia wspólnot chrześcijańskich podkreślano poczucie współodpowiedzialności wiernych za siebie nawzajem. A od czasu powstania Kościoła, również za jego instytucję. Odpowiedzialność za innych wyrażała się więc w dzieleniu się posiadanym dobrem. Od czasów świętego Justyniana składanie darów weszło do kanonu liturgii, a na mszę przynoszono — jak pisze sam Justynian — "co kto chce i może".

Dary w formie pożywienia i przedmiotów stopniowo zastępowano pieniędzmi — łatwiejszymi do dystrybucji wśród rosnących wspólnot. Przeznaczano je na działalność charytatywną, utrzymanie świątyń i duchownych, a także na działalność misyjną i potrzeby kultu. W duchowym wymiarze materialna ofiara złożona z owoców ludzkiej pracy włącza się w ofiarę Chrystusa, który ofiarowuje się Ojcu w sakramencie Eucharystii. Stąd też podczas nabożeństwa celebrans wzywa wiernych do modlitwy słowami: "Módlcie się, aby moją i waszą Ofiarę przyjął Bóg, Ojciec wszechmogący".

Wbrew obiegowym opiniom, o tym, na co przeznaczona będzie zbiórka z tacy, nie decyduje wcale proboszcz. Szczegółowe regulacje wydatków funduszy zebranych w ramach ofiar mszalnych reguluje Kodeks Prawa Kanonicznego. W jego rozumieniu ofiara nie może być traktowana jako cena ani zapłata za sprawowanie mszy. Kodeks również wyraźnie zachęca do jej sprawowania również w intencjach ubogich, którzy nie złożyli żadnej ofiary.

Zgodnie więc z prawem kanonicznym cały dochód z tacy przeznaczany jest na utrzymanie budynku kościoła, nieruchomości parafialnych, zapłatę podatku, polisy ubezpieczeniowe i wypłaty dla organisty i innych pracowników. Zwykle też w jedną z niedziel każdego miesiąca pieniądze z tacy przekazywane są do diecezji lub na inny cel dotyczący całego Kościoła. Oznacza to, że w ten sposób finansowane są różne dzieła charytatywne, kuria, seminaria i sądy diecezjalne. Są też tace zbierane na cele ogólnopolskie lub ogólnoświatowe jak: KUL, Pomoc Kościołowi na Wschodzie, Caritas, czy misje w Afryce.

Jeśli zaś chodzi o księży, to w Polsce utrzymują się oni datków od sprawowanych sakramentów, jak chrzest, ślub, czy pogrzeb, a także z ofiar składanych w konkretnych intencjach mszalnych. Niektórzy też otrzymują pensję jako nauczyciele katecheci.

Informacje o życiu parafii i wydarzeniach w Kościele przekazywane są w ogłoszeniach parafialnych, które czytane są przez celebransa tuż przed końcem mszy. Zwykle jednak wierni nie słuchają ich uważnie, niecierpliwie oczekując na możliwość wyjścia ze świątyni. A szkoda, bo zawarte w nich informacje mogą pomóc w podjęciu decyzji o tym, jaką kwotę chcielibyśmy przeznaczyć na tacę w najbliższej przyszłości. Kapłani informują bowiem o tym, na jaki konkretny cel będą przeznaczone ofiary z tacy w konkretnym dniu, jeśli cel taki został wyznaczony. Może to być na przykład pomoc dla Caritasu lub reperacja dachu lokalnej świątyni. W ogłoszeniach proboszcz zwykle wymienia również bieżące potrzeby parafii i raz w roku szczegółowo rozlicza się z wydanych przez parafię funduszy.

Na to pytanie trudno jest jednoznacznie odpowiedzieć. Jakiś czas temu media donosiły, że według badań CBOS statystyczny Polak w ciągu miesiąca wrzuca na tacę 23,15 zł.

Statystyka jedno, życie drugie. Ofiara powinna bowiem stanowić pewien kompromis pomiędzy naszymi możliwościami finansowymi a potrzebami wspólnoty. Pamiętajmy, że budynki kościołów zabytkowych potrzebują większych nakładów na remonty i utrzymanie, niż te wybudowane 10-15 lat temu. Większe parafie zwykle są też w lepszej sytuacji finansowej niż te małe — liczące kilkuset wiernych wspólnoty. Niektórzy mogą też chcieć wesprzeć hojniejszym datkiem konkretny, wybrany przez nich cel.

Czytaj także:

Jak naprawdę wyglądała Matka Boża?

Gdzie w Polsce objawiła się Matka Boska?

Wstawiennictwo świętych. Do nich warto się modlić

Ludzie, którzy widzieli anioły