Nie tylko legionella. Jakie bakterie bytują w naszych kranach?

Legionelloza, zwana też chorobą legionów wywołana przez bakterie legionelli pojawiła się w województwie podkarpackim, gdzie liczba zakażonych osób rosła w szybkim tempie.

Choć Główny Inspektorat Sanitarny wydał komunikat w tej sprawie, w którym także starał się uspokoić nastroje, przypominając, że legionellą nie zarazimy się poprzez kontakt z drugą osobą lub pijąc wodę z kranu, a poprzez wdychanie powietrza, w którym znajduje się aerozol skażonej bakteriami wody.

To jednak nie studzi emocji i pojawiają się pytania, czy tylko legionella czyha na nas w naszych kranach? Jakie jeszcze bakterie znajdują się w kanalizacji i jak chronić się przed zakażeniem?

Escherichia coli, zwana też pałeczką okrężnicy występuje w składzie mikrobioty jelitowej jelita grubego u człowieka i u innych zwierząt stałocieplnych, ale niekiedy w określonych warunkach bakteria ta wykazuje znamiona chorobotwórcze.

Wówczas atakuje układ pokarmowy i moczowy. Do wód gruntowych bakteria często trafia wraz z zakażonymi odchodami. Spożycie takiej wody może doprowadzić właśnie do zakażenia, a to objawia się jak ostre zatrucie pokarmowe.

Występują wówczas:

Jeżeli zaś chodzi o atakowanie przez tę bakterię układu moczowego, objawia się to bolesnością i pieczeniem podczas oddawania moczu, co może być mylone z infekcją dróg moczowych.

Według Państwowego Zakładu Higieny, rocznie w Polsce odnotowuje się około 400-500 przypadków zakażeń Escherichia coli. Często objawy mylone są z grypą żołądkową lub zwykłym zatruciem pokarmowym.

Zobacz też: Znaleźli antidotum na zapalenie jelita. Wykorzystają bakterię E. coli

Jednak gdy zaistnieje podejrzenie zarażenia się bakterią E-coli diagnozuje się to poprzez posiew mikrobiologiczny lub bezpośrednie badanie moczu, kału, płynu mózgowo-rdzeniowego, plwociny lub krwi.

Enterokoki kałowe poprzez objawy jakie zakażenie nimi mogą dawać, często mylone są z zakażeniem E-coli. Pojawienie się tej bakterii w wodzie pitnej najcześciej związane jest z zanieczyszczeniem wody przez długi czas ściekami.

Wypicie wody skażonej enterokokami kałowymi może skutkować chorobą układów moczowego, jak w przypadku zakażenia E-coli, ale też układu nerwowego, co jest rzadko spotykane, oraz zapaleniem wsierdzia.

Zobacz też: Salmonella nie tylko w jajach. Zakażone mięso znalazło się w kebabie

Problem w leczeniu zakażenia paciorkowcem kałowym polega na sporej odporności tej bakterii na antybiotykoterapię.

Co ciekawe najczęstszym źródłem zakażenia tą bakterią są zęby leczone kanałowo, gdzie w odpowiednich warunkach rozwijają się entorokoki, ale często też do zakażenia dochodzi także w szpitalach, np. podczas częstego i długotrwałego cewnikowania pacjenta.

Leptospiroza, a dokładniej bakterie, które ją wywołują, czyli krętki bakterii Gram-ujemnych dostają się najczęściej do gleby lub właśnie do wody za pośrednictwem odchodów lub wydzielin zakażonych zwierząt, które są nosicielami bakterii.

Zazwyczaj, gdy dochodzi do zakażenia u człowieka, przebieg jest łagodny i często mylony z przeziębieniem. Występują wówczas:

Objawy często ustępują samoistnie po 5-7 dniach, ale niestety niekiedy bywa tak, że zakażenie przyjmuje ostrzejszą formę i bakterie atakują nerki i wątrobę, prowadząc do ich niewydolności. Postać tę określa się jako chorobę Weila.

Zobacz także: Rzeszów: Rośnie liczba zakażonych "chorobą legionistów". Zmarła jedna osoba