Pogromca zakrzepów i cholesterolu. Jedz, gdy szwankuje zdrowie

Psianka podłużna, zwyczajowo nazywana oberżyną, bakłażanem czy gruszka miłości, należy do rodziny roślin psiankowatych. Wywodzi się z tropikalnych rejonów Afryki i Indii. W naszym kraju jest od lat uprawiana - kiedyś dla celów ozdobnych, współcześnie głównie kulinarnych. Choć polska kuchnia traktuje oberżynę jak warzywo, z botanicznego punktu widzenia jest owocem. Jakkolwiek ją zaklasyfikujemy, warto się jej przyjrzeć - to prawdziwa skarbnica wartości odżywczych.

Czytaj również: Zbija zły cholesterol. Jedz na surowo

Ciemnofioletowa skórka oberżyny to czytelna informacja, że roślina zawiera liczne antyoksydanty, które skutecznie neutralizując działanie wolnych rodników, hamują ich destrukcyjny wpływ na komórki ludzkiego organizmu. Dzięki zawartości związków fenolowych i antocyjanów (przeciwutleniaczy z grupy flawonoidów) bakłażan jest wskazany w profilaktyce chorób nowotworowych.

Oberżyna obfituje w cenne dla zdrowia krwi żelazo, dlatego powinna być stałym elementem diety osób z anemią. Znajdziemy w niej również potas, wapń, magnez i szereg witamin, w tym A, C, E, K i szereg z grupy B oraz potężną porcję błonnika. Ostatni nie jest substancją odżywczą, a balastową, jednak warunkuje prawidłowy przebieg wielu procesów życiowych.

Oberżyna jest niskokaloryczna (20 kcal/100 g), ma wysoką zawartość wody (około 90 proc.) i dwukrotnie więcej błonnika niż jabłko. Ten zestaw cech sprawia, że jest produktem idealnym dla osób, które przeszły na dietę odchudzającą. Nie bez znaczenia jest fakt, że bakłażan ma wysoką wartość odżywczą. Jest jednak jeden haczyk. Warzywo nie może być spożywane na surowo. Zawarta w nim solanina jest dla człowieka toksyczna. Obróbka termiczna skutecznie neutralizuje tę cechę oberżyny. Jeśli jednak zależy nam na zachowaniu niskiej kaloryczności, trzeba ją odpowiednio przygotować.

Czytaj również: 5 powodów, dla których warto jeść cukinię

Oberżyna nadaje się do zapiekania, grillowania i smażenia. W diecie odchudzającej i jadłospisie osób, które nie chcą spożywać zbędnych kalorii, nie poleca się smażenia, zwłaszcza że oberżyna mocno chłonie tłuszcz. Poddając ją smażeniu, możemy z niskokalorycznego warzywa uzyskać wysokokaloryczną bombę. Zapiekana w piekarniku czy grillowana pozostanie niskokaloryczna.

Jak smakuje oberżyna? W jej gąbczastym miąższu pobrzmiewa nutka goryczki. W mniejszych, ale dojrzałych sztukach jest delikatniej wyczuwalna.

Z młodych bakłażanów nie trzeba zdejmować skórki, starsze można obrać albo zdjąć skórkę po upieczeniu. Przed obróbką termiczną kroimy oberżynę w grube plastry, solimy z obu stron i odkładamy na pół godziny. Dzięki temu zabiegowi pozbędziemy się nadmiaru goryczy, która wypłynie wraz z sokiem. Po tym czasie płuczemy każdy plaster i wycieramy papierowym ręcznikiem. Tak przygotowana oberżyna jest gotowa do zapiekania i grillowania.

Jeśli decydujemy się na smażenie, warto ponownie posolić każdy plaster, dzięki czemu warzywo wchłonie mniej tłuszczu.

Pieczona i grillowana oberżyna jest pomocna w obniżaniu poziomu cholesterolu. Kardiolodzy zalecają włączenie jej do diety osób obciążonych chorobami kardiologicznymi i pomocniczo w ich leczeniu.

Z uwagi na bogactwo błonnika oberżyna usprawnia przemianę materii i pomaga uporać się z zaparciami, sprzyja detoksykacji. Bakłażan ma korzystny wpływ na pracę wątroby. Dzięki właściwościom diuretycznym ułatwia usuwanie toksyn również za pośrednictwem nerek. Jest rekomendowany dla wzmocnienia organizmu, szczególnie po kuracji antybiotykowej.

Mimo licznych zalet nie wszyscy mogą cieszyć się smakiem oberżyny. Powinny jej unikać kobiety ciężarne, nie jest polecana dla dzieci. Przeciwwskazaniem do spożywania bakłażanów jest dna moczanowa, reumatyzm i choroby nerek. Z uwagi na wyjątkowo wysoką zawartość błonnika oberżyny powinny unikać osoby z delikatnym przewodem pokarmowym. Jest ciężkostrawna. Przy chorobie Hashimoto wskazany jest umiar w spożywaniu warzyw psiankowatych.

Sprawdź także: Bakłażan - jak się za niego zabrać