Jedno z najpiękniejszych miejsc nad Bałtykiem. Widoki jak na pustyni

"Polska Sahara" niejedno ma imię. Jedni mówią tak o znajdującej się na styku województw śląskiego i małopolskiego Pustyni Błędowskiej, a niektórzy określają tym mianem również Słowiński Park Narodowy, który rozciąga się wzdłuż jeziora Łebsko. Łączna powierzchnia całego parku to ponad 32 tys. hektarów pomiędzy Łebą a Rowami.

To jeden z najpiękniejszych i najbardziej interesujących zakątków województwa pomorskiego i prawdziwa perełka na mapie Polski. Niezwykły spektakl natury złożony z wydm, torfowisk, przymorskich jezior, łąk i lasów to bez wątpienia jeden z najbardziej zachwycających pejzaży w naszym kraju. Dlatego też miejsce jest jednym z najważniejszych punktów na mapie Pomorskiego, które warto odwiedzić.

Kraina piasku, wiatru i wody słynie przede wszystkim z ruchomych wydm, które zajmują dużą część parku od strony morza. Jej północną granicę wyznacza odcinek brzegu Bałtyku mający nieco ponad 30 kilometrów. W obrębie parku znajduje się jezioro Łebsko, jezioro Gardno, torfowiska i lasy.

Słowiński Park Narodowy został powołany w 1967 roku, a w 1977 roku trafił do Światowej Sieci Rezerwatów Biosfery UNESCO. To drugi obok Wolińskiego, nadmorski park krajobrazowy. Jego nazwa wywodzi się od Słowińców, niewielkiej grupy etnicznej, niegdyś zamieszkującej te tereny. Symbolem parku jest mewa srebrzysta.

Zobacz też: Tajemnicze miejsce w polskich górach. Przysypane ziemią. Poznamy prawdę?

To największy na naszym kontynencie obszar wędrującego piasku, który liczy ok. 500 ha powierzchni. Niektóre wydmy przesuwają się w kierunku wschodnim - najwyższe z nich mają wysokość kilkudziesięciu metrów. Przykładowo, Łącka Góra ma 42 m n.p.m.

- Piasek wyrzucany przez fale na brzeg osadza się na plaży. Dalsze przemieszczanie się materiału na Mierzeję Łebską odbywa się dzięki działalności wiatru i ma przebieg skokowy. Na przemian zachodzi wywiewanie (deflacja), transport, osadzanie (akumulacja), wywiewanie. Działalność wiatru przy współudziale roślinności powodowała od około 3000 lat na morskich piaskach barierowych powstawanie licznych generacji wydm barchanopodobnych, przekształcanych następnie w wydmy łukowe oraz liczne ostańce i formy deflacyjne - czytamy na stronie Słowińskiego Parku Narodowego.

Tempo przemieszczania wydm nie jest takie samo na całym obszarze Mierzei Łebskiej. Te znajdujące się w zachodniej i wschodniej części charakteryzują się niezbyt wielką ruchliwością, bo wynoszącą do 3 m na rok. W środkowej części mierzei, pomiędzy jeziorem Łebsko a morzem wędrują one z prędkością od 2 do 10 m na rok.

Teren parku to również bogactwo flory i fauny. Występuje tu strefowy układ roślinności - jej "pasy" przebiegają w sposób równoległy od brzegu morza aż do środka lądu. Znajduje się tu niemal 1000 gatunków roślin naczyniowych, mszaków i grzybów. Z kolei reprezentanci fauny to łosie, jelenie, sarny, daniele, dziki. Oprócz ich, na terenie parku występuje ponad 200 gatunków ptaków, w tym np. orzeł bielik.

Po obszarze chronionym odwiedzający mogą poruszać się wyłącznie pieszo i wyznaczonymi szlakami turystycznymi. Przez Słowiński Park Narodowy przebiegają liczne szlaki turystyczne, rowerowe, kajakowe i przyrodnicze. Ostatnie z wymienionych pełnią ważną rolę.

- Obok pieszych i rowerowych szlaków turystycznych popularyzują tereny o wybitnych walorach przyrodniczych i kulturowo-historycznych. Dla osób z zainteresowaniami przyrodniczymi są propozycją aktywnego wypoczynku, a dla nauczycieli zachętą do prowadzenia zajęć terenowych z zakresu biologii, geografii, historii, geologii i gleboznawstwa - informuje Słowiński Park Narodowy.

To siedem ścieżek, których zadaniem jest "prezentacja zjawisk przyrodniczych na tle historycznej oraz współczesnej gospodarki mieszkańców Niziny Gardnieńsko-Łebskiej". To m.in. "Światło Latarni", "Klucki Las", "Rąbka" czy "Rowokół".

Zobacz też: Bajeczne miejsce w popularnym uzdrowisku przyciąga tłumy. "Najpiękniejsze ogrody na Śląsku"

Rowokół to wzgórze mające 115 m n.p.m. Na jego szczycie znajduje się wieża widokowa (prowadzi do niej niebieski szlak turystyczny). Miejsce skrywa interesującą historię - w czasach pogańskich na wierzchołku znajdowała się niewielkich rozmiarów świątynia ku czci boga Swarożyca. Każdej nocy rozpalano przy niej ognisko, które wskazywało rybakom drogę do portu. W średniowieczu w jej miejscu wybudowano kaplicę pw. św. Mikołaja, patrona rybaków.

Jednym z najpopularniejszych miejsc jest również tzw. "zatopiony las". Na terenie Słowińskiego Parku Narodowego znajdują pozostałości po puszczy bukowo-dębowej, rosnącej w okolicach Czołpina niemal 3 tys. lat temu.

- W okresie od 8 do 5 tys. lat temu panowały tu lasy liściaste z dębem, lipą, wiązem i jesionem, powoli zmieniające się w jednogatunkowe lasy dębowe, a następnie dębowo-bukowe i bukowe, co miało miejsce około 2,5 tys. lat temu. Kilkaset lat później rozpoczęła się ekspansja sosny, która trwa do dziś. Potwierdzają to przeprowadzone badania palinologiczne (analiza występowania pyłków roślin w glebie i torfie) oraz datowanie metodą wykorzystującą izotop węgla C14.
Świadkami historii przemian szaty roślinnej są także okresowo wymywane przez fale pnie potężnych drzew, dobrze zakonserwowane słoną wodą Bałtyku - informuje SPN.

Złaknieni kolejnych pięknych krajobrazów z pewnością znajdą je nad jeziorami Dołgie Małe, Dołgie Wielkie, Gardno, Łebsko, jak i na wydmach: Czołpińskiej czy Łąckiej.

Co jeszcze zobaczyć? Oprócz pięknych krajobrazów, zakątek Pomorskiego słynie też z interesujących pod względem historycznym miejsc. Podczas wizyty w Słowińskim Parku Narodowym warto odwiedzić też:

Kluki - wieś położona na zachodnim brzegu jeziora Łebsko, na terenie parku. Powstała pod koniec XVII wieku, lub początkiem XVIII na miejscu lub w pobliżu folwarku Otok założonego przez właścicieli Smołdzina, Tessenów. W Klukach znajduje się Muzeum Wsi Słowińskiej chroniące zabytki ludowego budownictwa ze słowiańskiego regionu,

Latarnia morska w Czołpinie - obiekt znajduje się ok. kilometr od brzegu. Latarnia została zbudowana z czerwonej cegły i znajduje się na szczycie najwyższej zalesionej wydmy na terenie parku. Można do niej dojść niebieskim szlakiem turystycznym. Latarnia do dziś pełni funkcję orientacyjną, a zasięg światła to 22 Mm, czyli ok. 40 km,

Osada Latarników - znajduje się ok. 900 m od wspomnianej latarni morskiej. Przez wiele lat trasę tę pokonywali codziennie latarnicy - w 1871 roku osadę tworzył budynek z czterema mieszkaniami i obiekty gospodarcze. Miejsce pełniło swą funkcję do 20-lecia międzywojennego, kiedy to latarnia morska została zelektryfikowana. Osada Latarników i sama latarnia znajdują się w rejestrze zabytków,

Czerwona Szopa - jeden z najbardziej znanych budynków położonych na terenie parku. Nazwa nawiązuje do sporych rozmiarów obiektu i charakterystycznego koloru ceramicznej cegły. Przez wiele lat znajdowała się tu stacja ratownictwa morskiego. Nad wejściem do obiektu zwraca uwagę krzyż maltański, będący w naszym kraju symbolem Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa (jest to znak rozpoznawczy Suwerennego Rycerskiego Zakonu Szpitalników Świętego Jana, potocznie nazywany Zakonem Kawalerów Maltańskich).

Zobacz też: Jedno z najpiękniejszych jezior na południu Polski. Poczujesz się jak we Włoszech

Ile kosztuje bilet do Słowińskiego Parku Narodowego? Bilety od 1 maja do 30 września obowiązują na wybranych szlakach. Można je zakupić online lub w punktach kasowych przy szlakach płatnych. Koszt jednorazowego wstępu to 9 zł (bilet normalny) lub 4,50 zł (ulgowy). Cena wielokrotnego wstępu przez 7 dni to 38 zł (bilet normalny) lub 19 zł (bilet ulgowy). Cena biletu za wielokrotny wstęp ważny przez 30 dni to 110 zł (bilet normalny) lub 55 zł (bilet ulgowy).

***

Źródło: spn.gov.pl, polska.travel/slowinski-park-narodowy