Widzisz ten znak w górach? Turyści często popełniają błąd, a kolor ma konkretne znaczenie
"Czarnym nie idziemy, bo najtrudniejszy". "Chodźmy żółtym, będzie najłatwiej", "Czerwonego lepiej unikać – to pewnie trasa dla zaawansowanych". Nieważne, czy w górach bywasz od święta, czy też uważasz się za wytrawnego piechura. Kolory szlaków należy znać i przede wszystkim dobrze interpretować – tu chodzi w końcu o to, by bezpiecznie dojść do wyznaczonego celu. Zdarza się jednak, że niektórzy turyści nadal popełniają jeden błąd.
"Najlepszy widok jest po najtrudniejszej wspinaczce" - głosi jedna z popularnych sentencji o górach. Jednak aby rozkoszować się tym pięknym pejzażem, najpierw trzeba bezpiecznie na ten szczyt wejść. Nie bez powodu warto dobrze znać oznakowanie szlaków w górach - dzięki temu będziemy wiedzieć ile czasu zajmie przejście szlaku i to, że kolor wcale nie ma związku z poziomem trudności danej trasy.
Podział szlaków w Polsce
Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze wyróżnia kilka rodzajów szlaków ze względu na sposób przemieszczania się. Są to:
- szlaki piesze (górskie, nizinne): znak z trzema paskami poziomymi: dwa białe, pomiędzy którymi znajduje się określony kolor,
- szlaki rowerowe (górskie, nizinne): biały prostokąt z czarnym rowerem (pod rowerem znajduje się kolor danego szlaku),
- szlaki narciarskie (górskie, nizinne): trzy poziome paski: dwa pomarańczowe, pomiędzy którymi znajduje się inny kolor,
- szlaki jeździeckie (górskie, nizinne): biały prostokąt z kropką pośrodku, która ma kolor danego szlaku,
- szlaki kajakowe: znak z wizerunkiem kajakarza na białym tle w granatowej ramce.
Oprócz tego szlaki - ze względu na charakter czy znajdujące się na danym obszarze obiekty - można podzielić np. na:
- kulturowe,
- historyczne,
- przyrodnicze,
- pielgrzymkowe.
Pierwsze szlaki turystyczne w Polsce wytyczyły w 1887 roku Towarzystwo Tatrzańskie i Polskie Towarzystwo Krajoznawcze. Obecnie znajdują się one pod pieczą PTTK, które zajmuje się ich znakowaniem.
Szlaki muszą zaczynać się w centrach miejscowości lub przy przystankach komunikacji zbiorowej. W mniejszych ośrodkach lub wsiach powinny wychodzić z jednego miejsca. Jak zwraca uwagę Portal Tatrzański, "wszystko dlatego, że znaki malowane są dla turystów i to ich komfort, a nieraz także bezpieczeństwo stanowi przy znakowaniu szlaków zasadę nadrzędną".
Dlatego też trasa oznaczona danym kolorem nie może się krzyżować z inną trasą oznaczoną w ten sam sposób. W Polsce na terenie rezerwatów przyrody i parków narodowych znakowane szlaki są najczęściej jedynymi dopuszczalnymi trasami, po których turyści mogą się poruszać bez specjalnego zezwolenia.
Zobacz też:
Kolory szlaków w górach
Wśród niektórych turystów nadal pokutuje mit, że kolor szlaku w górach oznacza stopień trudności danej trasy. Czarny kolor wcale nie oznacza, że trasa jest najtrudniejsza, a żółty - najprostsza.
- Jest duża szansa, że źle czytaliście szlaki górskie przez całe swoje życie. Ja też zrobiłem ten błąd - bo przecież czarny to będzie ten trudny szlak. To przekonanie wzięło się chyba z tego, że na nartach tak to funkcjonuje. W momencie, w którym chodzicie po górach, kolory szlaków mają zupełnie inne znaczenie - zwrócił na to uwagę jakiś czas temu Oskar Bryja, który na swoim profilu na TikToku dzieli się m.in. ciekawostkami z podróży.
Kolor, którym oznaczony jest szlak, tak naprawdę nie ma żadnego związku z trudnością szlaku. W przeciwieństwie do oznaczeń stosowanych w przypadku tras narciarskich - tam kolor określa stopień trudności trasy.
Co zatem oznaczają poszczególne kolory szlaków w górach? Poniżej przydatna ściąga:
- Szlak żółty: to zazwyczaj krótki szlak łącznikowy: szlaki oznaczone tym kolorem najczęściej prowadzą do innej trasy lub konkretnego punktu w górach,
- Szlak czarny: krótki szlak łącznikowy, który - jak nazwa wskazuje - łączy różne trasy lub najkrótsze możliwości dojścia do określonego punktu,
- Szlak czerwony: główny szlak pieszy w określonym paśmie górskim. Zazwyczaj prowadzi przez najwyższe szczyty pasm górskich i prowadzi najciekawszymi turystycznymi trasami/miejscami w danym regionie. To np. Główny Szlak Beskidzki, który wiedzie od Ustronia w Beskidzie Śląskim do Wołosatego w Bieszczadach. Drobna uwaga: może się zdarzyć, że czerwonym kolorem mogą być oznaczone inne szlaki na danym terenie, niekoniecznie stanowiące główną trasę.
- Szlak niebieski: szlak dalekobieżny. W taki sposób oznaczane są szlaki o dużych odległościach, np. Niebieski Szlak Karpacki czy Niebieski Szlak Sudecki.
- Szlak zielony: trasa prowadząca do charakterystycznego miejsca.
Jeżeli wędrujecie danym szlakiem i przez dłuższy czas nie możecie znaleźć oznakowania, potraktujcie to jako sygnał ostrzegawczy. W tym przypadku najlepiej zawrócić do punktu początkowego i znaleźć właściwą trasę.
To jednak nie koniec oznaczeń, na jakie możecie się natknąć w górach. Przykładowo, znak początku czy końca szlaku symbolizuje białe koło, w środku którego znajduje się kropka w kolorze szlaku, z kolei zmiany kierunku przebiegu szlaku sygnalizują znaki skrętu składające się z trzech pasków (zewnętrzne są w kolorze białym, a środkowy w kolorze danego szlaku), strzałka z białym tłem i nałożoną strzałką w kolorze szlaku.
- W terenach trudnych orientacyjnie lub celem zwrócenia uwagi turysty na nagłą zmianę kierunku przebiegu szlaku można stosować wykrzyknik w kolorze białym, umieszczanym nad znakiem podstawowym - informuje PTTK.
Szlaki międzynarodowe są oznaczone symbolem lub numerem szlaku poprzez umieszczenie na kolorowym pasku strzałki drogowskazu (białe litery lub czarne w przypadku żółtego szlaku). Dojście na szczyt (punkt widokowy) jest oznaczane za pomocą dwóch nałożonych na siebie trójkątów równobocznych.
***
Źródło: PTTK, Portal Tatrzański
