"Żelazny kwiat", któremu szkodzi tylko jedna rzecz. Błąd popełnia wielu
Sansewieria to jedna z najpopularniejszych i najprostszych w uprawie roślin doniczkowych. Nie tylko efektownie wygląda, ale dodatkowo czyści powietrze i zwiększa jego wilgotność. Choć jest bardzo wytrzymała, to ma jednak swoje wymagania. Jak ją pielęgnować, by rosła piękna i zdrowa?
Sansewieria, inaczej wężownica to bardzo efektowna, popularna roślina, należąca do grupy sukulentów. Oznacza to, że posiada ona zdolność do magazynowania w liściach wody i składników odżywczych, więc polecana jest nawet początkującym ogrodnikom. Na świecie istnieje aż kilkadziesiąt gatunków tej rośliny, ale w większości domów spotykamy:
- sansewierię gwinejską o długich, sztywnych, szablowatych liściach,
- sansewierię cylindryczną o grubych, walcowatych i sztywnych liściach,
- sanswierię bacularis o miękko zakończonych, ciemnozielonych liściach w poprzeczne jaśniejsze paski,
- sansewierię parva o smukłych, ciemnozielonych liściach zebranych w kępy i rozety,
- sansewierię gracilis o krótszych, kępiastych liściach wyrastających z łodyg,
- sanswierię longiflorę z pierzastymi kwiatami o intensywnym zapachu.
Wszystkie te odmiany potrafią zakwitnąć w warunkach domowych, choć wcześniej należy stworzyć im ku temu właściwe warunki. Zacznijmy od tego, że kwitną tylko ponad dwuletnie rośliny, raz w roku, późną wiosną lub wczesnym latem. Aby sansewieria zakwitła, musimy ją trochę zestresować - mocno przesuszona wężownica traktuje brak wody jak śmiertelne zagrożenie i wypuszcza kwiaty, by się rozmnożyć. Stresem dla tej rośliny będzie również np. ciasna doniczka.
Zobacz również:
Proces kwitnienia sansewierii zaczyna się od pojawienia się między liśćmi długiej łodygi, obrośniętej małymi pączkami. Łodyga może osiągnąć nawet metr wysokości i prawie zawsze wyrasta ponad liście rośliny. Między pączkami pojawiają się małe, olejowate krople, wyglądające jak obfita rosa, z biegiem czasu między nimi wyrastają białe, różowawe, kremowe lub zielonkawe kwiaty - wszystko zależy od odmiany rośliny. Kwiaty sansewierii zebrane są w kwiatostany obrastające nawet 2/3 łodygi. Wyglądem przypominają hiacynty, ale są delikatniejsze i bardziej pierzaste. W ciągu dnia są zamknięte, otwierają się na noc, wabiąc swoim pięknym, słodkim zapachem, przypominającym aromat jaśminu lub wanilii.
Cechą charakterystyczną sansewierii są też bardzo okazałe, długie liście, przypominające miecze - to właśnie przez wzgląd na nie niektórzy mówią o tej roślinie "szable".
Sansewieria: Uprawa i pielęgnacja
Sansewieria jest bardzo prosta w obsłudze, niewymagająca, a wręcz wyjątkowo odporna na zaniedbania ze strony człowieka. Świetnie znosi trudne warunki, a bez wody jest w stanie wytrzymać nawet miesiąc. Dobrze radzi sobie nawet w mocno nasłonecznionym miejscu, ale przetrwa też w ciemnym kącie. Jest w stanie znieść zarówno skrajnie wysoką temperaturę jak i tę spadającą poniżej 12 stopni Celsjusza.
Sansewieria najlepiej rośnie w ciężkich i żyznych glebach, do których warto dodać trochę kompostu, ziemi inspektowej, gliny lub piasku. Roślinę należy regularnie podlewać, dbając jednak o dobry drenaż, ponieważ zastój wody prowadzi do gnicia korzeni. Liści nie należy zraszać ani nabłyszczać, a kurz delikatnie usuwać za pomocą wilgotnej szmatki.
Choć sansewieria jest niesamowicie odporna, to nie jest niezniszczalna. Niestety, jest podatna na mechaniczne uszkodzenia i często pada ofiarą szkodników. Szablę szczególnie upodobał sobie wełnowiec - wyjątkowo uparty pluskwiak, z którym walczy się długo i trudno. Sansewierię zaatakować mogą też mszyce oraz przędziorki.
Sansewieria równie źle znosi przesuszenie jak i przelanie. Nie lubi także zbyt dużej ilości nawozu - liście rośliny stają się wtedy wiotkie i miękkie.
Zobacz również: Zmieszaj z wodą i podlej osłabione rośliny. Patent na szybki wzrost i błyszczące liście
