"Żelazny kwiat", któremu szkodzi tylko jedna rzecz. Błąd popełnia wielu
Sansewieria to jedna z najpopularniejszych i najprostszych w uprawie roślin doniczkowych. Nie tylko efektownie wygląda, ale dodatkowo czyści powietrze i zwiększa jego wilgotność. Choć jest bardzo wytrzymała, to ma jednak swoje wymagania. Jak ją pielęgnować, by rosła piękna i zdrowa?
Sansewieria, inaczej wężownica to bardzo efektowna, popularna roślina, należąca do grupy sukulentów. Oznacza to, że posiada ona zdolność do magazynowania w liściach wody i składników odżywczych, więc polecana jest nawet początkującym ogrodnikom. Na świecie istnieje aż kilkadziesiąt gatunków tej rośliny, ale w większości domów spotykamy:
- sansewierię gwinejską o długich, sztywnych, szablowatych liściach,
- sansewierię cylindryczną o grubych, walcowatych i sztywnych liściach,
- sanswierię bacularis o miękko zakończonych, ciemnozielonych liściach w poprzeczne jaśniejsze paski,
- sansewierię parva o smukłych, ciemnozielonych liściach zebranych w kępy i rozety,
- sansewierię gracilis o krótszych, kępiastych liściach wyrastających z łodyg,
- sanswierię longiflorę z pierzastymi kwiatami o intensywnym zapachu.
Wszystkie te odmiany potrafią zakwitnąć w warunkach domowych, choć wcześniej należy stworzyć im ku temu właściwe warunki. Zacznijmy od tego, że kwitną tylko ponad dwuletnie rośliny, raz w roku, późną wiosną lub wczesnym latem. Aby sansewieria zakwitła, musimy ją trochę zestresować - mocno przesuszona wężownica traktuje brak wody jak śmiertelne zagrożenie i wypuszcza kwiaty, by się rozmnożyć. Stresem dla tej rośliny będzie również np. ciasna doniczka.
Proces kwitnienia sansewierii zaczyna się od pojawienia się między liśćmi długiej łodygi, obrośniętej małymi pączkami. Łodyga może osiągnąć nawet metr wysokości i prawie zawsze wyrasta ponad liście rośliny. Między pączkami pojawiają się małe, olejowate krople, wyglądające jak obfita rosa, z biegiem czasu między nimi wyrastają białe, różowawe, kremowe lub zielonkawe kwiaty - wszystko zależy od odmiany rośliny. Kwiaty sansewierii zebrane są w kwiatostany obrastające nawet 2/3 łodygi. Wyglądem przypominają hiacynty, ale są delikatniejsze i bardziej pierzaste. W ciągu dnia są zamknięte, otwierają się na noc, wabiąc swoim pięknym, słodkim zapachem, przypominającym aromat jaśminu lub wanilii.
Cechą charakterystyczną sansewierii są też bardzo okazałe, długie liście, przypominające miecze - to właśnie przez wzgląd na nie niektórzy mówią o tej roślinie "szable".
Sansewieria: Uprawa i pielęgnacja
Sansewieria jest bardzo prosta w obsłudze, niewymagająca, a wręcz wyjątkowo odporna na zaniedbania ze strony człowieka. Świetnie znosi trudne warunki, a bez wody jest w stanie wytrzymać nawet miesiąc. Dobrze radzi sobie nawet w mocno nasłonecznionym miejscu, ale przetrwa też w ciemnym kącie. Jest w stanie znieść zarówno skrajnie wysoką temperaturę jak i tę spadającą poniżej 12 stopni Celsjusza.
Sansewieria najlepiej rośnie w ciężkich i żyznych glebach, do których warto dodać trochę kompostu, ziemi inspektowej, gliny lub piasku. Roślinę należy regularnie podlewać, dbając jednak o dobry drenaż, ponieważ zastój wody prowadzi do gnicia korzeni. Liści nie należy zraszać ani nabłyszczać, a kurz delikatnie usuwać za pomocą wilgotnej szmatki.
Choć sansewieria jest niesamowicie odporna, to nie jest niezniszczalna. Niestety, jest podatna na mechaniczne uszkodzenia i często pada ofiarą szkodników. Szablę szczególnie upodobał sobie wełnowiec - wyjątkowo uparty pluskwiak, z którym walczy się długo i trudno. Sansewierię zaatakować mogą też mszyce oraz przędziorki.
Sansewieria równie źle znosi przesuszenie jak i przelanie. Nie lubi także zbyt dużej ilości nawozu - liście rośliny stają się wtedy wiotkie i miękkie.
Zobacz również: Zmieszaj z wodą i podlej osłabione rośliny. Patent na szybki wzrost i błyszczące liście
