6 cech osoby inteligentnej - masz je wszystkie?

Czasem ktoś siedzi cicho, nie wtrąca się, nie plecie trzy po trzy, ale kiedy już coś powie, to trafia w punkt, jak strzała w jabłko. Tacy ludzie często operują cichym "aha”, mruknięciem pełnym ironii albo półuśmiechem, który mówi: "rozumiem więcej, niż myślisz, ale nie muszę tego teraz udowadniać”. Inteligencja bywa cicha. W tłumie krzykaczy wygrywa ten, kto mówi rzadko, ale celnie.

Ten rodzaj milczenia potrafi być bardziej wymowny niż 20-minutowy monolog cioci na imieninach.

Inteligentni ludzie nie muszą mieć racji. Potrafią zmienić zdanie bez utraty godności osobistej, co w dzisiejszych czasach jest niemal supermocą. Ktoś, kto słucha uważnie, wchłania nowe informacje i nie trzyma się kurczowo swojego "bo zawsze tak było” - oto umysłowy ninja. Gdy spotkasz kogoś, kto w trakcie rozmowy mówi: "Hmm, nie pomyślałem o tym w ten sposób…”, to masz przed sobą skarb.

Śmiech z samego siebie to znak, że ktoś ma nie tylko dystans, ale też porządną dawkę samoświadomości. Inteligencja to nie tylko logika i fakty, ale też zdrowy stosunek do własnych wpadek. Człowiek, który potrafi rzucić: "Tak, wczoraj próbowałem otworzyć drzwi kartą lojalnościową do Rossmanna - było epicko”, to ktoś, kto wie, że życie to nie egzamin maturalny, tylko raczej improwizowany kabaret. A śmiech i żarty to często kamuflaż dla naprawdę błyskotliwego mózgu.

Inteligentni ludzie lubią zadawać pytania z pozoru błahe, ale takie, które otwierają szufladki w mózgu, o których istnieniu nie miałeś pojęcia. To nie filozofia w wersji "ciężka cegła” - to intelektualny ping-pong z efektem "wow”.

Gdy rozmówca potrafi opowiedzieć o inflacji używając metafory balonika i dziecka w sklepie z cukierkami, to ktoś, kto nie tylko rozumie temat, ale potrafi go też przetłumaczyć na język codzienności. Inteligencja to nie sypanie z rękawa trudnymi pojęciami, to umiejętność "zderzenia” wiedzy z rzeczywistością.

Czasem poznajesz kogoś, kto w wolnym czasie ... składa modele średniowiecznych katapult. Albo robi zdjęcia drzewom, ale tylko tym, które przypominają literę „Y”. Inteligentni ludzie często mają pasje, które wydają się kompletnie od czapy, ale są realizowane z taką pasją, że po chwili sam zaczynasz się zastanawiać, czy nie kupić sobie zestawu do szydełkowania prehistorycznych gadów. Ich mózg domaga się bodźców i czasem wybiera sobie najbardziej nieoczywiste ścieżki. To nie ekscentryczność, to mózg na spacerze.

Zobacz też: Czego naprawdę potrzebujemy, by poczuć szczęście? Oto cztery filary według prof. Bandury