Płatki owsiane lokują się na 3. miejscu listy najzdrowszych potraw świata.
Tajemnica tej wysokiej lokaty potrawy tkwi w składzie owsa. To niepozorne zboże rosnące na ubogich ziemiach kryje w sobie całe bogactwo cennych składników. Dzięki temu zapobiega ono bardzo wielu współczesnym schorzeniom.
Spośród wszystkich zbóż owies zawiera najwięcej nienasyconych kwasów tłuszczowych (NNKT), które utrzymują prawidłowy poziom cholesterolu we krwi. Tym samym zapobiegają miażdżycy, chorobom serca i krążenia. Więcej, spożywanie tych zdrowych tłuszczy obniża poziom złego cholesterolu i trójglicerydów, przeciwdziałając w ten sposób tworzeniu się zakrzepów we krwi. NNKT zapewniają także prawidłową pracę mózgu. Ostatnie badania dowodzą, że związki te chronią przed nowotworami. Ale oprócz cennych tłuszczów płatki owsiane dostarczają witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, takich jak A oraz E. Te zaś zapewniają dobry wzrok oraz piękną skórę. Ponadto ziarna owsa stanowią źródło takich pierwiastków jak magnez, cynk, selen. Potrzebujemy ich w niewielkich ilościach, ale bez nich procesy życiowe w naszym organizmie są zakłócone. Chronią one serce, koją stres i poprawiają odporność.
Miseczka porannej owsianki dostarcza dużej porcji błonnika, którego dziennie potrzebujemy 35-40 g. Tymczasem współczesny Polak zjada zaledwie 1/3 tej ilości. Ta cenna substancja zapobiega zaparciom, ponieważ pobudza pracę jelit, wpływa na rozwój prawidłowej flory jelitowej, stabilizuje poziom glukozy we krwi, co amatorów owsianki chroni przed cukrzycą. Ale błonnik, którego źródłem są płatki owsiane, odznacza się dodatkowymi zaletami. Podczas gotowania uwalniają się tzw. beta glukany, związki, które dobroczynnie wpływają na błonę śluzową jelit. Regularne spożywanie owsianki leczy stany zapalne układu pokarmowego, nadżerki, nadkwasotę, niedomagania wątroby i trzustki, łagodzi objawy alergii.
Dzieje się tak za sprawą składu białka, które występuje w owsie. Zawiera ono najwięcej związków (tzw, aminokwasów egzogennych), których organizm nie wytwarza, ale potrzebuje. Muszą one być dostarczone w jedzeniu. Gdyby pod tym kątem porównać wartość zbóż, owies zajmuje pierwsze miejsce. Potem dopiero na liście dostawców tych substancji lokuje się żyto, jęczmień, kukurydza, pszenica. Dzięki tym walorom owsianka zapewnia siłę i wytrzymałość fizyczną. Co więc robić? Rozpocząć dzień miseczką owsianki. Można ją gotować na mleku lub na wodzie, a potem wlać mleko. Z dodatkiem suszonych owoców zapewni siłę na kilka godzin.
