Dlaczego nie pamiętamy pierwszych lat życia? Naukowcy mają teorię
Prawie nikt nie ma wspomnień z pierwszych lat życia. Naukowcy zastanawiają się nad tym zagadnieniem od ponad 100 lat. Jedną z teorii jest to, że wspomnienia z okresu niemowlęctwa i wczesnego dzieciństwa stanowią fundament, na którym opierają się późniejsze wspomnienia dorosłych.
Spis treści:
Czym jest amnezja dziecięca?
W 1905 roku Zygmunt Freud wprowadził termin "amnezja dziecięca", opisując zjawisko braku wspomnień z wczesnego dzieciństwa. Początkowo sądzono, że mózgi małych dzieci są zbyt niedojrzałe, aby tworzyć trwałe wspomnienia. Jednak badania z lat 80. XX wieku wykazały, że już dwulatki potrafią tworzyć i odtwarzać wspomnienia sprzed kilku miesięcy z dużą dokładnością. Co ciekawe, doświadczenia traumatyczne we wczesnym dzieciństwie mogą zwiększać ryzyko lęku i depresji w późniejszym życiu, mimo że same wspomnienia mogą zostać zapomniane.
Rola hipokampu w tworzeniu wspomnień
Badaczka Cristina Alberini odkryła, że nawet jeśli nie pamiętamy naszych pierwszych lat życia, te wspomnienia mogą nadal być zapisane w mózgu. Kluczową rolę odgrywa tutaj hipokamp - część mózgu, która pomaga zapisywać i przechowywać wspomnienia. Hipokamp u małych dzieci wciąż się rozwija, dlatego najwcześniejsze wspomnienia mogą być "przebudowywane" lub zanikać, zanim dotrzemy do wieku, w którym potrafimy je świadomie przywołać.
Wpływ kultury na pierwsze wspomnienia
Wiek, w którym pojawiają się pierwsze wspomnienia, różni się w zależności od kultury. Badania wykazały, że Amerykanie zazwyczaj pamiętają wydarzenia od około 3,5 roku życia, podczas gdy Chińczycy od około 4 lat. U nowozelandzkich Maorysów pierwsze wspomnienia pojawiają się wcześniej, około 2,5 roku życia. Różnice te mogą wynikać z odmiennych tradycji narracyjnych i sposobów, w jakie rodzice rozmawiają z dziećmi o przeszłości.
Wczesne wspomnienia jako fundament dla dorosłych
Naukowcy porównują wczesne wspomnienia do fundamentów domu. Chociaż nie pamiętamy świadomie naszych pierwszych lat życia, te doświadczenia mogą kształtować nasze późniejsze zachowania i reakcje. Wczesne wspomnienia mogą służyć jako schematy, na których opierają się późniejsze doświadczenia i wspomnienia dorosłych.
Zrozumienie, dlaczego nie pamiętamy pierwszych lat życia, pozostaje przedmiotem intensywnych badań. Choć nie mamy świadomego dostępu do tych wczesnych wspomnień, odgrywają one istotną rolę w kształtowaniu naszej tożsamości i sposobu, w jaki postrzegamy świat.
