Te imiona uważano za królewskie. Niektóre są dziś zapomniane

Pochodzenie królewskich imion jest różnorakie. Czasem chodzi o ich znaczenie, wskazujące na bogactwo, władzę lub szlachetne pochodzenie. Jeśli w imieniu znalazł się choćby człon słowa o powyższym znaczeniu, uznawano je za przypisane władcom i bogaczom.

Bywało jednak i tak, że ni stąd, ni zowąd plebejskie imię nadawano któremuś z potomków królów. Wówczas poddani nazywali swoje dzieci, by uczcić narodziny przyszłego władcy. Jeśli ten okazywał się potężny, jego imię przewijało się potem wśród ludu przez kilka kolejnych pokoleń. Tak było z Jerzym, Barbarą czy Franciszkiem.

Niekiedy królewskie imiona brały się wprost z Biblii, gdzie nosili je władcy, prorocy czy królowe. Dziś niektóre z tych imion są zapomniane, a czasem nie zdajemy sobie sprawy, że nazywamy dziecko po królewsku.

Królewskie imiona dla dziewczynek często są po prostu odpowiednikiem swoich męskich pierwowzorów. Nie zawsze jednak tak jest. Szlachetne imiona dla przyszłych królowych są bardzo różnorodne:

Imię to wywodzi się z hebrajskiego i oznacza "pełną łaski". Nosiło je wiele księżniczek, również polskich oraz angielskie królowe. Anny są uważne i delikatne, taktowne i życzliwe. To najpopularniejsze imię w Polsce.

Pochodzenie tego imienia nie wskazuje na jego królewskość. W starożytności Barbara oznaczała barbarzynkę, czyli cudzoziemkę, nazywano tak niewolnice. U nas utarło się jako królewskie dzięki Barbarze Radziwiłłównie. Barbarom przypisuje się inteligencję, poczucie humoru i energię.

Imię wywodzące się ze staroperskiego słowa "gwiazda". Nosiła je królowa Estera, jedna z bohaterek Biblii. Ponieważ w Starym Testamencie Estera była Żydówką, często ten właśnie naród nazywał tak swoje córki. Estery są ciepłe, inteligentne i wrażliwe.

Królewskie korzenie tego imienia sięgają starożytnego Rzymu i szlachetnego rodu Juliusów. Ma kilka sprzecznych znaczeń: oznacza wstydliwą, burzę lub po prostu kobietę z rodu Juliusów. Julie są pewnymi siebie i optymistycznymi domatorkami. Imię to nosiły królowe Holandii, Danii i Norwegii.

Słowo "margaritha" ma również źródła w starożytności, gdzie oznaczało perłę lub kwiat. To imię nosiły królowe Danii, Norwegii i Szwecji, znamy również brytyjską księżniczkę Małgorzatę. Małgorzaty są temperamentne, lubią się śmiać i prowadzić błyskotliwe rozmowy.

To imię pochodzi z języka aramejskiego, w którym oznacza panią domu. Znamy je z Biblii. Marty są niezależne, uparte i twardo stąpają po ziemi. Przypisuje się im lojalność i tolerancyjność. To imię nosiły norweskie i szwedzkie księżniczki.

To imię pochodzi z łaciny i ze świata antycznego. Wtedy patrycjusze byli klasą najbogatszych. Nadawali ton życiu całego starożytnego świata.

Patrycja oznacza wprost kobietę szlachetnie urodzoną i jest żeńskim odpowiednikiem imienia Patrycjusz czy Patryk. Patrycje uważane są za kobiety rodzinne, wykazujące również wiele inicjatyw społecznych i charytatywnych.

Czytaj też: Imię, które nosi jedna kobieta w Polsce. Zaskakuje oryginalnością

Męskich imion, które uważa się za królewskie, jest całkiem sporo. Mają różne pochodzenie, wśród nich są również takie, które należały do polskich władców. Wiele z nich wraca dziś do łask.

Imię ma źródła w języku germańskim, gdzie oznacza błyszczącego szlachetnością. Nosili je królowe Belgii i książęta niemieckich landów. Albert jest energiczny, pracowity i ambitny.

To imię wywodzi się ze staroangielskiego, gdzie oznaczało “obrońcę szczęścia i dobrobytu". Nic więc dziwnego, że nosili je angielscy władcy. Edwardowie są wymagający wobec siebie i innych, nie tolerują gnuśności, a nade wszystko cenią sobie spokój.

To imię oznacza po prostu “człowieka z Francji". Najpierw zaczęto go używać w Asyżu ku czci św. Franciszka. Takie miano nosili królowe Francji i papieże. Osobom o tym imieniu przypisuje się wielkie serce, ale i dwoistość natury.

Paradoks imienia Jerzy polega na tym, że oznacza ono robotnika ziemskiego. Upowszechniło się dzięki św. Jerzemu. Nosili je władcy niemieccy i królowie Grecji i książęta Siedmiogrodu. Jurkom przypisuje się analityczny umysł i umiejętność obserwacji.

Oskar w języku germańskim oznaczał "tego, który otrzymał miecz". To królewskie imię nosili władcy Szwecji. Oskarom przypisuje się cechy zdobywcy i odkrywcy oraz pewne skupienie na sobie.

To imię ma źródłosłów germański, gdzie słowo wal oznaczało władcę, a mar - słynnego. Jeśli przyjąć pochodzenie słowiańskie, to wywodziłoby się od słowa Wladimir, oznaczającego władcę wielbiącego pokój. Imię to nosiło czerech królów Danii. Waldemarowi przypisuje się nieustępliwość w dążeniu do celu.

W języku hebrajskim Samuel oznacza "wyproszony u Boga". Imię pojawia się w Biblii. W Polsce szlachta często nazywała tak swoje dzieci, było to imię hetmanów. Samuelowi przypisuje się otwartość na świat i nowe wyzwania.

Choć to imię pochodzenia germańskiego, oznaczające opiekę i zwycięstwo, nosiło je zaskakująco wielu polskich władców jak choćby: Zygmunt August, Zygmunt Stary, Zygmunt III Waza. Zygmuntom przypisuje się odporność na wpływy i opanowanie. Z drugiej strony są to osoby, które nie wyciągają wniosków z porażek.