Imiona na literę "A"

Aniana
Rozszerzona forma imienia -> Anna lub połączenie imion Anna i Fabiana.
Anicet
Pochodzenia greckiego, od słowa a-niketos (niezwyciężony). OBCE FORMY: Anicetus (łac.), Anicetus (ang.), Anicet, Nicet (fr.), Aniceto, Niceto (hiszp.), Anicetus (niem.), Aniceto (wł.), Anikita, Nikita (ros.), Anicet (czes.), Anicet, Anikit, Anikita (połud.-słow.), Nikitos, Anikitos (gr.). Forma żeńska: Aniceta.
PATRON:
Św. Anicet, papież od ok. 154 roku. Pochodził prawdopodobnie z Syrii. Występował przeciwko gnostykom. Budowniczy grobowca apostoła Piotra w Watykanie. (Wspomnienie 17 kwietnia).
Aniceta
Pochodzenia greckiego, oznacza: niezwyciężona. OBCE FORMY: Aniceta, Anikita. Forma męska: Anicet.
Aniela
Pochodzi od łacińskiego słowa angela (anielska) lub greckiego angelos (anioł, posłaniec, zwiastun). Polska forma imienia Angela, niegdyś bardzo popularna ze względu na rozpowszechniony kult aniołów stróżów. ZDROBNIENIA: Anielcia, Anielka, Nela. INNE FORMY: Angela, Angelika, Angelina, Angielina, Anioła. OBCE FORMY: Angelica, Angeline, Angelita (ang., niem.), Angèle, Angélique (fr.), Andéla (czes.), Angela, Angelina (hiszp.), Anelija, Angela, Angelja, Anžela (ros.), Anðela, Anðelija, Anðelina, Angela, Angelina (poł.-słow.), Angela, Angelica, Angelina (wł.), Anelé, Angelé, Anielé (litew.). Forma męska: Angel, Angelus, Anioł.
NAZWISKA:
Angel, Angelo, Angelewicz, Angiel, Angielczyk, Angielewski, Angielus, Angieł, Angioł, Angiołek, Anielak, Anielewski, Anielewicz, Anielski, Anioł, Aniołczyk, Aniołek, Aniołkiewicz, Aniołkowski, Aniołowicz, Aniołowski, Jandzel, Jandziol, Jandzioł, Janioł, Janiołak, Janiołek, Janiołkowski, Janiołowski, Janjołek.
PATRON:
Św. Aniela, wdowa, urodzona we Włoszech w 1250 r. Wyszła wcześnie za mąż, urodziła kilkoro dzieci, lecz prowadziła lekkie, wesołe życie. W 40 roku życia zwraca się ku pobożności i wyrzeczeniu. Po przedwczesnej śmierci małżonka i wszystkich dzieci rozdaje cały majątek ubogim i chorym, po czym wstępuje do zakonu św. Franciszka. Doznała wielu łask mistycznych i objawień. Zmarła 4 I 1309 r. Jako mistyczka otrzymała znak na sercu, który można do dziś oglądać w relikwiarzu w kościele św. Franciszka z Asyżu w Foligno.Św. Aniela Merici, urodzona ok. 1470 roku w płn. Włoszech. Całe życie poświęciła wychowywaniu młodych dziewcząt. Założyła Zgromadzenie Sióstr Urszulanek. Wyrazem kultu Anieli w Polsce są liczne książeczki opowiadające o jej życiu oraz utwory poetyckie T. Lenartowicza i K. Koźmiana. (Wspomnienie 27 stycznia).Bł. Aniela Salawa z Krakowa. Żyła w latach 1881–1922, pracowała jako służąca. Poświęciła się bliźnim w stanie świeckim. (Wspomnienie 9 września).
ZNANE POSTACIE:
Aniela Szycówna, pedagog pol. (1859–1921). Aniela Gruszecka, pisarka pol. (18 V 1884–18 IV 1976). Aniela Zagórska, tłumaczka dzieł J. Conrada (1890–1943). Aniela Topulos, pol. wydawca (ur. 1941). Aniela Wiktoria Lubieniecka, pol. reżyserka filmów animowanych (ur. 1951).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Aniela Dobrójska z komedii A. Fredry Śluby panieńskie (1833). Aniela z komedii Moliera Grzegorz Dyndała oraz Chory z urojenia. Aniela z Beniowskiego J. Słowackiego (1841). Anielka, powieść B. Prusa (1885). Anielka P. z powieści Bez dogmatu H. Sienkiewicza (1891). Aniela Leńska z Ogniem i mieczem H. Sienkiewicza (1884). Aniela J. Korzeniowskiego. Aniela Dulska ze sztuki G. Zapolskiej Moralność pani Dulskiej (1906). Nell Trent z powieści Magazyn osobliwości Ch. Dickensa.
NA EKRANIE:
Filmy wg sztuki G. Zapolskiej Moralność pani Dulskiej: rolę Anieli Dulskiej w ekranizacji B. Newolina (1930) odtwarzała Marta Flantz, a w filmie J. Rybkowskiego (1975) – Alina Janowska.
AFORYZM:
To imię przybyło z bardzo daleka,A ma smak naszego chleba i mleka.Ludwik Jerzy KernLubi Aniela wiejskie wesela:Stodoła blisko, chłopców mrowisko...Wiesław Błach
W POEZJI:
Łzy pod jabłonią dlatego, że tak różowo, pszczelniei miodnie zakwita;łzy w polu, bo zboże się kołysze i nad szepcącymi kłosamileży ciężki zapach majowego żyta;łzy, gdy z klonów i lip, i brzóz rozhuśtanych jesieniąjaskrawe liście spadając szukają spoczynku,i łzy w wieczór zimowy, gdy babunia nad różańcemdrzemie przy strzelającym iskrami kominku.Kazimiera Iłłakowiczówna, „Aniela”Lecz co ja w rzędzie pierwszych cnót Anieli mieszczę,Cnót zbyt rzadkich w kobiecie, w świętej rzadszych jeszcze,Że chociaż ją modlitwy od błądzenia strzegły,Wiedziała, jak ród ludzki upadkiem podległy;Więc męższczyznom powolna, kobietom niesroga,Grzech bliźni odpuszczała dla miłości Boga. Adam Mickiewicz, „Pani Aniela”Do wielkiej (ciężkiej) Anielki!Do nagłej (niespodziewanej) Anielki!
Anita
Pochodzenia hebrajskiego, oznacza: ciesząca się łaską bożą. Może to być również hiszpańskie zdrobienie imion Anna lub Juanita (Joanna). ZDROBNIENIA: Ania, Anicia, Anitka, Anusia, Aniusza, Nita, Niusia. OBCE FORMY: Anita, Aneta (ogólnie przyj. forma), Ann, Nancy (ang.), Anica, Anka (chorw., serb., słoweń.), Ganna (ukr.), Anita, Aneta, Hana (czes.), Anita, Annette (niem.).
ZNANE POSTACIE:
Anita Garibaldi, Anita Ribeira da Silva, żona Giuseppe Garibaldiego (1821–1849). Anita Björk, szw. aktorka (ur. 1923). Anita Brookner, pisarka ang. (ur. 16 VII 1928). Anita Ekberg, szw. aktorka film. (ur. 1931). Anita Halina Janowska, pisarka pol. (ur. 1933). Anita Beker, amer. piosenkarka soulowa (ur. 1957). Anita Dymszówna, aktorka pol. Anita Lipnicka, piosenkarka.
BOHATEROWIE SZTUKI:
Anita z dramatu Antygona w Nowym Jorku J. Głowackiego (1994).
AFORYZM:
Dogodziła mu Anita,Aż wyciągnął chłop kopyta...Andrzej MorskiAni ja, ani tyNie lubimy Anity.Bogusław Chmielarczyk
Anna
Pochodzenia hebrajskiego, od słowa channah (wdzięk, łaska). Oznacza: miła, łagodna i przyjemna. W formie Anna i Hanna pojawia się bardzo często w Starym i Nowym Testamencie. W Polsce używane od XIII wieku w formie Anna, Ania, Hanna. W przeszłości i obecnie najczęściej nadawane imię żeńskie, szczególnie na polskiej wsi, przez kult dla świętej Anny, matki Maryi Panny. Nosiły je również królowe i damy z możnych rodów. ZDROBNIENIA: Andzia, Aneczka, Ania, Anka, Annusza, Anula, Anulka, Anusia, Anusieńka, Anusza, Hania, Hanka, Hannusza, Hanula, Hanulka, Hanusia, Hańka, Nita, Niusia. INNE FORMY: Aneta, Anita, Anika, Hanna. OBCE FORMY: Ana, Anna (ogólnie przyj. forma), Ann, Anna, Anne, Hannah, Nancy (ang.), Ana, Anica, Anka (chorw., serb., słoweń.), Ganna (ukr.), Anita, Aneta, Hana (czes.), Anne, Anita, Annette (niem.), Anna (wł.), Anni, Annikki (fiń.), Ona, Oné (litew.), Anikó, Anilla (węg.).
NAZWISKA:
Anak, Anek, Anka, Anko, Ankiewicz, Ankosz, Ankowski, Anlin, Annaszek, Anno, Annusz, Annowski, Annuszka, Anota, Anus, Anusz, Anuszkiewicz, Anuszkowic, Anuszowicz, Hanlin, Hanusz.
PATRON:
Świętych o imieniu Anna jest ok. 30. Swoją popularność imię to zawdzięcza Świętej Annie, wg apokryfów matce Najświętszej Marii Panny (Protoewangelia Jakuba i in.). W Polsce miejscem jej szczególnego kultu jest Góra św. Anny k. Opola. Patronka żeglarzy. W sztukach plast. popularne jest przedstawienie św. Anny z Marią i Dzieciątkiem (tzw. Anna Samotrzeć), zwł. w okresie średniowiecza i renesansu (np. obraz Leonarda da Vinci w Luwrze, rzeźba z XV w. w Sanktuarium na Górze Św. Anny na Śląsku). (Wspomnienie 26 lipca).Św. Anna Line, męczennica ang., jedna z 360 osób, które poniosły śmierć za Kościół rzymski w Anglii, w latach 1531–1681. (Wspomnienie 4 maja).Bł. Anna Taigi, obdarzona umiejętnością przepowiadania przyszłości. Przepowiedziała swoją śmierć na dzień 9 czerwca 1837 roku. (Wspomnienie 1 lutego).
ZNANE POSTACIE:
Anna Komnena, córka bizant. cesarza Aleksego I, historyk (2 XII 1083–1153). Anna Danuta, księżna mazowiecka (XV w.). Anna Jagiellonka, królowa Polski (18 X 1523–9 IX 1596). Anna Boleyn, królowa Anglii, druga żona Henryka VIII, skazana na śmierć i stracona (ok. 1507–19 V 1536). Anna Stuart, królowa W. Brytanii i Irlandii (6 II 1665–1 VIII 1714). Anna Wazówna, królowa polska (1562–6 II 1625). Anna Orzelska, córka naturalna Augusta II i warszawskiej winiarki Henryki Duval (1707–1769). Anna Mostowska, powieściopisarka pol. (ok. 1762–1833). Ann Radcliffe, ang. powieściopisarka (9 VII 1764–7 II 1823). Anne Besant, ang. feministka (1 X 1847–20 IX 1933). Anna Bilińska-Bohdanowiczowa, malarka pol. (1857–8 IV 1893). Annie Jump Cannon, astronom amer. (11 XII 1863–13 IV 1931). Anna Pawłowa, ros. primabalerina (12 II 1881–23 I 1931). Anne Brontë, ang. pisarka (17 I 1820–28 V 1849). Anna Achmatowa, Anna Gorienko, rosyj. pisarka (23 VI 1889–5 III 1966). Anna Ludwika Czerny, pol. poetka i romanistka (23 VIII 1891–13 IX 1968). Anna Freud, psychoanalityczka austr. (3 XII 1895–9 X 1982). Anna Seghers, właśc. Netty Radvanyi, niem. pisarka (19 XI 1900–1 VI 1983). Anna Kowalska, pisarka pol. (26 III 1903–7 III 1969). Anna Magnani, wł. aktorka (7 III 1908–26 IX 1973). Ann Tofdd, bryt. aktorka filmowa (ur. 1909). Anna Hanka Bielicka, aktorka pol. (ur. 9 XI 1915). Anna Kamieńska, pol. poetka (12 IV 1920–10 V 1986). Anna Pogonowska, pol. poetka (ur. 1922). Anna Lutosławska, aktorka pol. (ur. 18 VII 1928). Anne Bancroft, aktorka amer. (ur. 1931). Annie Sauzanne Girardot, aktorka fr. (ur. 25 X 1931). Anna Milewska, aktorka pol. (ur. 1931). Anna Jelonek–Socha, pol. grafik (ur. 1932). Anna Kamieńska-Lipińska, pol. artystka rzeźbiarka (ur. 1932). Anna Krzymańska, pol. rzeźbiarka, medalier (ur. 1932). Anna Ciepielewska, aktorka pol. (ur. 1936). Anna German, piosenkarka pol. (14 II 1936–26 VIII 1982). Anna Ligia Malewicz-Madey, pol. śpiewaczka operowa (ur. 13 II 1937). Anna Boczkowska, pol. historyk sztuki (ur. 1938). Ann Margaret (Olsson), szw. aktorka (ur. 1941). Anna Seniuk, aktorka pol. (ur. 17 XI 1942). Anna Brzozowska, pol. reżyserka, scenarzystka (ur. 1943). Anna Buczkowska, artystka plastyczka (ur. 1943). Anna Nehrebecka-Byczewska, aktorka pol. (ur. 16 XII 1947). Anna Chodakowska, aktorka pol. (ur. 20 VII 1948). Anna Jantar, Anna Szmeterling, piosenkarka pol. (1950–1980). Anna Dymna, pol. aktorka i pisarka (ur. 20 VII 1951). Anna Maria Jopek, pol. piosenkarka. Anna Maria Bauer, pol. artystka grafik (ur. 1956). Anna Sulima-Jagiełowicz, mistrzyni świata w pięciob. nowoczesn. (ur. 1969).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Anna, tragiczna postać z dzieł poświęconych życiu rozpustnego don Juana. Anna z Jana Bieleckiego J. Słowackiego. Hania H. Sienkiewicza (1876). Anna z Leśnika M. Kuncewiczowej. Anna Fiedotowna Hermann z opowiadania A. Puszkina Dama pikowa (1833). Anusia Borzobohata-Krasieńska z Ogniem i mieczem H. Sienkiewicza (1884). Anna Danuta z powieści H. Sienkiewicza Krzyżacy. Anna Shirley z pow. Ania z Zielonego Wzgórza L.M. Montgomery. Anusia z komedii Szkoła żon Moliera (1662). Anna Karenina, powieść L. Tołstoja (1873–77). Anna Coupeau–Nana z powieści Nana E. Zoli (1880). Anna z dramatu M. Gorkiego Na dnie (1902). Anna Cosel z powieści J.I. Kraszewskiego Hrabina Cosel. Anna Fierling (Matka Courage) ze sztuki Matka Courage i jej dzieci B. Brechta (1939). Anna Stogowska Byruta z powieści Syzyfowe prace S. Żeromskiego (1898). Anna z nieukończonej powieści Z. Uniłowskiego Dwadzieścia lat życia (1937). Anna z powieści Mdłości J.P. Sartre’a (1938). Stanisław i Anna Oświęcimowie, poemat symfoniczny M. Karłowicza. Anka, z powieści W.S. Reymonta Ziemia obiecana (1899). Anna, z autobiograficznego cyklu powieściowego G-S Colette o Klaudynie (1900–05). Anna, córka komandora z dramatu T. de Moliny Uwodziciel z Sewilli i kamienny gość (ok. 1618).
NA EKRANIE:
Film wg pow. Hrabina Cosel I. Kraszewskiego w reż. J. Antczaka (1968), rolę hrabiny Anny grała Jadwiga Barańska. Ekranizacje Nany E. Zoli: rolę Anny Coupeau (Nany) w reż. J. Renoira (1926) grała Catherine Hessling, w reż. D. Arznera (1934) – Anna Sten, a w reż. Christiana-Jaque’a (1955) – Martine Carol. Film pol. Pierścień księżnej Anny (1971). Film wg sztuki Matka Courage B. Brechta w reż. P. Palitzscha i M. Weckwertha (1961), Annę Fierling grała Helena Weigel. Ekranizacja pow. Dwadzieścia lat życia Z. Uniłowskiego w reż. G. Warchoła (1981). Film wg pow. Potop H. Sienkiewicza w reż. J. Hoffmana (1974). Film wg pow. Ogniem i mieczem H. Sienkiewicza w reż. J. Hoffmana (1998). Filmy wg powieści Anna Karenina L. Tołstoja: role Anny w reż. E. Gouldinga (1928) oraz w reż. C. Browna (1995) grała Greta Garbo, w reż. J. Duviviera (1948) – Vivien Leigh, w reż. A. Zarchiego (1968) – Tatiana Samojłowa, a w reż. B. Rose (1996) – Sophie Marceau.
AFORYZM:
Uczy chłopca pani Ania:– Nie zaczynaj od pytania,Bowiem wtedy, chłopcze młody,Nie otrzymasz na to zgody.Trudno spojrzeć w oczy Ani,gdy jesteśmy rozebrani.Spuszcza skromnie swe oczętaJakby nadal była święta.Bogusław ChmielarczykAnnom na ogół nie dzieje się nic złego,Chyba, że któraś ma pechaI trafi akurat na Henryka VIII-go.(...)A poza tym do wzięcia dla AnnJest panów ogromny klann.Nektórzy nawet wprost o to pytaniMówią, że bez AniTo oni ani, ani.Ludwik Jerzy KernDoña Anna – to turkawka złota,przytulona do piersi żywota...Primavera – i dotąd niczyja.Doñy Anny porzucać nie wolno!Wolno tylko powtarzać jej z wolna:O paloma, o paloma mia!Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, „Don Juan i doña Anna”Bardzo żywiołowa Ania wciąż za chłopakami gania.Piątek, świątek, czy niedziela o klasztorze myśli Aniela.
PRZYSLOWIA:
Od świętej Anki zimne poranki.Andzia płakała, ale przystała.Święta Anna, rola jak panna.Ni jedna panna mô na imię Anna.Na świętą Annę mrowiska, szukaj w zimie ogniska.Szczęśliwy, kto na świętą Annę upatrzy sobie pannę.Święta Hanna – to już jesienna panna.Święta Anno, uproś swego wnuka (Jezusa)niech ma każdy, czego szuka.
W POEZJI:
Szczera miłość ku tobie, Anno, me kochanie,Wszystkim czasom na despekt nigdy nie ustanie.Daniel Naborowski, „Do Anny”Anusia ładnaGdy się bawiła,Miłość ją zdradnaSobie złowiłaJózef Szymanowski, „Anusia ładna”Imię bladę, przezroczne bardzo, jak kościelny kruchykwiat – szklane.niesie ze sobą przedziwną zdolność do cierpień,co dzień każdy otwiera i goi jak ranę,morze kochania, źródło przeczyste łez, dźwięk głęboki,co niebo z ziemią kojarzy...Milcząca prześwietlona zjawa, jak odblask świętyprzy ludzkiej obecna twarzy.Kazimiera Iłłakowiczówna, „Anna”To jesień Anno, Anno niebopęka. Napina orion łuk.To jęczy w nieba wbity pałąk,złamany wiatru maszt,to, Anno, serca trzask jak gałąźpod gwiazdą, którą znasz.Krzysztof Kamil Baczyński, „Piosenka”To dziwne – o, Anno – uwierz – och, przecież to sama wiesz –To dziwne i bardzo trudne, ciężkie, ale nic ponadto.(...)To nie był kaprys serca – to był miłości realizm,Gdy miłość opęta – świat odrobinę upada.Andrzej Trzebiński, „Liryk o miłości”
Antip
Pochodzenie greckie, od anti (w miejsce) i pater (ojciec). Imię używane w kościele prawosławnym. INNE FORMY: Ancut (białorus.). Forma żeńska: Antipa.
NAZWISKA:
Ancuchowicz, Ancuszko, Ancuszkowicz, Antipiuk, Antipow, Antipowicz, Antypczuk, Antypin, Antypiuk, Antypow, Antypowicz.
Antoni
Imię znane od II wieku, wywodzące się od rzymskiego rodu Antoniuszy. Oznacza: wspaniały, doskonały, wybitny. Greccy literaci wywodzili nazwę rodu od syna Herkulesa, Antona. W Polsce używane od połowy XIII wieku w formie Anton, Antoni, Antoniec, Antonin, Antosz, Janton, Jantoni, Jantosz. ZDROBNIENIA: Antek, Antonek, Antonko, Antosiek, Antosz, Antoś, Antusz, Jantek, Tolek, Toni, Tosiek. INNE FORMY: Antonin, Antoniusz. OBCE FORMY: Antonius (łac.), Anthony, Antony (ang.), Antonin, Antal (czes.), Antoine (fr.), Anton, Antonio (hiszp.), Anton, Antonius (niem.), Anton, Antonij (ros.), Andon, Ante, Antonij, Antonije, Antun, Tone (połud.-słow.), Antonino, Antonello, Antonio (wł.), Antanas, Antas, Antonijus (litew.), Antonios (gr.), Antto, Anton, Toni (fiń.), Antal, Antos (węg.). Forma żeńska: Antonia, Antonina.
NAZWISKA:
Antaczak, Antalec, Antał, Antałek, Antałkiewicz, Antałkowicz, Antałowicz, Antas, Antasiew, Antaszek, Antczak, Antecki, Antek, Antela, Antes, Antkiewicz, Antkowicz, Antkowiak, Antkowski, Antlo, Antochowski, Antol, Antolak, Antolczyk, Antolec, Antolik, Antolski, Antoł, Antołek, Antołkiewicz, Anton, Antonczak, Antonczyk, Antoniak, Antoniec, Antoniewicz, Antoniewski, Antonik, Antonin, Antoniowski, Antoniszczak, Atoniszewski, Antoniszyn, Antoniuk, Antonkiewicz, Antonko, Antonowicz, Antonów, Antonowicz, Antonowski, Antony, Antół, Antończak, Antończyk, Antorowicz, Antos, Antosiak, Antosiewicz, Antosik, Antosiuk, Antosz, Antoszak, Antoszczuk, Antoszczyk, Antoszzczyszyn, Antoszek, Antoszewicz, Antoszewski, Antoszowicz, Antuszewski, Antoszkiewicz, Antoszkowicz, Antoszkowski, Antoszyk, Antowicz, Antowski, Antusz, Antuszewski, Antychowicz, Antys, Hantek, Hantczak, Hantkiewicz, Jantał, Jantałkiewicz, Jantałec, Jantas, Jantczak, Jantek, Jantkiewicz, Jantkowiak, Jantkowicz, Jantkula, Jantol, Jantolczak, Jantol, Jantolak, Jantolczak, Jantolec, Jantoł, Jantołek, Janton, Jantoni, Jantoń, Jantowicz, Jantosz, Jantoszek, Jantoszowicz, Jantuła, Jantura, Jantusz, Jentas, Jentasiewicz, Jentczak, Jentkiewicz, Jentoch, Jentosz, Jentura, Jentusz, Jonta, Jontczak, Jontczyk, Jontecz, Jontkiewicz.
PATRON:
Św. Antoni Wielki, pustelnik, twórca monastycyzmu chrześcijańskiego. W wieku 20 lat wyrzekł się całego majątku i rozpoczął życie pustelnicze. Żył ponad 100 lat. Kuszenie św. Antoniego na pustyni było popularnym tematem w sztuce. Jest on często przedstawiany ze świnią i dzwonkiem. W średniowieczu czczono go jako patrona chroniącego przed zarazą i ogniem oraz opiekuna zwierząt, szczególnie trzody chlewnej. We Włoszech nazywają go Antonim ze świnką. Zmarł w 356 roku. Kult św. Antoniego Wielkiego trwa od V w. – jego życie inspirowało wielu malarzy i pisarzy, m.in. G. Flauberta (Kuszenie świętego Antoniego, 1874), Tintoretta, H. Boscha, P. Brueghela, A. Dürera, Łukasza z Lejdy, M. Grünewalda, M. Ernsta. (Wspomnienie 17 stycznia)Św. Antoni Peczerski, pustelnik. Żył w XI wieku. Podczas wędrówek po Grecji poznał życie monastyczne i w 1028 r. został mnichem. Założył słynną Ławrę Peczerską w Kijowie. Ok. 1054 r. zbudował podziemną cerkiew i zgromadził 12 mnichów, dając początek życiu monastycznemu na Rusi. Jest patronem chroniącym przed pożarem, również patronem wędliniarzy. (Wspomnienie 10 lipca).Św. Antoni Padewski, urodził się w Lizbonie, działał w Padwie jako wybitny kaznodzieja i egzegeta. Był franciszkaninem, o którym opowiadano legendy. Lektor teologii m.in. w Bolonii, Tuluzie, Padwie. Zajmował się gł. kwestiami moralnymi, występował przeciw ówczesnym sektom. W katolicyzmie popularny jako cudotwórca. Zmarł w roku 1231 u furty jednego z klasztorów. W ikonografii przedstawiany najczęściej z książką i lilią. Jest patronem zakonu franciszkańskiego, górników, narzeczonych, małżeństw i ubogich. Uważano go również za patrona chroniącego przed bezpłodnością oraz gubieniem rzeczy. (Wspomnienie 13 czerwca).Św. Antoni Maria Gianelli, biskup Bobbio (1789). Założył dwa zgromadzenia zakonne: Córek Marii z Orto i Misjonarzy św. Alfonsa Liguoriego. (Wspomnienie 7 czerwca).Św. Antoni Maria Claret, założyciel Zgromadzenia Misjonarzy Synów Niepokalanego Serca Maryi – zakonu klaretynów. Żył w latach 1807–70. Był biskupem Santiago na Kubie, ale po pewnym czasie powrócił do Hiszpanii, z powodu silnego oporu miejscowych wobec jego misji apostolskiej. (Wspomnienie 24 października).
ZNANE POSTACIE:
Anton van Dyck, malarz flamandzki (2 III 1599–9 XII 1641). Antonio Stradivari, wł. konstruktor instrumentów smyczkowych (1644–18 XII 1737). Krzysztof Antoni Szembek, prymas Polski (25 III 1667–6 VII 1748). Antonio Vivaldi, wł. kompozytor (4 III 1678–28 VII 1714). Antoine Arnauld, fr. filozof (16 II 1612–8 VIII 1694). Antoine François Prévost d’Exiles, fr. powieściopisarz (1 IV 1697–23 XI 1763). Antoin Watteau, malarz fr. (10 X 1684–18 VII 1721). Antonio Canova, wł. rzeźbiarz (1 XI 1757–13 X 1822). Antoine Louis Léon Saint-Just, rewolucjonista fr. (25 VIII 1767–28 VII 1794). Antoine-Jean Gros, malarz fr. (16 III 1771–25 VI 1835). Antoni Kazimierz Ostrowski, prymas pol. (29 V 1713–26 VIII 1784). Antoni Brodowski, malarz pol. (przed 26 XII 1784–31 III 1832). Antoni Gorecki, pol. poeta i bajkopisarz (1787–18 XI 1861). Antonio Corazzi, wł. architekt pracujący w Polsce (17 XII 1792–28 IV 1877). Antoni Malczewski, poeta pol. (3 VI 1793–2 V 1826). Antoni Edward Odyniec, poeta pol. (25 I 1804–15 I 1885). Jaksa Teofil Antoni Kwiatkowski, malarz pol. (21 II 1809–14 VIII 1891). Anton G. Rubinstein, ros. pianista i kompozytor (18 XI 1829–20 XI 1894). Pedro Antonio de Alarcón y Ariza, hiszp. dziennikarz i pisarz (10 III 1833–10 VII 1891). Anton Czechow, pisarz ros. (29 I 1860–15 VII 1904). Giuseppe Antonio Borgese, wł. pisarz (12 XI 1882–4 XII 1952). Antonio Gramsci, wł. komunista, filozof, teoretyk (23 I 1891–27 IV 1937). Antoni Słonimski (1895–1976), poeta pol., prozaik i publicysta. Antoni Cwojdziński, pisarz pol. i aktor (9 X 1896–8 VII 1972). Antoine de Saint-Exupéry, fr. pisarz i pilot (29 VI 1900–31 VII 1944). Antoni Bohdziewicz, pol. reżyser filmowy i radiowy (11 IX 1906–20 X 1970). Antoni Majak, pol. śpiewak, reżyser operowy (16 I 1911–25 XII 1994). John Anthony Quayle, ang. aktor i reżyser (7 IX 1913–20 X 1989). Anthony Rudolf Oaxaca Quinn, aktor amer. (21 IV 1915–3 VI 2001). Anthony Burgess, ang. pisarz i kompozytor (25 II 1917–22 XI 1993). Antoni Tapies, malarz hiszp. (ur. 13 XII 1923). Antoni Marianowicz, pisarz pol., satyryk (4 I 1924–3 VI 2003). Tony Curtis, właśc. Bernard Schwartz, amer. aktor filmowy (ur. 1925). Józef Antoni Halas, malarz pol. (ur. 1927). Antoni Czubiński, pol. historyk (1928–10 II 2003). Antoine Fats Domino, amer. pianista rock-and-rollowy i piosenkarz (ur. 1928). Tony Richardson, ang. reżyser i producent film. (5 VI 1928–15 XI 1991). Antoni Boratyński, malarz pol. (ur. 1930). Anthony Perkins, aktor amer. (4 IV 1932–12 XI 1992). Antoni Halor, pol. reżyser filmowy, plastyk (ur. 1937). Anthony Hopkins, aktor bryt. (ur. 31 XII 1937). Antoni Fałat, malarz pol. (ur. 1942). Antoni Wit, dyrygent pol. (ur. 1944). Antoni Mleczko, kompozytor pol. (ur. 1946). Anthony Andrews, amer. aktor filmowy (ur. 1948). Antoni Pawlak, poeta pol. (ur. 1952). Tony Charles Lynton Blair, polityk bryt. (ur. 6 V 1953). Antoni Styrczula, dziennikarz pol. (ur. 1956). Antoni Kowalski, pol. malarz i grafik (ur. 1957). Antonio Banderas, hiszp. aktor (ur. 10 VIII 1960).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Antonio z dramatu Kupiec wenecki W. Shakespeare’a (1596). Antonio z komedii W. Shakespeare’a Wiele hałasu o nic (1600). Antoniusz i Kleopatra, dramat W. Shakespeare’a (1607). Antonio z komedii Burza W. Shakespeare’a (1611). Marek Antoniusz, rzym. przywódca, kochanek Kleopatry, bohater licznych utworów literackich (W. Shakespeare, J. Dryden, C.K. Norwid, G.B. Shaw). Anton Antonowicz z komedii Rewizor M. Gogola (1836). Antoni Relski z dramatu J.A. Kisielewskiego Karykatury (1899). Anton Tatarczuk z Ogniem i mieczem H. Sienkiewicza (1884). Antoni Lulek z powieści S. Żeromskiego Przedwiośnie (1925). Antoni Pochroń z pow. Dzieje grzechu S. Żeromskiego (1908). Antek, nowela B. Prusa (1881). Antonio z komedii Kupiec wenecki W. Shakespeare’a (1596). Antek Boryna z powieści Chłopi W.S. Reymonta (1902–09). Antoni Roquentin z powieści Mdłości J.P. Sartre’a (1938). Tonio Kröger, opowiadanie T. Manna (1903). Antoni Thibault z powieści Rodzina Thibault R. Martina du Garda (I922–40). Antoni Kossecki z powieści J. Andrzejewskiego Popiół i diament (1948).
NA EKRANIE:
Ekranizacje legendy o Antoniuszu i królowej Egiptu: w reż. C. De Mille’a (1934) rolę Marka Antoniusza grał Henry Wilcoxon, w reż. G. Pascala (1945) – Marlon Brando, a w reż. J.L. Mankiewicza (1963) – Richard Burton. Ekranizacje pow. Chłopi W.S. Reymonta: rolę Antka Boryny w reż. E. Modzelewskiego (1922) grał Henryk Rydzewski, a w reż. J. Rybkowskiego (1973) – Ignacy Gogolewski. Film wg pow. Popiół i diament J. Andrzejewskiego w reż. A. Wajdy (1958). Ekranizacje pow. Dzieje grzechu S. Żeromskiego: postać Antoniego Pochronia w reż. H. Szaro (1933) grał Bogusław Samborski, a w reż. W. Borowczyka (1975) – Roman Wilhelmi.
PRZYSLOWIA:
Na święty Antoni bydło się gzi i goni.Żytko na Antoni kwiat najtęższy goni,a w górach na Wita dopiero zakwita.
Święty Antoni od zguby broni.Na święty Antoni pierwsza się jagódka zapłoni.Kto na świętego Antoniego sieje tatarkę, sto miarek zbierze za miarkę.Ani Antoni na morzu wiatru nie dogoni.Święty Antoni od zguby broni.
W POEZJI:
Antek oszczerca,Ułożył minę,Mówił do serca,Uwiódł dziewczynę. Józef Szymanowski, „Anusia ładna”Z kruszcu szlachetnego niezmiernie, cienki, wrażliwy, do absurdu delikatny,boi się walki o byt i do niej – zarówno jak i do żołnierki– niezdatny.Kazimiera Iłłakowiczówna, „Antoni”Z naszych poetów Litwy jeden bard Antoni Miał trójkę koni.Pamięć ich na ówczesnym została ParnasieTak żywa, że dziś mógłbym skryślić ich rysopis.Adam Mickiewicz, „Trójka koni”
Antonia
Żeńska forma imienia -> Antoni. Pochodzenia łacińskiego, od znanego rzymskiego rodu Antoniuszy. Oznacza: wspaniała, doskonała, wybitna. ZDROBNIENIA: Antosia, Antośka, Nina, Tonia, Tosia, Tośka. OBCE FORMY: Antonia (ogólnie przyj. forma), Antonie, Antoinette (fr.), Antonie, Toni (niem.), Antonia, Antonelia, Antonella, Antonietta (wł.), Antonija, Antoaneta (ros., połud.-słow), Antané, Antonija (litew.), Toini (fiń.), Antalka, Ténia (węg.). Forma męska: Antoni, Antonin.
PATRONKA:
Św. Antonia z Brescii, dominikanka. Reformatorka życia zakonnego. Dożyła 100 lat. Zmarła w 1507 roku. (Wspomnienie 27 października).
ZNANE POSTACIE:
Antonina Domańska, pisarka pol. (IX 1853–26 I 1917). Antonella Lualdi, aktorka wł. (ur. 1931). Antonina Urszula Harlozińska-Szmyrka, immunolog pol. (ur. 1939). Antonina Krzysztoń, piosenkarka pol. (ur. 1956).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Antonia z powieści M.G. Lewisa Mnich.„Przepraszam pana. Nie zrobiłam tego celowo”, powiedziała Maria Antonina, kiedy, przechodząc na szafot, niechcący nastąpiła katu na nogę.
Antonin
Imię znane od II wieku, wywodzące się od rzymskiego rodu Antoniuszy. Oznacza: wspaniały, doskonały, wybitny. ZDROBNIENIA: Antek, Antoś. INNE FORMY: Antoni, Antoniusz. OBCE FORMY: Antonin, Antonino (ogólnie przyj. forma). Forma żeńska: Antonia, Antonina.
PATRON:
Św. Antonin z Piácenzy, męczennik (IV w.). Nieliczne dane o nim z czasem uzupełniono elementami legendarnymi. Patron miasta Piácenza. (Wspomnienie 30 września).Św. Antonin, ur. w Lizbonie. Działał w Padwie (XII w.), jest patronem zakonu franciszkańskiego, górników, małżeństw i ubogich.Św. Antonin Pierozzi, biskup Florencji. Żył w latach 1389– 1459. Jego traktat Summa moralis obejmuje zagadnienia dotyczące całego życia chrześcijańskiego w perspektywie teologii moralnej. (Wspomnienie 2 maja).
ZNANE POSTACIE:
Antoninus Pius, cesarz rzymski (19 IX 86–7 III 161). Antonin Dvořak, kompozytor czeski (8 IX 1841–1 V 1904). Antonin Artaud, fr. teoretyk i reżyser teatralny (4 IX 1896–4 III 1948).
W POEZJI:
Żegnaj,Mój Antonine, niech ci szczęście sprzyjaI twoim bliskim. Smutno mi, że nigdyNie zdołam dowieść, jak ciebie miłuję.Klemens Janicki
Antonina
Zdrobniała forma -> imienia Antonia. Oznacza: wspaniała, doskonała, wybitna. ZDROBNIENIA: Antosia, Antośka, Nina, Tonia, Tosia, Tośka. OBCE FORMY: Antonina (ogólnie przyj. forma). Forma męska: Antoni, Antonin.
PATRONKA:
Św. Antonina, męczennica, zamordowana za wiarę chrześcijańską w Nicei lub Bitynii. (Wspomnienie 4 maja).Św. Antonina, męczennica z Nikomedii. Zginęła ok. 304 roku. (Wspomnienie 1 marca oraz 12 czerwca).
ZNANE POSTACIE:
Antonina Gordon-Górecka, aktorka pol. (6 VI 1914–12 VI 1993). Antonina Kawecka, śpiewaczka pol. (16 I 1923–5 X 1996). Antonina Kłoskowska, pol. socjolog kultury (11 VII 1919–12 XII 2001).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Antonina z powieści T. Manna Buddenbrookowie.
AFORYZM:
Straciła dla chłopca głowę Antonina –Miłość czasem działa tak jak gilotyna!Włodzimierz Ścisłowski
Anzelm
Pochodzenia germańskiego, od słów ans (Az, bóstwo skandynawskie) i helm (hełm, szyszak). Oznacza: strzeżony przez Azów. W Polsce używane od XIII w. w formach Andzelm, Andzieł, Anzelm, Hanzelm, Henzelm. ZDROBNIENIA: Anzelmek, Zelmek. OBCE FORMY: Anselm, Anzelm (ogólnie przyj. forma), Anselme (fr.), Anselmus, Anshelm (niem.), Anselmo (hiszp., wł.), Anselmos (gr.), Anselm, Anzelm (połud.-słow.), Anzelmas (litew.), Ansam (duń.), Anselmi, Anssi (fiń.). Forma żeńska: Anzelma, Selma.
NAZWISKA:
Andzel, Andzelek, Andzelm, Ansel, Anselm, Anzel, Anzelewicz, Anzlik, Chandzel, Chamdzlik, Endzel, Endzelewicz, Enzel, Enzlowicz, Endzo, Endziul, Endzul, Hancel, Hanclowicz, Handzel, Handzelewicz, Handzlik, Handzlowicz, Handzlowski, Hansel, Hanslak, Hanslik, Hanszel, Hanszlik, Hanzel, Hanzelko, Hanzelm, Hanzl, Hanzla, Hanzlewicz, Hanzlik, Hanzlowicz, Hanzyl, Hanźlik, Hanżel, Hącel, Hądzel, Hądziel, Hencel, Hencelewski, Henclewski, Hencyl, Henczel, Hendzel, Hendzelek, Henczelowski, Hensel, Henselewski, Henselowski, Henslik, Henszel, Henszlich, Hentczel, Henzel, Henszlik, Henzelm, Henzelewski, Henzelkiewicz, Henzlowski, Henzyl, Hęcel, Hęclik, Honzel, Honzła, Hundzel, Hundzik, Zelman.
PATRON:
Św. Anzelm z Lukki, biskup (X–XI w.). W Lombardii gorliwie wprowadzał reformy gregoriańskie. (Wspomnienie 18 marca).Św. Anzelm (Anzelm z Aosty), benedyktyn, arcybiskup Canterbury. Pochodził z Włoch. Żył w latach 1033–1109. Doktor Kościoła. Uważany za jednego z największych uczonych katolickich. Jako twórca zasady „wiara szukająca rozumienia” jest uważany za ojca scholastyki. W swoim dziele Proslogion wyprowadził ontologiczny dowód na istnienie Boga, oparty na pojęciu doskonałości. Do najcenniejszych prac filozoficznych należy zaliczyć O prawdzie i O wolności woli, oraz Dialog o gramatyce. Zajmował się także zagadnieniem nieśmiertelności duszy oraz nauką o grzechu pierworodnym. (Wspomnienie 21 kwietnia).
ZNANE POSTACIE:
Anzelm, biskup warmiński, legat papieski (XIII w.). Anzelm Polak, pol. podróżnik i kaznodzieja (? –ok. 1520). Anzelm Gostomski, wojewoda rawski, kalwin, przywódca dysydentów (XVI w.). Anselm Friedrich Feuerbach, malarz niem. (12 IX 1829–4 I 1880). Anselm Kiefer, malarz niem. (ur. 8 III 1945).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Anzelm z komedii Moliera Skąpiec (1668). Anzelm z Nad Niemnem E. Orzeszkowej (1888). Anzelm z Róży S. Żeromskiego (1905).
NA EKRANIE:
Film wg pow. Nad Niemnem E. Orzeszkowej w reż. Z. Kuźmińskiego (1986), w postać Anzelma Bohatyrowicza wcielił się Michał Pawlicki, a w ekranizacji z 1932/36 r. w reż. J. Lejtesa – Michał Znicz.
W POEZJI:
A ten żywot do imentu bolesnygwarantuje nam rajski przebytŚwięty Anzelmie nieszczęsnyI co z Twoim dowodemna istnienie Bogagdy od bytu lepszy jest niebytDorota Chróścielewska, bez tytułu
Anzelma
Żeńska forma imienia -> Anzelm. ZDROBNIENIA: Anzelmka, Zelmka. OBCE FORMY: Anselma, Anselme, Selma (ogólnie przyj. forma), Zelma (niem.), Anzelmina (litew.).
ZNANE POSTACIE:
Selma Lagerlöf, szwed. pisarka, laureatka Nagrody Nobla (20 XI 1858–16 III 1940).
Apolinaria
Żeńska forma imienia -> Apolinary. ZDROBNIENIA: Polusia. INNE FORMY: Apolla, Apollina, Apollona, Apolonia. OBCE FORMY: Ap(p)olinaria (ogólnie przyj. forma).
Apolinary
Pochodzenia greckiego, od słowa apollymi (zabić, zniszczyć), również od imienia boga Apolla, opiekuna twórczości artystycznej. ZDROBNIENIA: Poluś. INNE FORMY: Apoloniusz. OBCE FORMY: Aplonay, Apollinaris (ang.), Apollinaire (fr.), Apolinar (hiszp.), Apollinare, Aponal (wł.), Apollinaris, Polin (niem.), Apoliná, Apollinaris (czes.), Apollinaris (duń, fiń., hol., szw.), Apolinarij, Apolon, Apolo (połud.-słow). Forma żeńska: Apolinaria, Apolonia.
NAZWISKA:
Apolinary, Apolinarski.
PATRON:
Święty Apolinary, męczennik. Żył w II wieku. Pierwszy biskup Rawenny. (Wspomnienie 23 lipca).Św. Apolinary Sydoniusz, biskup Clermont. Urodził się ok. 430 roku w Lyonie, w rodzinie senatora. Był prefektem Rzymu. Dążył do ujednolicenia obrzędów, pisząc teksty liturgiczne. Jest również autorem dziewięciu tomów listów, a także wielu utworów poetyckich. (Wspomnienie 23 sierpnia).Św. Apolinary, biskup Valence nad Rodanem. Żył w latach 453–520. Broniąc przepisów kościelnych, ściągnął na siebie gniew króla Zygmunta. W konsekwencji został wygnany z Valence. (Wspomnienie 5 października).
ZNANE POSTACIE:
Apolinary z Laodycei, teolog (ok. 310–390). Apolinary Kurowski, jeden z przywód. powstania styczniowego (1818–11 V 1878). Apolinary Kątski, pol. skrzypek i kompozytor (23 X 1825–29 VI 1879). Wilhelm Apollinaris Kostrowicki, znany jako Guillaume Apollinaire, fr. poeta pol. pochodzenia (26 VIII 1880–9 XI 1918). Apolinary Szeluto, pol. pianista i kompozytor (1884–1966).
Apollo
Pochodzenia greckiego, od słowa apollymi (zabić, zniszczyć) lub od imienia boga Apolla. ZDROBNIENIA: Apolcio, Apollinek, Apollonek. INNE FORMY: Apollon, Apollin, Apolinary, Apoloniusz; OBCE FORMY: Apollo (ang.), Apollon, Apollone (fr.), Apoll (niem.), Apolon (połud.-słow). Forma żeńska: Apolla, Apollina, Apollona, Apolonia.
NAZWISKA:
Apolloni, Apołłow.
PATRON:
Św. Apollo, pustelnik (IV w.). Po długich latach spędzonych w pustelni w Tebaidzie został opatem w Helliopolis. (Wspomnienie 25 stycznia).
ZNANE POSTACIE:
Apollonios z Rodos, poeta gr. (ok. 295 p.n.e.–215 p.n.e.). Apoloniusz z Tyany, filozof gr. (I w. n.e.). Apollo Korzeniowski Nałęcz, pisarz pol., ojciec Josepha Conrada (1820–1869).
W POEZJI:
Czy na pegazich skrzydłach podlatywać,A dawnych bajek wskrzeszając przykłady,Kiedy się powieść heroiczna wszczyna,Do snu zachęcać w imię Apollina?Ignacy Krasicki, „Antymonachomachia”Czy jedziesz w kraje lodów, czy na dworzec słońca,Obyś zawsze tam jeździł, gdzie ci się podoba;Oby na twym kompasie u jednego końcaZawsze było życzenie – na drugim żałoba.Adam Mickiewicz, Do imionnika Apollona SkalkowskiegoCały szedł w szumie szat kamiennychlaurowy rzucał cień i blask
oddychał lekko jak posągia szedł jak kwiatZbigniew Herbert, „Do Apollina”
PRZYSLOWIA:
Piękny jak Apollo.I u Apolina jest natchnienie do wierszów,znajdzie się i bździna.
Apolonia
Pochodzenia greckiego, od imienia boga Apolla, lub od słowa apollymi (zabić, zgubić, zniszczyć). Może oznaczać: poświęcona Apollinowi. W Polsce używane od XIV w. w formie Apolonia, Apolonija, Pola. ZDROBNIENIA: Pola, Polka, Polunia, Polusia, Polonka, Połonka, Lonia. INNE FORMY: Apolinaria, Apolla, Apollina, Apollona, Apolonija, Polonia. OBCE FORMY: Apollonia (ang.); Apollonie (fr.); Apollonia, Polly (niem.). Forma męska: Apolinary, Apollo, Apoloniusz.
PATRON:
Św. Apolonia, poniosła śmierć męczeńską w Aleksandrii około 250 roku. Udręczona torturami, podczas których wybito jej zęby, sama rzuciła się w ogień. Na pamiątkę tego wydarzenia ogłoszono ją patronką dentystów. Pontyfikat krakowski z XV wieku wspomina ją jako patronkę Królestwa Polskiego. (Wspomnienie 9 lutego).
ZNANE POSTACIE:
Apolonia Kasprowa z Krakowa (XV w.). Pola Gojawiczyńska, pisarka pol. (1 IV 1896–29 III 1963). Pola Negri, właśc. Barbara Apolonia Chałupiec, pol. aktorka filmowa, gwiazda kina świat. w latach dwudziestych (3 I 1896–1 VIII 1987). Pola Raksa, aktorka pol. (ur. 1941).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Św. Apolonia przedstawiana jest na licznych obrazach jako młoda niewiasta z palmą męczeńską oraz z kleszczami, w których trzyma wyrwany ząb, lub w orszaku świętych towarzyszących Maryi (Tryptyk w kościele dominikańskim św. Trójcy w Krakowie z r. 1467). Pola Wrońska z powieści Dzieci Szatana S. Przybyszewskiego. Polly ze sztuki Opera za trzy grosze B. Brechta (1929).
AFORYZM:
Uwierzyła Apolonia,Że z niej jest Miss Polonia,I codziennie myśli o tem,Jakby zdobyć tę Toyotę.Bogusław Chmielarczyk
AFORYZM:
Apolonia cieszy się Animuszem tylko, gdy jest z Apoloniuszem.
PRZYSLOWIA:
Każda Połonka – to dobra żonka.
Apoloniusz
Pochodzenia greckiego, od słowa apollymi (zabić, zniszczyć), również od imienia boga Apolla. Może oznaczać: pochodzący z jednego z miast o nazwie Apolonia (istniejących przeważnie na terenach dzisiejszej Bułgarii). ZDROBNIENIA: Poluś. INNE FORMY: Apollo, Apolon, Apolinary, Poloniusz. OBCE FORMY: Apolo, Apolon, Apollonius (ogólnie przyj. forma), Apollónios (czes.), Apolonio (hiszp., port.), Apollonio (wł.), Apolonijus, Apolonas (litew.), Apolon, Apolonij (połud.-słow.), Apollóniusz (węg.). Forma żeńska: Apolla, Apollina, Apollona, Apolonia.
PATRON:
Święty Apoloniusz, senator rzymski. Wydany przez własnych niewolników, został ścięty za wiarę ok. 185 roku. Przed sędziami wygłosił słynną apologię religii chrześcijańskiej. (Wspomnienie 18 i 21 kwietnia).
ZNANE POSTACIE:
Apoloniusz z Perge, astronom i matematyk (ok. 262 p.n.e.–200 p.n.e.). Apoloniusz Golik, generał pol. (ur. 1928).
BOHATEROWIE SZTUKI:
Poloniusz w tragedii Hamlet W. Shakespeare’a (1598/1601)
NA EKRANIE:
Ekranizacje Hamleta Shakespearea: rolę Poloniusza w reż. L. Oliviera (1948) grał Felix Aylmer, w reż. G. Kozincewa (1964) – Jurij Tołubiejew, a w reż. F. Zeffireliego (1991) – Ian Holm.

Horoskopy zodiakalne

Horoskopy alternatywne oraz symbolika