Nie zwlekaj ze zbiorami. Eksplozja cennych wartości po pierwszych przymrozkach
Oprac.: Martyna Bednarczyk
Już w Mezopotamii uważano śliwę tarninę za roślinę świętą. Starożytni Rzymianie zajadali się suszonymi owocami przy problemach z żołądkiem i jelitami. Lekarze greccy stosowali wyciśnięty sok w walce z czerwonką bakteryjną. Współczesna fitoterapia coraz mocniej zwraca uwagę na cenne właściwości rośliny. Kiedy udać się na pierwsze zbiory owoców tarniny i co z nich przygotować? Podpowiadamy.
Spis treści:
Zbieranie i suszenie owoców tarniny
Tarnina jest wysokim i ciernistym krzewem, który naturalnie porasta pobocza oraz skraje lasów. Najlepszą porą na zrobienie zapasu kwiatostanów jest kwiecień oraz maj. Najlepiej wybrać do tego dni słoneczne oraz godziny po opadnięciu rosy. Ziołolecznictwo docenia także owoce tarniny, przypominające wyglądem niewielkie śliwki. Wyróżniają się kulistym kształtem, granatową skórką, którą pokrywa cienka warstwa nalotu, oraz zielonym i cierpkim w smaku miąższem.
Dojrzałe okazy zbiera się jesienią, najlepiej po pierwszych przymrozkach, czyli w październiku lub listopadzie. Zamiast tradycyjnego zrywania, doradza się potrząsanie rośliną, dzięki czemu owoce swobodnie spadną na podłoże zabezpieczone materiałem lub płachtą. Po przyniesieniu do domu oczyszcza się je z pestek, a następnie suszy w temperaturze stopniowo podwyższanej do 60 st. C. Tak przygotowane owoce doskonale sprawdzą się jako dodatek do sosów oraz mięs.
Tarnina - właściwości niezwykłej rośliny
Niepozorne owoce tarniny zaskakują zawartością cennych składników. Znajdziemy w nich m.in.:
- antocyjany,
- związki cukrowe,
- pektyny,
- kwasy organiczne,
- fitosterole,
- sole mineralne,
- witaminę C,
- garbniki.
To właśnie ostatnia grupa związków wykazuje silne działanie przeciwbakteryjne oraz przeciwzapalne. Stosuje się je jako naturalny środek na problemy z wypróżnianiem oraz stany zapalne żołądka i jelit. Dawna medycyna naturalna wykorzystywała właściwości tarniny do hamowania krwotoków wewnętrznych, a także łagodzenia stanów zapalnych jamy ustnej i gardła.
W opowiadanych historiach znajdziemy również wzmiankę o tym, że sok z tarniny miał wybielać cerę oraz pomagać w usunięciu niechcianego owłosienia. Kwiaty tarniny do dzisiaj ceni się w stanach zapalnych dróg moczowych. Dzieje się tak dzięki moczopędnym flawonoidom, które pomagają szybciej usunąć z organizmu szkodliwe produkty powstające na skutek przemiany materii. W przeciwieństwie do owoców tarniny, kwiatostany wykazują delikatne działanie przeczyszczające.
Sprawdź: Tarnina przywróci gładkość skórze
Dżem z tarniny - przepis
Rzadko znajdziemy go na sklepowych półkach, gdyż nie jest jednym z popularnych produktów. Dżem z tarniny wywodzi się z przepisów tradycyjnej kuchni polskiej. Doskonały w smaku oraz idealny do dań mięsnych. Do przygotowania dżemy tarninowego wystarczą jedynie dwa składniki.
Składniki:
- 1 kg owoców tarniny
- 1 kg cukru
Przygotowanie:
Zanim zabierzemy się za wykonanie domowego dżemy z tarniny, czeka nas wyprawa po kosze pełne owoców. Odpowiednia okazja nadarza się tuż po pierwszych przymrozkach.
- Zebrane owoce myjemy i dokładnie drylujemy z pestek. Jest to czynność obowiązkowa, gdyż znajduje się w nich kwas pruski (cyjanowodór), który może prowadzić do zatrucia.
- Jeśli dorodne owoce nie doczekały jeszcze niskich temperatur, należy przemrozić je przez 24 godziny w zamrażalniku.
- Tak przygotowane owoce wkładamy do słoja, zasypujemy cukrem pozostawiamy na całą noc.
- Następnego dnia wykładamy owoce z cukrem na patelnię, całość przesmażamy i napełniamy czyste oraz wyparzone słoiki.
- Tak przygotowane słoiki z dżemem tarninowym odwracamy do góry nogami, pozostawiając do całkowitego wystygnięcia.
- Kwaskowaty dżem tarninowy idealnie komponuje się z mięsem, pasztetami, kanapkami, serami, a także deserami. Smacznego!
Sprawdź również:
