Ogórki kiszone, które leczą jelita? Ten przepis bije rekordy

Kluczowym czynnikiem decydującym o prozdrowotnym działaniu ogórków kiszonych na jelita jest ich skład mikrobiologiczny. W wyniku fermentacji mlekowej powstają liczne szczepy pożytecznych bakterii, głównie z rodzajów Lactobacillus i Leuconostoc, które naturalnie kolonizują przewód pokarmowy. Proces ten prowadzi do obniżenia pH, co skutecznie ogranicza rozwój szkodliwych drobnoustrojów i poprawia trwałość produktu bez konieczności stosowania konserwantów.

Ogórki kiszone zawierają również substancje wspomagające trawienie - m.in. kwas mlekowy, niewielkie ilości amin biogennych i krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe, które wspierają rozwój korzystnej mikroflory.

Równie istotny jest wpływ tych bakterii i ich metabolitów na stan bariery jelitowej. Regularne spożywanie kiszonek może sprzyjać uszczelnieniu błony śluzowej jelit. Dzięki temu zmniejszamy ryzyko przedostawania się szkodliwych cząsteczek do krwiobiegu, a jednocześnie łagodzone są objawy takie jak wzdęcia, bóle brzucha czy nieregularne wypróżnienia. Włączenie kiszonek do codziennego menu przyczynia się do poprawy komfortu trawiennego i ogólnej kondycji układu pokarmowego.

Ogórki kiszone przygotowane tradycyjnie, bez czosnku i sztucznych dodatków, są dobrze tolerowane przez osoby stosujące dietę low FODMAP, pod warunkiem że spożywane są w niewielkich ilościach. Pamiętajmy też o tym, że mimo swoich właściwości probiotycznych, zawierają znaczne ilości sodu, dlatego osoby z nadciśnieniem powinny zachować ostrożność. Dobrym rozwiązaniem jest dostosowanie porcji do aktualnego stanu zdrowia lub sięganie po wersje o obniżonej zawartości soli.

Składniki:

• 2 kg świeżych ogórków gruntowych (średniej wielkości, twarde).
• 2 l przegotowanej, ostudzonej wody źródlanej.
• 40 g soli kamiennej niejodowanej (20 g na każdy litr).
• 2 pędy kopru z baldachami.
• 6 cm korzenia chrzanu, podzielone na trzy części.
• 4 liście dębu lub wiśni.
• 5 ziaren czarnego pieprzu (opcjonalnie).

Sposób przygotowania:

1. Przygotowanie składników: Ogórki należy dokładnie oczyścić przy użyciu szczoteczki, a następnie zanurzyć w zimnej wodzie na około 30 minut - ten prosty zabieg przywraca im jędrność. Liście (np. dębu, wiśni lub winogron) oraz koper należy opłukać pod bieżącą wodą, usuwając ewentualne zanieczyszczenia.
2. Układanie w słoikach: Na dnie litrowego słoika umieszcza się fragment korzenia chrzanu, kawałek kopru i jeden liść. Ogórki należy układać ciasno w pozycji pionowej, ogonkami do góry - taki sposób ogranicza tworzenie się pustych przestrzeni powietrznych i sprzyja równomiernej fermentacji.
3. Przygotowanie zalewy: Na każdy litr przegotowanej i ostudzonej wody należy dodać 20 gramów soli kamiennej niejodowanej. Tak przygotowaną solanką zalewa się ogórki do pełnego przykrycia, a na wierzchu warto umieścić dodatkowy baldach kopru, który będzie pełnił funkcję naturalnego docisku.
4. Proces fermentacji: Słoiki należy lekko zakręcić i odstawić w temperaturze pokojowej (około 21°C) na trzy dni. W tym czasie warto codziennie na chwilę odkręcić wieczka, by uwolnić nadmiar gazów. Po trzeciej dobie naczynia przenosi się do chłodniejszego miejsca, o temperaturze 17-18°C, na kolejne cztery do pięciu dni - wtedy następuje dalsze zakwaszenie, a pH spada poniżej poziomu 4.
5. Dojrzewanie i przechowywanie: Ogórki są gotowe do spożycia zazwyczaj po 12-14 dniach. Gdy osiągną pożądany smak i kwasowość, należy mocniej dokręcić wieczka i przechowywać słoiki w chłodnym, ciemnym miejscu - najlepiej w piwnicy lub lodówce. W takich warunkach zachowują właściwości probiotyczne nawet przez kilka miesięcy.