Jakie znaczenie mają błonnik i woda w organizmie?
Nasze ciało w około dwóch trzecich zbudowane jest z wody. Każdy człowiek potrzebuje około 2,5 l wody dziennie: tylko niewielki procent wody pochodzi z rozkładu substancji odżywczych, całą resztę dostarczamy organizmowi w postaci napojów. Odpowiednie nawodnienie ciała jest niezbędne ponieważ woda stanowi kluczowy element większości funkcji organizmu, umożliwia wydalenie zbędnych substancji za pośrednictwem nerek, wspomaga transport substancji odżywczych poprzez krwiobieg.
Nerki utrzymują poziom płynów w organizmie na stałym poziomie. Chociaż przeciętnie oddajemy do otoczenia około 1,5 l płynów dziennie, to ilość ta ulega wahaniom zależnie od okoliczności. Nadmierna utrata wody jest powodowana wymiotami, biegunką i nadmiernym poceniem. Zazwyczaj ubytki wody można uzupełnić poprzez przyjmowanie płynów, lecz kiedy nie jest to możliwe, następuje odwodnienie ciała. Jeśli w wyniku ubytku wody następuje utrata więcej niż 5 procent wagi ciała, koniecznym może okazać się podanie kroplówki.
Pozostałości jedzenia, które są wydalane w postaci kału, składają się głównie z niestrawnych włókien i błonnika. Większość tych substancji pochodzi z pokarmów roślinnych i składa się z celulozy i hemicelulozy oraz, w mniejszym stopniu, z pektyny, która ma postać dużych, węglowodanowych cząsteczek. Błonnik chłonie wodę z nabłonka jelita dzięki czemu wytwarza miększy oraz obfitszy stolec.
Główne źródła błonnika w diecie to: kapusta, brukiew, groch, fasola, cebula, pasternak, orzechy, pełnoziarniste płatki oraz owoce. Określenie właściwego poziomu błonnika, który należy przyjmować codziennej diecie jest trudne, ale każdy z nas powinien zadbać o włączenie do diety dużej ilości warzyw i owoców, jedzenie pełnoziarnistego chleba zamiast białego, brązowego ryżu zamiast białego i zastąpienie słodzonych płatków śniadaniowych - nieprzetworzonymi.
W ostatnich latach wzrasta liczba dowodów na to, że dieta z wysoką zawartością błonnika wspomaga zdrowie człowieka. Dieta taka łagodzi i zapobiega zaparciom i chorobie uchyłkowej. U ludzi, którzy korzystają z diety bogatej w błonnik występuje mniejsze prawdopodobieństwo zachorowania na zapalenie wyrostka i raka jelita grubego, ponieważ trawione przez nich pożywienie przemieszcza się dużo szybciej przez jelito, a błona jelitowa jest mniej wystawiona na czynniki rakotwórcze.
Niektóre badania sugerują, że zwiększona zawartość błonnika w diecie może przyczyniać się do obniżenia poziomu cholesterolu we krwi, a jak wiemy, zły cholesterol wpływa na ryzyko rozwoju chorób serca. Może to wynikać z faktu, że diety bogate w błonnik mają większą zawartość wielonienasyconych tłuszczów, które także obniżają poziom złego cholesterolu. Błonnik pochłania także żółć, która transportuje substancje tłuszczowe, ograniczając ich ponowne wchłaniania przez krwiobieg.
