Skąd pochodzą twoi przodkowie? Zupa wigilijna powie prawdę
Tradycyjne zupy podawane na Wigilię to nie tylko znane smaki, lecz także zapis dawnych zwyczajów i regionalnych tradycji. Choć rzadko myślimy o tym, skąd wzięły się barszcz, grzybowa czy rybna, każda z tych potraw niesie opowieść o regionie i jego mieszkańcach. Jak zauważa Martyna Krysińska, autorka profilu @pokrewienstwo, wigilijne dania potrafią więcej powiedzieć o naszych korzeniach, niż można by przypuszczać.
Spis treści:
- Grzybowa - zupa, która łączy ze światem przodków
- Zupa rybna - symbol pomyślności znad morza
- Barszcz czerwony i migdałowa - świąteczne smaki z dawnych dworów i miast
Grzybowa - zupa, która łączy ze światem przodków
Jeśli w twoim domu tradycyjnie na święta jada się zupę grzybową, najprawdopodobniej twoi przodkowie pochodzą z Podkarpacia, Śląska, Małopolski lub Beskidów.
Co ciekawe zupa grzybowa na wigilijnym stole, pełniła kiedyś ważną funkcję. Jak pisze Martyna Krysińska w swoim poście:
Grzyby miały moc łącznika ze światem przodków, dlatego traktowano je z szacunkiem
Wigilijna grzybowa była zatem czymś więcej niż zwykłą potrawą - stawała się gestem pamięci o tych, którzy odeszli i strażnikiem domowej tradycji.
Aromat suszonych podgrzybków czy borowików, podawanych często z kluskami lub ziemniakami, do dziś pozostaje symbolem kuchni południa Polski. W wielu rodzinach to zupa, bez której Wigilia nie ma "tej właściwej atmosfery".
Zupa rybna - symbol pomyślności znad morza
Z kolei na północy kraju od wieków królowała zupa rybna - znana na Kaszubach, Pomorzu oraz w miejscowościach rybackich. W tradycji tych regionów ryba symbolizowała "czystość i płodność", a wigilijny wywar uchodził za potrawę "na dobry rok".
Jak czytamy w poście:
W wielu domach robi się ją z sandacza, karpia lub szczupaka
To danie nie tylko rozgrzewające, ale też pełne dumy z lokalnego dziedzictwa - prostych składników ściśle związanych z miejscem, gdzie żyją jego mieszkańcy. Dla Kaszubów czy Pomorzan zupa rybna to coś więcej niż tradycja - to podkreślenie więzi z morzem.
Barszcz czerwony i migdałowa - świąteczne smaki z dawnych dworów i miast
Jeśli jednak w twoim rodzinnym domu na wigilijnym stole najczęściej gościł barszcz czerwony, twoja rodzina prawdopodobnie pochodzi z Mazowsza, Lubelszczyzny, Podlasia, Małopolski lub Łodzi.
Jak czytamy w poście, jego intensywna, głęboka barwa była uznawana za kolor ochronny, mający strzec dom przed "złym rokiem". Wierzono także, że buraki oczyszczają organizm, dlatego barszcz traktowano jako symbol odnowy i świeżego początku.
W zupełnie innych kręgach funkcjonowała natomiast zupa migdałowa - dziś niemal zapomniana, a kiedyś uznawana za prawdziwy luksus. Podawano ją głównie w Warszawie, Krakowie i na szlacheckich dworach. Jak przypomina Martyna Krysińska, migdały były wyrazem "bogactwa, pomyślności i słodkiego początku nowego roku". Kremowa, delikatna i bardzo odświętna, była znakiem elegancji - i świątecznego przepychu, na który pozwalano sobie tylko raz w roku.
Podobał ci się ten artykuł? Zobacz więcej praktycznych porad i inspiracji w serwisie kobieta.interia.pl - codziennie coś nowego.
