Łudząco podobne, a jednak różne. Tylko jeden gatunek zachwycająco zakwita jesienią
Oprac.: Martyna Bednarczyk
Widok roślin wrzosowatych w ogrodach nikogo nie dziwi. W ciągu ostatnich kilku lat zyskały na popularności i stały się jednymi z chętniej kupowanych gatunków. Idealnie nadają się do tworzenia urokliwych wrzosowisk. Prócz wrzosów, głównych przedstawicieli tej grupy, do rodziny należą także wrzośce. Ich nazwy brzmią podobnie, mają niemalże takie samy wymagania, w czym więc tkwi różnica? Sprawdź teraz.
Wrzosy i wrzośce - różnice
Na pierwszy rzut oka wrzosy i wrzośce zdają się tą samą rośliną. Pierwsze różnice dostrzeżemy dopiero przy bliższym przyjrzeniu się obu gatunkom.
- Wrzosy (Calluna) - są niewielkimi krzewinkami, dorastającymi do ok. 20-40 cm wysokości. Posiadają zwarty i gęsty pokrój, a także wzniesione lub pokładające się pędy. Zauważalne są także gęsto porastające je drobne i łuskowate listki. W zależności od odmiany, ich dzwonkowate kwiaty mogą być pączkowe, pojedyncze lub pełne. Rozwijają się późnym latem, najczęściej końcówką sierpnia, na szczytach pędów.
- Wrzośce (Erica) - odmiennie do wrzosów, tworzą bardzo okazałe kępy, osiągające od 20 do 60 cm wysokości. Ich pędy rzadko się pokładają, częściej pozostają wzniesione. Porównując je do wrzosów, można dostrzec, że mają zupełnie inne liście - nie łuskowate, ale igiełkowate. Zmiany dostrzeżemy także w kwiatach, wyglądających jak małe, bardzo pękate i zwisające dzbanuszki. Kwiaty wrzośców są także o wiele większe, jednak nigdy nie otwierają się do końca. Pojawiają się na ogół wczesną wiosną - często w lutym.
Wrzosowisko w ogrodzie
W naturalnym środowisku wrzosy wyrastają przede wszystkim w miejscach słonecznych, a dodatkowo preferują przepuszczalną, mało urodzajną i kwaśną glebę. Są zwolennikami miejsc suchych, w których po opadach deszczu nie gromadzi się nadmiar wody. Takie warunki przyspieszają gnicie ich korzeni. Jeśli planujemy założyć wrzosowisko w ogrodzie, pamiętajmy, że wsadzenie ich do zwykłej ziemi sprawi, że przestaną rosnąć i całkowicie zmarnieją.
Zanim umieścimy pierwsze sadzonki w podłożu, zacznijmy od wyznaczenia miejsca, w którym ma powstać przyszłe wrzosowisko. W kolejnym kroku zdejmujemy ok. 15 cm górnej warstwy ziemi i rozkładamy kwaśny torf. Tak przygotowaną rabatę przekopujemy na głębokość używanego szpadla. Rośliny sadzimy, zachowując odległość 20-30 cm, a następnie ściółkujemy ziemię korą. Rozwiązanie to ma na celu ograniczenie parowania wody i nadmiernego wysychanie wierzchniej warstwy gleby.
Wymagania uprawowe wrzośców
Bez kwaśnego podłoża uprawa wrzośców może się nie udać. Tylko dzięki takim warunkom rośliny te mogą prawidłowo i bardzo obficie zakwitnąć. Jedynie część odmian wrzośca będzie w stanie tolerować obojętny lub zasadowy odczyn pH. Dla pozostałych zbyt dużo wapnia w glebie doprowadzi do pojawienia się chorób fizjologicznych, m.in. chloroz. Spore znaczenie ma także dobór odpowiedniego stanowiska. Większość wrzośców źle rośnie w cieniu, preferując dobrze doświetlone miejsca. Na liście wymagań znalazło się także podłoże próchnicze, przepuszczalne, stale wilgotne oraz bogate w niezbędną materię organiczną.
Susza, ze względu na bardzo płytki system korzeniowy, zawsze stanowi zagrożenie dla wrzośców. Najbardziej doskwiera im przede wszystkim zimą, gdy na zewnątrz szaleją ekstremalnie niskie temperatury, gleba zamarza, a opady deszczu pojawiają się wyjątkowo rzadko. Naturalnym wrogiem wrzośców są także porywiste zimowe wiatry. Dodatkowo potęgują odczuwalny chłód i wysuszają rośliny. Z tego względu doświadczeni ogrodnicy zalecają sadzenie wrzośców w miejscach ciepłych, a dodatkowo zacisznych i osłoniętych. By wrzośce lepiej przetrwały ciężkie warunki, warto zabezpieczyć je w warstwę ściółki, a także okryć liśćmi lub stroiszem.
Sprawdź również:
