Zbierz na spacerze i pij jak lekarstwo. Wspiera wątrobę, nerki i sylwetkę

Sok z korzenia mniszka lekarskiego (Taraxacum officinale), znanego również jako mniszek pospolity, zawiera szereg biologicznie czynnych związków, w tym inulinę, kwasy fenolowe, triterpeny i laktony seskwiterpenowe. To właśnie te składniki decydują o jego wszechstronnym działaniu, obejmującym m.in. wsparcie pracy układu pokarmowego i wydalniczego.

W sklepach dostępny jest w różnych postaciach - od gotowych do spożycia soków po skoncentrowane ekstrakty, oferowane zarówno w płynie, jak i w kapsułkach. Ceny preparatów są zróżnicowane: najprostsze wersje kosztują około 10 zł za butelkę, natomiast produkty ekologiczne lub koncentraty mogą kosztować nawet kilkukrotnie więcej.

W medycynie naturalnej sok z korzenia mniszka jest stosowany w zaburzeniach trawienia, apetytu oraz jako środek wspomagający pracę wątroby i nerek. Związki zawarte w korzeniu pobudzają wydzielanie żółci i soku żołądkowego, co ułatwia trawienie tłuszczów i przynosi ulgę przy uczuciu ciężkości po posiłkach. Co więcej, jego umiarkowane działanie diuretyczne wspiera usuwanie nadmiaru płynów z organizmu, co jest korzystne przy odchudzaniu, szczególnie w przypadku osób wykazujących tendencję do zatrzymywania wody. Standardowe dawkowanie to 3 razy dziennie po 5 ml soku rozcieńczonego w niewielkiej ilości wody, najlepiej przed głównymi posiłkami.

Czytaj również: Jak zrobić olejek z mniszka lekarskiego?

Choć sok z mniszka lekarskiego uchodzi za bezpieczny i dobrze tolerowany, nie jest wskazany dla wszystkich. Z jego stosowania powinny zrezygnować osoby uczulone na rośliny z rodziny astrowatych, pacjenci z wrzodami żołądka lub dwunastnicy oraz ci, u których zdiagnozowano niedrożność lub ostre stany zapalne dróg żółciowych. Wśród możliwych działań niepożądanych wymienia się bóle brzucha, niestrawność i reakcje alergiczne.

Choć produkt ten ma status tradycyjnego środka leczniczego, każda dłuższa kuracja - zwłaszcza u osób przewlekle chorych - powinna byćskonsultowana z lekarzem. Prawidłowe dawkowanie, regularność oraz pora stosowania mają wpływ na skuteczność preparatu i ograniczenie ewentualnych działań ubocznych.

Przygotowanie soku z korzenia mniszka lekarskiego w warunkach domowych nie jest skomplikowane, jednak wymaga przestrzegania kilku zasad związanych z jakością surowca. Najważniejsze jest, by rośliny pozyskać z miejsc oddalonych od źródeł zanieczyszczeń. Nie powinniśmy zrywać ich na terenach przydrożnych, przemysłowych ani rolniczych (szczególnie z intensywnie opryskiwanych pól). Roślina ta łatwo kumuluje metale ciężkie i inne toksyny z gleby, dlatego wybór lokalizacji ma bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo produktu. Surowiec najlepiej zbierać w kwietniu lub we wrześniu. Wówczas zawiera najwyższe stężenie substancji aktywnych, takich jak inulina i triterpeny.

Po zebraniu korzenie należy dokładnie oczyścić z resztek gleby, a następnie rozdrobnić. Można to zrobić za pomocą tarki, blendera lub sokowirówki. Uzyskany miąższ od razu wyciskamy przez gazę lub drobne sitko, ewentualnie rozcieńczamy niewielką ilością przegotowanej wody, by ułatwić wypuszczenie soku. Alternatywą jest metoda maceracji, polegająca na wydobyciu składników aktywnych poprzez kilkugodzinne moczenie w letniej wodzie.

Po odciśnięciu płyn podgrzewamy przez kilka minut (nie doprowadzając do wrzenia), aby wydłużyć jego trwałość. Przy okazji można dodać niewielką ilość naturalnego środka o działaniu zakwaszającym, np. soku z cytryny, który spowolni rozwój mikroorganizmów.

Przy produkcji soku do bezpośredniego spożycia najczęściej korzystamy z proporcji 1:2 (jedna część rozdrobnionych korzeni na dwie części wody). Taki wariant zapewnia wyważony smak i odpowiednie stężenie substancji czynnych, choć możliwe jest też przygotowanie bardziej skoncentrowanych wersji, jeśli sok będzie spożywany po rozcieńczeniu lub w mniejszych ilościach. Gotowy produkt należy przelać do ciemnych butelek lub słoików, szczelnie zamknąć i przechowywać w chłodnym miejscu - najlepiej w lodówce.