Objawy przedawkowania witaminy D. Sprawdź, czy je masz

• Witamina D  - chociaż przebadana pod każdym kątem - nadal zaskakuje swoimi cennymi dla zdrowia właściwościami. Wpływa niemalże na każdy układ w naszym organizmie, odpowiada za mocne kości i zęby, wzmacnia odporność, serce i naczynie krwionośne. 
• Jej niedobór jest powiązany z chorobami takimi jak cukrzyca typu 2, depresja, otyłość czy stwardnienie rozsiane. Bez dwóch zdań - witamina D jest niezbędna do tego, aby cieszyć się zdrowiem.
• Czy witaminę D można przedawkować? Jak wiemy, każdy medal ma 2 strony. I tutaj podobnie - zarówno nadmiar, jak i niedobór mają negatywny wpływ na nasze zdrowie.

Zobacz również: Witamina D - rano czy wieczorem? Przed, w trakcie, po posiłku?

Witamina D należy do witamin rozpuszczalnych w tłuszczach. W organizmie pełni ważne role, m.in. pobudza wchłanianie wapnia i fosforu, co ma duży wpływ na prawidłowe kształtowanie się kości u dzieci i niemowląt, jak i na ich odpowiednią gęstość.

Witamina D zapobiega: nadciśnieniu, chorobom serca, anemii, cukrzycy, alergii. Dlatego tak ważne jest, aby dostarczać naszemu organizmowi odpowiednią dawkę.  Jak wynika z badań, aż 95 proc. Polaków ma niedobór witaminy D.

Zobacz również: Nie każda witamina D jest pożyteczna. Zaskakujące wyniki badań

Przedawkowanie witaminy D nie występuje często. Jej nadmiar - wytworzony pod wpływem promieniowania słonecznego - jest magazynowany w tkance tłuszczowej. Do krwiobiegu jest ona uwalniana przez prawie 2 miesiące.

Kiedy może dojść do przedawkowania witaminy D? Tutaj kluczowe jest przyjmowanie preparatów doustnych. Gdy dostarczamy organizmowi dawkę 4 razy większą od zalecanej, może dojść do przedawkowania.

Jak dopasować dawkę witaminy D? Kluczowe są następujące czynniki: płeć, wiek, waga, dieta, , choroby przewlekłe, aktywność fizyczna czas ekspozycji na promienie słoneczne, stosowanie kremów z wysokim filtrem. Lekarze dodatkowo zalecają wykonanie badania 25(OH)D, które pozwala określić stężenie witaminy D we krwi.

Optymalne stężenie powinno wynosić: >30-50ng/ml. To właśnie wynik testu jest dla lekarza podstawą do wprowadzenia suplementacji i doboru odpowiedniej dawki.

Zobacz również: Witamina D wiosną. Czy konieczna jest suplementacja?

Naturalne źródła nie są w stanie zaspokoić zapotrzebowania naszego organizmu na witaminę D. Najważniejszym jest światło słoneczne - skórna synteza pod wpływem promieniowania UVB może pokrywać aż 90 proc. dziennego zapotrzebowania na tę witaminę. W Polsce jest to możliwe tylko przez kilka miesięcy. Dlatego też jesienią i zimą suplementacja witaminy D okazuje się niezbędna.

Suplementacja nie jest konieczna od maja do września u dzieci, młodzieży i dorosłych do 65. roku życia, których stan zdrowia jest dobry i słonecznej "dawki" witaminy D mają pod dostatkiem. Co w przypadku gdy promienie słońca to za mało? Wówczas suplementacja wygląda następująco:

• noworodki i wcześniaki - wcześniaki: suplementacja pod kontrolą lekarza od pierwszych dni życia; noworodki od pierwszego dnia życia do 6. miesiąca życia: 400IU (niezależnie od sposobu karmienia),
• niemowlęta - od 6. do 12. miesiąca życia: 400-600IU (z uwzględnieniem dawki witaminy D dostarczanej z pokarmem),
• dzieci od 1. do 10. roku życia - 600-1000IU dziennie (w zależności od masy ciała i spożycia witaminy D),
• młodzież od 11. do 18. roku życia - 800-2000IU dziennie (w zależności od masy ciała i spożycia witaminy D),
• osoby dorosłe od 19. do 65. roku życia - 800-2000IU dziennie (w zależności od masy ciała i spożycia witaminy D),
• seniorzy od 65. do 75. roku życia - 800-2000IU dziennie (w zależności od masy ciała i spożycia witaminy D),
• seniorzy powyżej 75. roku życia - 2000-4000IU dziennie (w zależności od masy ciała i spożycia witaminy D). W tym przypadku dawki powyżej 2000IU trzeba stosować pod kontrolą lekarza,
• kobiety planujące ciążę powinny stosować dawki zalecane dla osób dorosłych,
• kobiety w okresie ciąży i laktacji - 2000IU na dobę, zalecane jest prowadzenie suplementacji pod kontrolą stężenia 25(OH)D w surowicy w celu utrzymania optymalnego stężenia (>30-50ng/ml).

Czym grozi przedawkowanie witaminy D? Okazuje się, że może wywołać niemałe spustoszenie w naszym organizmie. Jest niebezpieczne, bo może prowadzić do zatrucia organizmu. Nadmiar witaminy D prowadzi do utlenienia lipidów błon komórkowych zawierających kwasy tłuszczowe nienasycone, powstania szkodliwych nadtlenków w ludzkim organizmie. Oprócz tego, nadmiar wspomnianej witaminy prowadzi do odkładania się wapnia w tkankach, m.in. tętnicach, nerkach i sercu. Przez to dochodzi do zaburzenia pracy serca i ośrodkowego układu nerwowego.

Przedawkowanie witaminy D jest też niebezpieczne dla kobiet w ciąży. Może prowadzić do deformacji płodu czy chorób kości u noworodka.

Zobacz również: Objawy niedoboru witaminy D zobaczysz na skórze

Jakie sygnały wysyła nasz organizm, gdy witaminy D jest w nim za dużo? Najczęstsze objawy przedawkowania to:

• osłabienie,
• utrata apetytu,
• ból kości,
• ból mięśni i stawów,
• senność,
• metaliczny posmak w ustach,
• odwodnienie,
• częste bóle głowy,
• nieregularne bicie serca,
• apatia,
• zaburzenia żołądkowo-jelitowe,
• dezorientacja,
• wzmożone pragnienie,
• wielomocz i częste oddawanie moczu.

Jednorazowe przedawkowanie witaminy D nie powinno odbić się negatywnie na naszym organizmie. Jest jednak pewien warunek: nie występuje uczulenie lub nadwrażliwość. Zatrucie jest efektem przyjmowania witaminy D w dłuższym czasie, w zbyt dużych ilościach i stężeniach. Jeżeli jednak przez przypadek my lub nasze dziecko przyjęliśmy większą dawkę witaminy D, obserwujmy, czy nasz organizm nie wysyła niepokojących sygnałów. Na wszelki wypadek warto skonsultować się z lekarzem.

Zobacz również: Rak a witamina D

Antidotum na przedawkowanie witaminy D nie istnieje. Gromadzi się ona przede wszystkim w wątrobie i za jej pośrednictwem jest wydalana razem z żółcią. W przypadku przedawkowania trzeba monitorować stężenie wapnia w surowicy.

W zależności od nasilenia hiperkalcemii (nadmiar wapnia w organizmie), konieczne jest wprowadzenie diety ubogiej w wapń lub diety bezwapniowej. Warto również zmniejszyć stężenie wapnia za pomocą glikokortykosteroidów, kalcytoniny, podawania płynów i forsowania diurezy (furosemid).