Zupa jarzynowa jak u babci. Oto przepis, który przytuli cię od środka

Jeśli chcesz, żeby twoja zupa jarzynowa smakowała jak ta u babci, zacznij od podstaw, czyli wywaru. Woda da efekt poprawny, ale to rosół lub bulion robi prawdziwą różnicę. Często babcie wykorzystywały rosół pozostały z niedzielnego obiadu - i nagle zwykła zupa zyskiwała głębię, aromat mięsa, kości i przypraw. To fundament, który przenosi całość na zupełnie inny poziom.

Drugi krok to podsmażenie cebuli lub pora na maśle. To właśnie ten karmelizowany aromat i lekka słodycz tworzą klimat domowej kuchni. Czasem na patelnię trafiały też marchewka, pietruszka czy seler, żeby wyciągnąć z nich maksimum smaku, zanim zanurzą się w bulionie. Tak przygotowane warzywa stają się sercem całej zupy, nadając jej charakteru i głębi.

Jarzynowa nie istnieje bez różnorodności. Marchew, pietruszka, seler, ziemniaki, kalafior, brukselka, a na końcu groszek czy fasolka. Im więcej warzyw, tym bardziej kolorowo i aromatycznie. Ważne jest także to, jak je pokroisz: ziemniaki w większą kostkę, marchew w plasterki, a drobiazgi zostaw na koniec. Dzięki temu każda łyżka smakuje trochę inaczej.

Babcie wiedziały też, jak zrobić zupę bardziej sycącą. Wystarczyło dorzucić domowe kluseczki albo zacierki. Zwykłe kawałeczki ciasta z mąki i jajka wrzucane do wrzątku. To właśnie one sprawiały, że zupa stawała się pełnoprawnym obiadem. Na koniec przychodził moment na zabielenie. Kwaśna śmietana dodawała kremowości i łagodziła smak. Trzeba było tylko pamiętać o zahartowaniu, by nic się nie zwarzyło.

Do zupy dodaj przyprawy klasyczne: liść laurowy, ziele angielskie, czarny pieprz, sól, ewentualnie lubczyk - ale raczej z umiarem, by nie zagłuszyć warzyw.

Nie można też zapomnieć o świeżych dodatkach - natce pietruszki i koperku. Posypane na wierzchu tuż przed podaniem nadawały lekkości i świeżości. Natkę możesz też posiekać i dodać do zupy podczas gotowania, żeby wydobyć z niej aromat. W niektórych domach zupę jarzynową posypuje się szczypiorkiem.

Całość gotowała się powoli, na małym ogniu, bo babcia wiedziała, że właśnie czas i cierpliwość są ostatnim składnikiem, którego nie da się niczym zastąpić.

Oto moja propozycja przepisu, który łączy wszystkie te smaczne elementy:

Składniki (dla ok. 4-6 osób):

• 1,5 litra rosołu
• 3-4 ziemniaki średnie
• 2 marchewki
• 1 pietruszka korzeniowa
• kawałek selera korzeniowego
• 1 por (biała + trochę jasnozielonej części)
• ½ małego kalafiora (różyczki)
• garść brukselki lub fasolki szparagowej (świeżej lub mrożonej)
• 1 cebula
• 2 ząbki czosnku
• 2 łyżki masła lub masła klarowanego
• sól, pieprz świeżo mielony
• 3 łyżki kwaśnej śmietany do zabielenia
• świeża natka pietruszki lub koperku do posypania
• opcjonalnie: kluseczki lub zacierki

Sposób przygotowania:

1. Cebulę i pora pokrój, podsmaż na maśle na niewielkim ogniu, aż się zeszkli, lekko zrumieni - dodaj czosnek pod koniec podsmażania.
2. Zagotuj rosół w garnku. Do rosołu dodaj pokrojone ziemniaki, marchew, pietruszkę, seler. Gotuj pod przykryciem na małym ogniu, aż warzywa będą prawie miękkie ( ok. 15 min).
3. Dodaj kalafiora, brukselki/fasolkę - warzywa, które mają krótszy czas gotowania. Gotuj kolejne 5-10 minut.
4. Jeśli robisz kluseczki/zacierki - przygotuj ciasto z mąki, jajka i soli, wrzuć je na trochę przed końcem gotowania i gotuj, aż wypłyną.
5. Na koniec zahartuj śmietanę: odlej małą ilość gorącej zupy, wymieszaj ze śmietaną, potem wlej do garnka, mieszaj, nie gotuj po dodaniu śmietany.
6. Spróbuj zupę i w razie potrzeby popraw smak solą, pieprzem.
7. Tuż przed podaniem posyp natką pietruszki lub koperkiem.